Geldnerd heeft een beetje een luxeprobleem. Hij is dan misschien niet écht rijk, maar wel ‘vermogend’. En dat brengt, naast de stijgende belastingaanslagen, ook andere uitdagingen met zich mee.

Een van die uitdagingen is de vraag of en wanneer ik mijn vermogen moet gaan spreiden over meerdere aanbieders? En zo ja, hoe dan? Tijd om daar eens hardop over na te denken.

Huidige spreiding

Op dit moment is mijn vermogen ook gespreid. Een heel klein stukje is mijn spaargeld. Dat staat bij een bank die valt onder het Duitse depositogarantiestelsel, en dat is gedekt tot € 100.000. Daar kom ik bij lange na niet aan. Op mijn spaarrekening staat alleen de inhoud van mijn potjes, en dat is een veel lager bedrag. Geen enkel probleem dus.

Dan zit er een stevig stuk vermogen in ons huis. Eigen geld dat we bij de aankoop hebben ingebracht, het sindsdien afgeloste deel van onze hypotheek, en een stuk overwaarde. Nog wel. Want de piek in de huizenmarkt lijkt weer even voorbij, al is er in Geldnerd City ook nog niet echt sprake van een daling van de prijzen. En hebben de meest recente berichten het zelfs weer over een lichte stijging. Bij de berekening van ons eigen vermogen is het huis redelijk voorzichtig gewaardeerd op basis van de WOZ-waarde, dus daar maak ik me voorlopig geen zorgen over. Het is wel echt ‘geld in stenen’, en het komt pas beschikbaar voor andere dingen als we Huize Geldnerd zouden verkopen.

Het derde deel van mijn vermogen is mijn beleggingsportefeuille. Dat is inmiddels een substantieel bedrag. Groter dan mijn eigen vermogen in het huis, nog net iets kleiner als ik de overwaarde meereken. Het is belegd in een zevental ETFs via Saxo Bank. Waar ik door achtereenvolgende overnames van Alex en Binck een beetje tegen wil en dank ben terechtgekomen. Saxo heeft het zichzelf niet gemakkelijk gemaakt, maar lijkt de problemen inmiddels een beetje achter zich te laten. Afkloppen natuurlijk, maar ik heb momenteel weinig te klagen over hun dienstverlening.

Risico’s

Mijn spaargeld beschouw ik als redelijk risicoloos. De bank kan omvallen, maar mijn centjes zijn dan gedekt door het depositogarantiestelsel. Het kan wat administratief gedoe zijn en tijd kosten om ze weer terug te krijgen, maar dat is geen probleem. Zelfs als al dat geld spoorloos zou verdwijnen, is er in mijn geval geen mens overboord. Mijn (financiële) leven draait gewoon door.

Het geld in de eigen woning kent iets meer risico, maar het is te overzien. De prijzen moeten behoorlijk dalen voordat de overwaarde is opgegeten. Nog sterker dalen dan in de periode 2008 – 2013. De economische afdelingen van de (niet geheel vrij van eigenbelang zijnde) banken verwachten een stabilisatie. Ik weet het niet. Als we met z’n allen geloven dat de economie slecht draait, dan stellen we grote aankopen uit. Zolang we denken dat het wel meevalt, kopen we. Ook huizen. En er is nog steeds een tekort, Hugo de Jonge bouwt niet zo snel…. Maar dan nog, hier kan ik niet zo heel veel aan veranderen. Het ligt buiten mijn invloedssfeer. Ik kan goed voor ons huis zorgen, qua onderhoud en met de juiste verzekeringen. En dan maar hopen dat ik niet nog een keer op een heel verkeerd moment moet verkopen.

Het grootste risico zit in mijn beleggingsportefeuille. Dat zit niet in het faillissement van een of meer bedrijven. Ik beleg alleen in ETFs, en via die ETFs in duizenden bedrijven. Als die allemaal tegelijk failliet zouden gaan dan is er een groter probleem dan mijn beleggingen. Mijn portefeuille beweegt keurig mee met de wereldwijde markt. Vaak omhoog, soms een tijdje naar beneden.

Het belangrijkste risico is natuurlijk dat het allemaal is ondergebracht bij één broker, Saxo Bank. Voor spaargeld is er zoiets als het depositogarantiestelsel, dat spaargeld tot € 100.000 garandeert. Voor beleggers is er het belggerscompensatiestelsel. Alle Nederlandse banken en beleggingsondernemingen met een vergunning van De Nederlandsche Bank (DNB) of de Autoriteit Financiële Markten (AFM) vallen onder dit stelsel. Maar de maximale vergoeding onder dit stelsel is maar € 20.000. En daar zit het belegd vermogen van Geldnerd wel een behoorlijk stukje boven.

Bewaarbedrijf

Het belangrijkste beïnvloedbare risico in mijn vermogen zit volgens mij op dit moment in de concentratie van mijn beleggingen bij één broker. En daar kan ik iets aan doen. Al is het niet realistisch en niet praktisch om mijn beleggingen zo te spreiden dat ik overal onder de grens van het beleggingscompensatiestelsel blijf. Beleggen komt met risico’s, en dit is er een van.

Overigens hoeft dat ook helemaal niet. Een broker die zich aan de regels houdt heeft de beleggingen van klanten ondergebracht in een apart bewaarbedrijf, dat losstaat van de beleggingsonderneming. Daarmee zouden de effecten bij een faillissement van de broker buiten de boedel moeten blijven. Dat is geregeld in de Wet Giraal Effectenverkeer (Wge). Dus zolang ik mijn vermogen onderbreng bij een of meer brokers die zich aan de wet houden, is er weinig aan de hand…

Transparante Toezichthouders?

Nu valt het als eenvoudige consument nog niet mee om in de gaten te houden of jouw broker aan de eisen voldoet. DNB en de AFM zijn namelijk niet zo heel scheutig met informatie. Nu snap ik dat ze bepaalde dingen voorzichtig of niet willen communiceren, want als er paniek ontstaat is er geen redden meer aan. Maar anno 2023 vind ik ‘gaat u maar rustig slapen want de overheid waakt’ ook geen passend adagium meer. Daarvoor laat de overheid teveel steekjes vallen.

Heel af en toe wordt er een persbericht gepubliceerd als er iets ‘echt groots’ gebeurt. In juni ging dat over een boete voor Binck (Saxo). Eerder was DeGiro een paar keer negatief in het nieuws. Maar een simpel overzicht met groene vinkjes en/of rode kruisjes per aanbieder kan er niet van af bij onze toezichthouders. We moeten ze maar vertrouwen. Nu geloof ik meteen dat het slechter kan dan in Nederland. Ook in Duitsland is niet alles koek en ei bijvoorbeeld. Ik kan niet anders dan dit risico accepteren. Het enige alternatief is stoppen met beleggen, en dat is voor mij ook geen optie.

Fondsenspreiding

Ik heb ook nog even nagedacht over de spreiding in mijn beleggingsportefeuille. Ongeveer de helft van mijn belegd vermogen zit in één fonds, de bekende Vanguard FTSE All-World UCITS ETF (VWRL). VWRL is weer een mandje van duizenden wereldwijd genoteerde aandelen. Dat kan natuurlijk kwetsbaar zijn als Vanguard besluit om grote veranderingen door te voeren in VWRL. Lang geleden was ik bezig met beleggen speculeren via de Rabobank, en hun toenmalig huisfondsbeheerder Robeco had er een handje van om fondsen samen te voegen, te hernoemen, en wat al niet meer. Met een performance die destijds al zwaar achterbleef bij de benchmarks was dat terugkijkend vooral een camouflage-tactiek.

Maar juist bij Vanguard ben ik daar minder bezorgd over. Hun trackrecord is goed, al heel lang. Hun historie en eigendomsstructuur zijn juist gericht op stabiliteit op de lange termijn. Daar kunnen veel andere partijen (en overheden) een voorbeeld aan nemen. Ik beschouw dit voor mijn portefeuille dus niet als een groot risico, ik zal eerder meer dan minder in Vanguard-fondsen onderbrengen.

Overwegingen

Heeft het zin om mijn belegd vermogen te spreiden over meer dan één broker? Eerlijk gezegd: ik weet het niet. Onlangs belandde ik in een discussie op Reddit over precies dit onderwerp. Sommige mensen kiezen er voor om hun beleggingen deels onder te brengen bij een systeembank zoals Rabobank of ABN AMRO. Hun redenering is dat die wel gered zullen worden door de overheid als er iets gebeurt. Ik weet dat nog niet zo zeker.

Beleggingen zijn immers geen ‘systeemrelevant onderdeel’ van die banken, zoals betalingsverkeer en spaargeld dat wel zijn. Bovendien worden beleggers al gauw gezien als hebberige graaiers, en is er dus weinig politieke en maatschappelijke druk om in geval van faillissement ook beleggingsportefeuilles te redden. In elk geval niet voor een bedrag hoger dan het beleggerscompensatiestelsel…. Nu weet ik ook wel dat ‘redden’ in dit geval gewoon betekent dat het niet bij de curatoren terecht moet komen, en gescheiden moet blijven van de failliete boedel van de betreffende bank. Maar toch.

Tegelijkertijd: Eén broker erbij halveert mijn risico. Dat is best een overzichtelijke aanpak. Ik voer mijn beleggingsadministratie toch zelf, dus voor mijn totaaloverzicht maakt het niet uit.

Binnenkort kijk ik weer eens naar de ontwikkelingen in de brokermarkt, dan neem ik dit in mijn overwegingen mee. Vooralsnog neig ik dan naar een van de grootbanken waar ik al bankier, Rabobank (persoonlijke rekening) en ABN AMRO (gezamenlijke rekening en hypotheek). We zullen zien.

Tenslotte

Waar brengt mij dat? Toch maar eens serieus kijken naar de inzet van een tweede broker voor de spreiding van mijn belegd vermogen! Wordt vervolgd dus.

Denk jij wel eens na over de spreiding van jouw vermogen en de risico’s die daar bijhoren?