Spoorloos verdwijnen

Geldnerd heeft een fascinatie voor spullen. Of liever gezegd, Geldnerd heeft een fascinatie voor de fascinatie die andere mensen vaak lijken te hebben voor spullen.

Dat is niet altijd zo geweest. Heel lang heeft Geldnerd zelf ook een fascinatie voor spullen gehad. Ik consumeerde er op los, kocht een grotere woning en daarna nog een, richtte die helemaal in met nieuwe meubels, en ging vervolgens met een vrijwel lege bankrekening om me heen zitten kijken naar al die mooie spullen. Langzaam is dat veranderd. In mijn echtscheiding bleken die spullen helemaal niet zo belangrijk, en hadden de meeste spullen zowel geen financiële als emotionele waarde meer. Na vervolgens zeven verhuizingen in zeven jaar en een aantal jaren bewust bezig zijn met minimalisme zijn er helemaal weinig spullen over.

Toch voelt het nog wel als veel. Goed, ik heb mijn kledingkast opnieuw geoptimaliseerd. Ook in 2021 bijna niks gekocht. Maar toch is er een onrust in mij.

Wat doen we met de spullen?

Onlangs las ik het boek ‘Wat doen we met de spullen?’ van Dick Wittenberg. Wat mij betreft een absolute aanrader. Vlot en leesbaar geschreven. Het volgt de volwassen kinderen van een gezin die de nalatenschap van hun moeder af moeten handelen. Het is (non-fictie) een boek over hoe Nederland de afgelopen 100 jaar veranderd is. Over hoe de meeste mensen steeds meer spullen zijn gaan verzamelen. Over hoe moeilijk het is om afscheid te nemen van deze spullen. Over wat die spullen zeggen over de bezit(s)ter van de spullen. En waar je de nabestaanden mee opzadelt als je er zelf niet meer bent. Want dat moment komt onvermijdelijk voor eenieder van ons. De enige zekerheden in het leven zijn de dood en de belastingen, zeggen we dan.

Het boek opent met een citaat uit ‘Inventaris van enkele verliezen’ van Judith Schalansky (de vertaling van het in 2018 verschenen ‘Verzeichnis einiger Verluste‘):

“Kwetsend is het inzicht sterfelijk te zijn, en begrijpelijk het ijdele verlangen de vergankelijkheid te trotseren, en voor een onbekend nageslacht sporen achter te laten, ja, ‘onvergeten’ te blijven, zoals de in het graniet van de grafstenen gebeitelde intentieverklaring zo onverdroten beweert.”

Judith Schalansky

En daar begon mijn onrust.

Ik wil spoorloos verdwijnen

Ik herken mij namelijk niet in het verlangen dat Judith Schalansky beschrijft. Het is wat mij betreft onnodig om de vergankelijkheid te trotseren. Ik ben al blij als iemand in het hier en nu af en toe denkt dat ik iets aardigs heb gedaan, ergens mee geholpen heb. En dat is allemaal eindig. Want op een gegeven moment zijn de mensen die zich mij herinneren ook allemaal weg. Zijn de geheugens waar ik in sta gewist. En is er dus geen spoor meer van mij. Dan kun je wel fysieke sporen proberen na te laten. Maar ook die zijn meestal zinloos en vergankelijk, zoals ik lees in het boek van Wittenberg.

Geldnerd heeft geen kinderen. Die zullen er ook niet komen, ik ben te oud en deze planeet heeft het al zwaar genoeg met al het nageslacht dat andere mensen produceren. Maar ik zal dus ook geen nabestaanden hebben die uiteindelijk mijn puinhoop op kunnen ruimen. En dat geeft mij een verantwoordelijkheid. Ik zal er zelf voor moeten zorgen dat ik geen puinhopen achterlaat. Geen bergen spullen. Ik wil eigenlijk uiteindelijk gewoon spoorloos verdwijnen.

Met dat in gedachten wil ik de komende jaren naar mijn spullen blijven kijken. Blijven optimaliseren, minimaliseren, opruimen. Maar ook: van de dingen die overblijven bewust bedenken wat er mee zou moeten gebeuren als ik er niet meer ben. En dat op een of andere manier vastleggen en overdragen. Uiteindelijk opgeruimd spoorloos het leven uit. Misschien moet ik dit boek ook nog eens proberen?

Ik herken ook het gevoel dat de Amerikaanse blogger Route To Retire beschrijft, de bevrijding toen hij vrijwel al zijn bezittingen verkocht of weggegeven had. Datzelfde gevoel had ik na de afwikkeling van mijn echtscheiding, met een zeer beperkte set persoonlijke bezittingen in een gemeubileerd huurappartement. Het leven wordt daar echt eenvoudiger van, het voelde als een nieuwe start. En eigenlijk wil ik ooit, bij de finish, datzelfde gevoel weer hebben.

Welke sporen wil jij nalaten?

De kledingkast na anderhalf jaar corona

Ook bij Geldnerd glipt er wel eens iets weg. Laat ik een gewoonte varen. Loopt er iets uit de hand. Om er dan na een tijdje achter te komen dat dat misschien niet de meest handige actie was. En grote schoonmaak te houden en de gewoonte weer op te pakken.

Zo ook onlangs. Ik heb in het verleden veel tijd besteed aan mijn kledingkast. Ik heb er een systeem voor opgezet. En twee keer per jaar liep ik alles langs en verfijnde ik mijn systeem. Eind 2019 sloeg ik die stap over, omdat ik stevig aan het afvallen was door mijn gezondere leven.

En toen kwam Corona. Veranderde ons leven. Gingen we volledig thuiswerken. En veranderden mijn kledinggewoonten. Nog maar zeer zelden een pak aan. Zelfs niet meer iedere dag een overhemd. Spijkerbroek en trui, poloshirt in de zomer, werden het nieuwe uniform. Mijn ‘nette schoenen’ slijten nauwelijks meer. En de halfjaarlijkse kledingkastcontrole werd overgeslagen. In het voorjaar van 2020, in het najaar van 2020, en ook in het voorjaar van 2021.

Maar onlangs werd de situatie toch onhoudbaar. Steeds meer kleding was niet toonbaar meer. Slijtage en gaatjes die je niet ziet in de videovergadering maar wel op kantoor. Waar ik toch af en toe weer naartoe moet. Tegelijkertijd zat mijn Kledingpotje overvol, ik heb de afgelopen anderhalf jaar nauwelijks iets uitgegeven aan kleding. Het was dus tijd voor Actie. Alhoewel: als het ‘hybride werken’ bij de Rijksoverheid een beetje aanslaat heb ik tot mijn pensioen voldoende kostuums om te dragen.

Onlangs op een regenachtige vrijdag heb ik weer een drastisch rondje kledingkast gedaan. Het was nodig. Meer dan de helft van mijn t-shirts ging weg. Een kwart van mijn overhemden. De helft van mijn sokken (de paren, het is niet zo dat ik alleen maar mijn rechtersokken of linkersokken heb weggegooid). Het was een behoorlijke klus. Wat normaliter een klein uurtje kost als je het bijhoudt, kost al gauw een uur of drie als je het twee jaar verwaarloost. Twee vuilniszakken met kleding gingen naar de textielcontainer. En in de week daarna werden er een aantal pakketjes met vervangende kledingstukken afgeleverd bij Huize Geldnerd. Er staan nog wat aankopen in de planning, en als de zomercollectie 2022 opduikt heb ik daar ook nog wat aanvulling nodig.

De kledingkast is weer onder controle en het systeem is weer in ere hersteld. En het is een les voor mijzelf. Systemen en gewoontes werken alleen als je ze volhoudt. Dat gaan we dus opnieuw proberen.

‘Aangestoken’ door Geldnerd is Vriendin de dag erna overigens ook aan de slag gegaan. Ook uit haar kledingkasten kwamen twee volle vuilniszakken voor de kledingcontainer. We hopen dat er mensen blij zijn met onze spullen.

Laat jij ook wel eens een systeem los? En krijg je daar wel eens spijt van?

De financiële nalatenschap

Zoals jullie weten heb ik een Achterblijversdocument. Het document om in de situatie van overlijden het regelen van mijn praktische zaken makkelijker te maken. Maar dat is maar één deel van het verhaal. Dat realiseerde ik me* door deze blogpost van Budgets Are Sexy.

* Het is ’zich realiseren dat’ of ‘beseffen dat’. Niet ‘zich beseffen dat’. Als je schrijft ‘ik besef mij dat’, dan heb je niet goed opgelet bij het vak Nederlands op school. Ik heb daar een bloedhekel aan…

Testament

Acht jaar geleden stonden Vriendin en Geldnerd op het punt om samen naar het Verre Warme land te vertrekken. Om een aantal zaken goed te regelen hebben we destijds een samenlevingsovereenkomst opgesteld. En daarbij hebben we ook allebei een testament op laten maken. Voor Geldnerd was dat niet de eerste keer, voor Vriendin wel.

Die testamenten zijn al opgesteld met de mogelijke aankoop van een gezamenlijke woning in gedachten. Dat is uiteindelijk Geldnerd HQ geworden, eind 2016 na terugkeer uit het Verre Warme Land. Geldnerd en Vriendin hebben daarbij afgesproken om ons aandeel in de woning en de inboedel aan elkaar na te laten. Ook hebben we elkaar aangemeld voor het Nabestaandenpensioen bij ons pensioenfonds, de Absoluut Bodemloze Put. Op deze manier is gegarandeerd dat de achterblijvende partij gewoon in Geldnerd HQ kan blijven wonen. het nabestaandenpensioen is meer dan voldoende om de woonlasten te kunnen dragen. Of we dat zouden willen is een tweede, zo’n groot huis met zoveel herinneringen. Maar verhuizen hoeft in elk geval niet (meteen), dat geeft rust.

Voor de rest van onze vermogens (die houden we strikt gescheiden) hebben we elk andere bestemmingen. Die staan ook keurig in onze testamenten. En in onze testamenten staan ook executeurs genoemd. Dat zijn de mensen die ervoor moeten zorgen dat het testament ook netjes afgehandeld wordt.

Wat moet je meteen doen?

Als ik vandaag zou overlijden, dan wordt het even druk. Mijn crematie moet geregeld worden. Die wat mij betreft overigens simpel is. Ik volg de ontwikkeling van minder milieu-onvriendelijke technieken met interesse, maar voor nu lijkt ‘de fik erin en de pijp uit’ mij de meest voor de hand liggende techniek.

Verder zijn er diverse administrativia die moeten gebeuren. Daar heeft de overheid een mooie internetpagina voor gemaakt. Die maakt er, na het beantwoorden van wat eenvoudige vragen, een soort handige checklist van. Het aangeven van overlijden bij de gemeente is belangrijk, en je moet zorgen dat je de verklaring van overlijden krijgt. Die is namelijk nodig om veel dingen af te handelen.

De rest kan even wachten in mijn situatie. Ons huishouden kan draaien op één salaris. Dat is inclusief het betalen van de hypotheek. Door de extra aflossingen zijn de maandlasten namelijk beperkt. Er is dus geen acute nood om heel snel dingen te regelen.

De financiën afhandelen

In mijn geval is het wel handig om snel contact te hebben met het ABP om te zorgen dat de uitkering van het nabestaandenpensioen gaat lopen. En ook zal Vriendin een afspraak moeten met onze huisbank, tevens hypotheekverstrekker. Daar kunnen dan de formaliteiten geregeld worden die te maken hebben met de op dat moment nog resterende hypotheek. Als ik nog een paar jaar wacht met overlijden, dan hoeft dit niet eens meer omdat de hypotheek volledig zal zijn afgelost.

Verder moet de executeur een rondje maken langs mijn financiële dienstverleners. Mijn persoonlijke huisbank, de bank waar mijn buffer geparkeerd staat, en de broker waar mijn beleggingsportefeuille staat. Die moeten geïnformeerd worden over mijn overlijden, en de executeur moet zorgen dat de rekeningen worden afgehandeld en dat het geld toegankelijk wordt. Als het geld beschikbaar is, kan het verdeeld worden tussen de partijen die in mijn testament genoemd staan.

In mijn Achterblijversdocument staat een keurig lijstje met alle financiële dienstverleners waar ik gebruik van maak. Ik houd het ook eenvoudig, geen gedoe met meerdere brokers of 20 spaarrekeningen bij verschillende aanbieders. Daarmee maak ik nu mijn eigen leven makkelijk, maar zijn de dingen na mijn overlijden ook vrij eenvoudig af te handelen voor mijn nabestaanden.

De rest afhandelen

Na de financiën zijn er nog een paar extra dingen om af te handelen. In mijn Achterblijversdocument staat keurig een lijstje met alle reguliere abonnementen die op mijn naam staan. De mobiele telefoon, mijn lijfblad, dat soort dingen. Het zijn er op het moment dat ik dit schrijf (slechts) vijf. Die zal de executeur dan opzeggen. Hopelijk heeft die persoon ook nog het geduld om een zoveel mogelijk online accounts van mij te verwijderen en digitale sporen uit te wissen. Mijn wachtwoorddatabase geeft een compleet overzicht. Mijn Achterblijversdocument bevat ook instructies wat er moet gebeuren met mijn servers.

Ik heb nog niks geregeld voor mijn overige bezittingen. Dat is niet veel, als ik nu zou verhuizen dan passen mijn persoonlijke bezittingen (inclusief kleding) in tien verhuisdozen. Daar moet ik toch nog eens over nadenken, en misschien deze methode (die ze in Zweden schijnen te gebruiken) nog eens overwegen. Maar eigenlijk ben ik ook helemaal nog niet van plan om te overlijden. Dus ik heb nog even de tijd, hoop ik.

Hoe is jouw nalatenschap geregeld?

Mijn jaarlijkse morbide klusje

Onlangs werd ik getriggerd door een blog van Veel Voor Minder, die onverwacht weer een uitvaart en nalatenschap te regelen had. En rond dezelfde tijd kwam er een melding uit mijn agenda. Het was weer tijd voor mijn jaarlijkse morbide klusje, namelijk het bijwerken van mijn Achterblijversdocument. Het document om in de situatie van overlijden het regelen van mijn praktische zaken makkelijker te maken. Veilig opgeborgen in een kluis, maar wel zo dat mijn dierbaren er bij kunnen.

Want zo’n document maken is één ding, maar je moet het wel bijhouden. Ook dit jaar was ik weer verbaasd over alles wat er veranderd was rond de onderwerpen in dit document:

  1. Mijn eigen ICT-beveiligingsmaatregelen zijn aangescherpt. Voor vrijwel alle belangrijke accounts, bijvoorbeeld ook mijn beleggingen, heb je nu tweefactor-authenticatie nodig via de Authy-app op mijn mobiele telefoon. De omschrijving hiervoor moest dus aangepast worden.
  2. Ik ben het afgelopen jaar van werkgever veranderd, de contactgegevens hiervoor moesten aangepast worden. Ook heb ik een andere zorgverzekeraar genomen, ook die gegevens zijn nu aangepast.
  3. Mijn beleggingen zijn verhuisd van Binck naar Saxo Bank, en mijn spaarrekening is verhuisd van Nationale Nederlanden naar Lloyds Bank.
  4. In het document staat ook een lijstje met mijn persoonlijke abonnementen. Daarvan konden er twee verwijderd worden en één nieuwe toegevoegd.

Al met al best wel veel wijzigingen voor één jaar. Maar wel goed dat dit weer bijgewerkt is, het is onderdeel van de (gemoeds)rust reinheid en regelmaat. Volgend jaar gaan we er weer eens doorheen.

Heb jij een Achterblijversdocument? En werk je dat regelmatig bij?

Lang leve de (elektronische) agenda

Iemand schreef mij laatst bewondering te hebben voor de gedisciplineerde manier waarop ik met mijn leven en mijn financiën lijk om te gaan. De werkelijkheid is misschien iets minder rooskleuriger dan het lijkt. Maar een vorm van OCD waar ik na 15 jaar hard werken een weg in heb gevonden en bij mezelf ook best wel met enige zelfspot naar kan kijken helpt ook een beetje. De meeste hulp krijg ik echter van een stukje gereedschap dat iedereen kan gebruiken. De elektronische agenda. Tijd dus voor een lofzang!

Voordelen van een elektronische agenda

Ik heb het specifiek over een elektronische agenda. Niet over een papieren exemplaar zoals je hierboven op de foto ziet. Geldnerd snapt weinig van dinosauriërs mensen die anno 2021 nog een papieren exemplaar gebruiken. Een elektronische versie is namelijk zo veel handiger.

Vrijwel iedereen heeft een elektronische agenda altijd bij zich. Wie loopt er nou niet met een mobiele telefoon op zak? In de overgrote meerderheid van de gevallen ook nog met daarop het Android besturingssysteem van Google of iOS van Apple #teamapple . In beide ommuurde tuinen is een agenda standaard beschikbaar.

Het tweede voordeel is dat een elektronische agenda eindeloos doorloopt. Je hebt dus niet elke keer in december een nieuw exemplaar nodig voor het volgende jaar. En je kunt dus ook heel eenvoudig herhalende taken inplannen. Eindeloos desnoods. En dat biedt een aantal interessante mogelijkheden.

Hoe gebruik ik de agenda?

Mijn agenda staat geïnstalleerd op al mijn apparaten. Mijn smartphone. Mijn tablet. En op mijn laptop in mijn e-mail client Thunderbird. En ik zie overal diezelfde ene agenda. Die heb ik dus vrijwel altijd bij de hand. Om er iets in te zetten, om te raadplegen, of om een signaal te krijgen voor een afspraak, taak, of herinnering.

Alles wat er voor nodig is, is een beetje discipline. Er een gewoonte van maken om als je iets bedenkt, dat ook meteen in de agenda te zetten. Er een gewoonte van maken om ’s ochtends even de agenda te checken wat er ook al weer gepland staat. Dat is bij mij ontstaan door de tijd. Als je iets maar lang genoeg doet, dan wordt het vanzelf een gewoonte.

Op het bureau van Geldnerd dus geen stapel post-its. Hoe handig ook, ik gebruik ze zelden. Elektronische vastlegging draagt voor mij bij aan rust en overzicht. Maakt dat ik minder dingen over het hoofd zie en vergeet. En daar word ik een blijer mens van.

Wat staat er in de agenda?

Je kunt beter vragen wat er niet in de agenda staat. Vrijwel alles namelijk.

Allereerst natuurlijk mijn privé-afspraken. Bezoekjes (pré-corona in elk geval), de tandarts, de diëtist, de personal trainer,  de kapper, dat soort dingen. De dingen die de meeste mensen wel in hun agenda hebben staan (hoop ik dan). En ook verjaardagen. Heel handig, met het vinkje ‘jaarlijks’ aan. Ik ben niet attent. Maar ik ben wel zorgvuldig in mijn administratie. En lijk daardoor attent, want ik vergeet nooit een verjaardag. Ik negeer ze wel eens, dat wel…

Maar vooral ook: taken en reminders. Als ik door de week bedenk dat ik op mijn vrije vrijdag naar een specifieke winkel wil, dan zet ik een reminder in mijn agenda. Moet ik eraan denken om iemand op een specifieke dag te bellen: reminder.

Dat zijn de eenmalige herinneringen en taakjes. Maar ik heb ook een heleboel herhalende taken in mijn agenda staan.

Enkele zijn gerelateerd aan Hondje. Die krijgt periodiek een tabletje ter voorkoming van vlooien en teken, en een ontwormingstabletje. Daar staan dus herhalende taken voor ingepland, met de juiste interval, eindeloos vooruit gepland. Zodat ik het nooit vergeet. Ook heb ik een dagelijkse reminder om Hondje te voeren. ik kan me niet voorstellen dat ik dat ooit zou vergeten, maar het zorgt er wel voor dat ik elke dag bewust even controleer of hij voldoende vers water en brokjes heeft.

Ook staan er reminders wanneer er hier in de buurt het groenafval en het oud papier worden opgehaald. Die kun je, heel handig, op de website van de gemeente met één druk op de knop een jaar vooruit in de agenda importeren. Verder staan er huishoudelijke taakjes als het driemaandelijks opnemen van de meterstanden, het elke drie weken wegbrengen van het glas- en plastic-afval, dat soort dingen. En periodiek het controleren of mijn servers en backups nog wel goed draaien.

Ook plan ik dingen als hardlopen, en het bijwerken van de administratie en het voorbereiden van blogjes. Dat zijn dingen die ik wellicht niet zo snel zou vergeten, maar het bewust inplannen maakt dat ik er ook bewust tijd voor maak. En dus aandachtiger bezig ben. Staat er toevallig eens wat anders ingepland op de vaste zaterdagochtend die ik hiervoor gebruik, dan kies ik bewust een ander tijdvak om deze terugkerende activiteiten uit te voeren.

En zo staat er best wel veel in mijn agenda. Daar word ik niet onrustig van. Integendeel, het geeft me rust omdat ik zelden iets vergeet. Mijn geheugen is soms een zeef, mijn agenda is dus mijn redding!

Hoe gebruik jij jouw agenda?

Als zand tussen je vingers door…

Inmiddels is Geldnerd een oude man, maar ook toen hij nog jong was hechtte hij al veel waarde aan Rust. En met rust bedoel ik niet (alleen maar) slapend in bed liggen. Die aandacht voor rust is niet minder geworden, integendeel.

Van Dale’s Woordenboek definieert rust (de; v(m)) als toestand die intreedt bij het ophouden van vermoeienis of inspanning: tot rust komen; iem. met rust laten niet storen; in ruste gepensioneerd, als slaap, als stilte, of als pauze in bijvoorbeeld een sportwedstrijd. Er is ook een werkwoord rusten. Dat herken ik, want rusten is soms heel veel werk, en dan is het goed dat er ook een werkwoord voor is. Het werkwoord rus·ten (rustte, heeft gerust)  betekent rust houden na inspanning of vermoeienis, als slapen, als in het graf liggen (hier rust…), als liggen, staan, zich bevinden (er rust een vloek op…), en als gedragen worden door (de muur rust op twee kolommen) met nog wat meer obscure gebruiksvormen.

Rust is in de huidige samenleving een schaars goed geworden. Al jaren is het hippig om ‘druk’ te zijn. Geen lege gaatjes in je agenda, en bruisen van de activiteit op je eigen fake news kanalen social media. Geen ruimte om rust te nemen, geen ruimte om iets anders te tonen dan succes en populariteit. FOMO (Fear Of Missing Out) is een begrip geworden. En dus gaan we allemaal maar door tot we tegen een muur opbotsen.

De afgelopen jaren heeft Geldnerd hard gewerkt aan zijn rust. De grootste overwinning op mijzelf was de invoering van mijn vierdaagse werkweek per 1 januari 2021, na succesvolle experimenten in de zomer van 2019 en het tweede halfjaar van 2020. Ook gezonder en regelmatiger leven helpt hierbij.

Toch merkte ik de afgelopen maanden dat die vierdaagse werkweek mij nog niet opleverde wat ik ervan hoopte. Nu is dat misschien niet zo vreemd in deze bizarre coronatijd. Alle normale vormen van ontspanning en intermenselijk verkeer zijn immers op een laag pitje komen te staan. Geen borrel met vrienden, geen etentjes buiten de deur, geen bezoek aan museum of theater om de geest te verrijken. Ik heb daar last van, merk ik. Schreef eerder al over het gebrek aan perspectief. Maar dat was niet het enige.

Weekschema

De afgelopen weken heb ik een grondige analyse gemaakt van de manier waarop ik mijn tijd besteed. Naast mijn vierdaagse werkweek zijn mijn blogactiviteiten een tijdvreter, dat zal iedere blogger herkennen. Die blogactiviteiten vallen uiteen in twee delen, onderzoek en schrijftijd voor eigen blogposts, en de ’tijd daaromheen’. Social media, andere blogs lezen, dat soort dingen. Het eerste deel is redelijk goed planbaar. Het tweede deel is een ’tijdvreter’ die zich erg verspreidt over de week. En dan doe ik nog niet eens mee aan affiliate marketing en media-optredens en dat soort nieuwerwetsigheden waar sommige (meer commercieel ingestelde bloggers) zich mee bezig houden.

Onderstaand een globaal overzicht van hoe Geldnerd zijn tijd besteedt. Ik ben van de regelmaat, dat zie je aan mijn slaap- en werkschema. Er zit soms een kwartiertje of half uurtje verschil tussen de dagen, maar meer niet. Mijn ochtendritueel is simpel: Hondje gaat uit, een rondje journaals, een krant en blogjes bijlezen tijdens het ontbijt, douchen en aankleden en aan de slag. Maandag tot en met donderdag staat in het teken van werk. Ook eind van de middag gaat Hondje weer uit, en daarna koken, eten en opruimen. Op vrijdag en in het weekend probeer ik te sporten, maar dat staat door de maatregelen al even op een laag pitje. Dat geeft niet, ik pak het weer op als dat kan. In de loop van de avond nog een wandeling met Hondje en op tijd naar bed.

Het lange weekend, vrijdag tot en met zondag, is anders. Niet zozeer qua slapen en opstaan, maar wel qua activiteiten. Zaterdagochtend is voor administratie en schrijven van blogjes. Meestal beantwoord ik dan ook de mails die gedurende de week binnenkomen. Een deel van de vrijdag wordt besteed aan klussen die gedurende de week naar voren komen. Boodschappen doen, dingen uitzoeken, klussen in huis of tuin. Buiten de ochtend- en avondrituelen hoeven we gelukkig niet heel veel te doen in de huishouding, daar hebben we onze schoonmaakster voor.

Als ik in mijn weekschema kijk zou ik dus een zee aan tijd over moeten houden. Maar dat voel ik niet zo. De tijd glipt tussen mijn vingers door, als zand. Met kleine dingetjes. Die niet altijd voldoende ‘sparks of joy‘ brengen. Tijd voor actie dus.

Veranderingen

Ik heb in elk geval besloten om mijn blogactiviteiten fors terug te brengen. Voorlopig blijf ik wel schrijven, al herinner ik mijzelf er wel weer eens aan dat ik echt niet meer twee keer in de week hoef te publiceren. Maar alle activiteiten daaromheen zet ik op een laag pitje. De social media apps zijn inmiddels van mijn telefoon en tablet verwijderd. Weer even grote schoonmaak, zoals ik een paar jaar geleden ook van Facebook afgestapt ben.

Ik snij ook in andere onderdelen van mijn leven. Minder mediatijd bijvoorbeeld. Van nieuws kijken word je niet blij, goed nieuws verkoopt geen kranten en geen reclamezendtijd. Dus is er een hoop vervelend nieuws dat mijn leven niet verrijkt. Daar ga ik weinig aan missen. Tijd om andere dingen te gaan doen. Ruimte te maken voor nieuwe dingen in het leven en voorbereiden op het leven na de coronatijd. De wereld is groter, laten we dat niet vergeten.

De tijd die hiermee vrijkomt wil ik besteden aan dingen waar ik wel blij van word. Meer boeken lezen bijvoorbeeld. Er gaan nu weken voorbij waarin ik geen boek aanraak. Vaak vind ik daar gewoon de rust niet voor. Ook wil ik meer tijd besteden aan andere vormen van ontspanning. Weer eens helemaal in een spel duiken. Me weer eens helemaal verdiepen in mijn oude liefde Civilization bijvoorbeeld. Of Carcassonne, het bordspel waar Geldnerd en Vriendin dol op zijn. De tijd gaat zich wel opvullen. Op weg naar het volgende moment dat ik het gevoel krijg dat het weglekt. En ik een nieuwe analyse maak van mijn tijdsbesteding.

Kijk jij wel eens hoe jij jouw tijd besteedt?