Onlangs las ik bij Lekker Leven Met Minder een heel leuk stukje over haar ervaringen met 10 jaar huizenbezit. Dat maakte dat ik zelf ook weer eens na ging denken over mijn eigen ‘wooncarrière’. Die beslaat inmiddels ruim 20 jaar. En ook voor mij geldt dat ik nu met enig afgrijzen terugkijk op de risico’s die ik (onbewust) nam in het verleden.
Het is een behoorlijk lang verhaal geworden, merkte ik na het uitschrijven. Vandaar dat ik dit in twee delen publiceer. Vandaag deel 1.
Van huurder…
Mijn eerste eigen huisje was gehuurd. In het laatste jaar van mijn studie (1994) ging ik ‘op afstudeerstage’. Ik kwam terecht in Leeuwarden, en daar huurde ik een bovenwoninkje van ongeveer 60 m2. Geen idee meer wat dat kostte, en ik heb geen bankafschriften of andere papieren meer uit die tijd. Ik kan het dus ook niet meer nakijken. Maar veel kan het niet geweest zijn. Mijn inkomen was de optelsom van mijn studiefinanciering (destijds ongeveer NLG 570 per maand voor uitwonende studenten) en mijn stagevergoeding (NLG 750 per maand). Ik schat dat ik ongeveer NLG 500 – 600 (€ 225 – 275) per maand kwijt was voor deze woning. En ik heb er nog best wel een tijdje gezeten. Na het afronden van mijn stage bood het bedrijf mij een baan aan. Uiteindelijk heb ik tot medio 1997 in Leeuwarden gewoond.
…Naar koper…
Begin 1997 werd mijn werk verplaatst van Leeuwarden naar de omgeving van Utrecht. En ik verhuisde mee. Heel luxe, alle kosten werden vergoed door de werkgever. Ik moest alleen nog even een woning vinden. De woningmarkt was ook toen al redelijk gespannen. Dat kostte dus wel wat moeite. En ik wilde graag kopen. Want huizenbezit was welvaart. Ik vond een 3-kamer appartement in een van de VINEX-wijken van Amersfoort. Niet goedkoop voor die tijd, NLG 230.000 kosten koper (ongeveer € 105.000). Ik vond het heel wat, in mijn eentje. Over de hypotheek hoefde ik niet echt na te denken, en dat deed ik ook niet. Mijn werkgever was een van de grootste financieel dienstverleners van Nederland. Dus dat werd ‘keurig’ geregeld.
Mijn eerste aflossingsvrije hypotheek
Ik heb helaas geen stukken meer, maar kon op basis van onder andere mijn belastinggegevens nog wel het een en ander reconstrueren. Ik kreeg een aflossingsvrije hypotheek van NLG 249.000 (€113.000) met daaraan gekoppeld een levensverzekering. De rente bedroeg maar liefst 7,3%. Naar ik mij kan herinneren, heb ik de stukken nooit echt goed gelezen. Handtekening gezet, doorgaan met werken en carrière maken, en betalen. Blijkbaar lukte dat allemaal prima.
In 1999 ging ik samenwonen, mijn (inmiddels) ex-echtgenote trok bij mij in. En in 2000 trouwden we in gemeenschap van goederen. ‘Mijn’ appartement was dus ineens ‘ons’ appartement. Maar er waren ook twee inkomens. En de huizenmarkt steeg vrolijk verder.
De tweede aflossingsvrije hypotheek
In 2001 wilden Ex en ik iets anders. Iets groters. Iets meer richting het centrum van een stad (sorry VINEX-wijkers…). We zochten en vonden een nieuwbouwproject aan de rand van het centrum van Utrecht. Niet goedkoop. Maar goed. Onze inkomens en de hypotheekmarkt groeiden tot in de hemel, toch? Voor NLG 625.000 (€ 284.000) werden we de eigenaar van een 4-kamer appartement met prachtig uitzicht. In de hypotheek deden we daar nog een schepje bovenop, die werd NLG 733.000 (€ 333.000). En we brachten ook nog wat eigen vermogen mee, een beetje spaargeld (NLG 32.000 / € 15.000) en de overwaarde van het appartement in Amersfoort dat we verkochten voor NLG 370.000 (€ 168.000), en waarbij ook NLG 18.500 (€ 8.500) uitgekeerd werd uit de levensverzekering. Want er moest nog wel een keuken in, en een houten vloer, en we wilden ook wat mooie meubels. We hebben het vrijwel allemaal uitgegeven…
Ook deze hypotheek was aflossingsvrij, de (later beruchte) OpMaat Hypotheek van de Rabobank met een rente van 5,4%. Aflossingsvrij. Met dure Overlijdensrisicoverzekering. En met beleggingen. Daarbij kon je uiteraard alleen kiezen uit een beperkt rijtje met beleggingsfondsen van ‘huisleverancier’ Robeco. Die ook niet bekend stond (staat) om z’n lage kosten. Ach ja, de huizenprijzen en de beurzen zouden eeuwig doorstijgen, toch? We stopten een aardig bedrag aan eigen geld als startkapitaal in het beleggingsfonds, tekenden alle papieren, en gingen vrolijk verder.
Toen ik mijn archief doorspitte voor deze blog, vond ik overigens nog wel de spreadsheet met doorrekening voor de aankoop en de verbouwing van ‘Utrecht’. Eén dingetje viel me op, ik hield rustig rekening met een jaarlijkse waardestijging van 6% voor het appartement.
Van beleggen naar banksparen
De jaren daarna groeide langzaam ons financiële bewustzijn. We gingen kijken naar onze uitgaven. Gingen ons toch ook eens verdiepen in onze hypotheek. Maar dat was, eerlijk is eerlijk, wel een van de laatste dingen waar we naar keken. Want ingewikkeld en groot(s).
Het beslissende moment was uiteindelijk de zomer van 2008. Ex en ik voelden ons erg ongemakkelijk over de situatie op de financiële markten. En we besloten om in actie te komen. Ik belde onze bank en gaf opdracht om het beleggingsdeel te liquideren, en om te zetten naar het (inmiddels geïntroduceerde) banksparen. De accountmanager deed z’n uiterste best om mij hiervan te weerhouden. Toen hem duidelijk was dat ik het echt meende, zei hij nog: “ik hoop voor heel veel van mijn klanten dat jij ongelijk hebt”. Twee maanden later ging Lehman Brothers failliet, het officieuze begin van ‘de financiële crisis’. Twee jaar later heb ik nog eens uitgerekend wat de opbrengst was van onze goede timing. dat was meer dan € 30.000. Oftewel bijna 10% van de hypotheekwaarde. Ik heb helaas nooit meer de kans gehad om de accountmanager te vragen hoe het met zijn andere klanten afgelopen is.
In 2008 zijn we ook begonnen met extra aflossen. Tussen 2008 en 2011 hebben we ongeveer € 30.000 afgelost op de hypotheek. In de praktijk was dat bijstorten in het banksparen, zodat we hier maandelijks met een lagere bijdrage toe konden om toch voldoende kapitaal op te bouwen.
Bij het onderzoek voor deze blogpost vond ik overigens in mijn elektronische archief ook nog een brief uit 2010 van de Rabobank. Die ging over de ‘woekerpolis-vergoeding’ die wij kregen voor de OpMaat-hypotheek. Het ging om maar liefst € 49,41. Een schijntje van wat dat ding werkelijk gekost heeft. Maar aan de andere kant, we hebben er ook bij volle verstand voor getekend.
Scheiden en Crisis
Inmiddels was mijn huwelijk met Ex gestaag aan het afbrokkelen. Terugkijkend is dat best een proces geweest, uiteindelijk heeft het bijna drie jaar geduurd voordat we echt uit elkaar waren en alles afgehandeld was. ‘De gezamenlijke woning’ was daarbij wel een ding. Een ding dat we eigenlijk beide niet wilden hebben. Vanwege de herinneringen. En omdat het crisis was. De woning heeft zelfs te koop gestaan. Maar het bod dat na enige tijd kwam was zo laag dat Ex het niet acceptabel vond. Zij was van mening dat het meer waard was. Dat leidde er uiteindelijk toe dat ik haar mijn aandeel in het huis verkocht heb tegen de hypotheekwaarde. Op 31 december 2012, zo ongeveer op het dieptepunt van de huizenmarkt, zaten we bij de notaris. Ik was hypotheekvrij, en kreeg de helft van de inhoud van het spaardepot mee. Gelukkig hadden we na 10 jaar ‘financieel bewust leven’ voldoende spaargeld om dat mogelijk te maken. Ex heeft het appartement een jaar of twee geleden goed verkocht, heb ik begrepen.
Tot zover deel 1 van mijn wooncarrière. Binnenkort deel 2. Hoe zit het met jouw ervaring als huiseigenaar?
Ik herken wel e.e.a. uit je verhaal, behalve dat wij dwars door de crisis zijn gegaan. We kochten in 2001 ons eerste appartement (fl. 115.000) aflossingsvrij met dure levensverzekering en beleggingspolis. In 2003 verkochten we het voor €95.000, een leuke winst welke verdween in onze volgende hypotheek en een deel op onze rekening. We hebben 13 jaar lang een aflossingsvrije hypotheek gehad, tussendoor nog een 2e hypotheek ivm verbouwing afgesloten…de beleggingspolis kostte ons de eerste 5 jaar bijna €9000 aan kosten, heel bijzonder dat we daar dwars overheen hebben gelezen….maar ook wij hebben ooit een krabbel gezet met ons volle verstand.
Het besef kwam bij ons pas echt rond 2012, die beleggingspolis rendeerde voor geen meter, de tussenpersoon bleef volhouden dat het echt wel goed zou komen. Maar pas in 2016 hebben we overgesloten naar annuitair. We lossen nu hard af, ik wil er gewoon klaar mee zijn.
In dit verhaal zijn er maar een paar mensen beter van geworden; tussenpersoon, Reaal woekerpolis en de bank.
Wat leuk om dit verhaal ook van jou te lezen! Als ik dan die guldenbedragen zie, dan val ik bijna achterover. Dat was toen gewoon ontzettend veel geld! Vertaal je het naar euro’s, dan zou je ‘nu’ roepen: oh, koopje! Best apart, dat die overgang zoveel verschil heeft gemaakt.
Wat een geluk dat jullie nog net dat beleggingsdeel afgestoten hebben voor het echt compleet mis ging… En die rentes ook.. Ik weet nog wel dat mijn verhuizing naar Friesland tegen 6% héél schappelijk leek. En een paar jaar later is dat dan weer heel anders. De mensen die nu in mijn huis wonen, betalen mogelijk maar de helft van wat ik betaalde. Voor hetzelfde huis..
Mijn verhaal heb je gelezen, maar ik ben ontzettend benieuwd naar deel 2!
Hoi Adine, dank voor je reactie! Het was heel louterend om het allemaal eens op een rijtje te zetten, en ook zelf was ik wel verbaasd over mijn eigen gedrag en de bedragen en risico’s die ik nu zie. Deel 2 staat in de planning voor later deze week. Wie weet zijn er andere bloggers die door jou en mij geïnspireerd worden, en zelf ook hun verhaal uit gaan schrijven.
Ik vind het een mooi verhaal. Sowieso leuk om te lezen waarom iemand bewust wordt van wat hij doet en welke ‘fouten’/minder slimme keuzes hij/zij voor die tijd eigenlijk gemaakt heeft.
Zelf zal ik binnenkort ook eens een keer mijn verhaal vertellen. Goed idee.
hier een heel ander verhaal omdat ik een stuk jonger ben/later uit huis ging. rond mn 20e uit huis maar eerst bij vrienden in gewoond. zij hadden wat hulp nodig en ik een goedkope woonplek 😉 win win.
daarna mn eigen flatje dat is nu 11 jaar geleden in april. huur.. kostte ongeveer 430 per maand, bruto, ging nog huurtoeslag vanaf…
toen ook mn man ontmoet en woonden in Mei eigenlijk al samen.. 😉 financieel veranderde er ds heel erg veel gelijk.
daarna samen een eengezinswoning in t zelfde dorp.. kostte net iets meer dan de huurtoeslaggrens. dat was in feb 2009 en in okt 2009 is onze dochter daar geboren en onze zoon in juli 2012. huur bedroeg toen we er weggingen in 2016 ongeveer 750 per maand (zonder huurtoeslag dus)
in 2016 hebben we onze huidige woning gekocht voor 225.000 en hiervoor een hypotheek van 231.900, annuitair dus sowieso afgelost over 30 jaar als er niets onderweg gebeurd. (taxatiewaarde 242.000 en de woz is 225.000 ondertussen is de hypotheek al gedaald naaar 222.000 dus nu al overwaarde 🙂 heerlijk gevoel 🙂 )
Wat een leuke serie.. .
Topidee, kom er op terug ;-)!
Leuk om zo te lezen, mijn verhaal, ben in 1998 begonnen ‘in te wonen in een prive appartementen complexje’ van een familie lid welke er zelf woonde en terminaal was, betaalde voor klein appartement 250 gulden (officiele huur was 450 gulden, maar ik was er om beetje te letten en bij te springen bij familie lid) na overlijden is complex overgenomen door ander familie lid en betaalde ik de volle 450 gulden, inmiddels kende ik mijn huidige man en zijn we op zoek gegaan naar iets voor onszelf.
2001 iets gevonden en hypotheek geregeld, poe wat spannend er was niemand die ons goed wilde kon adviseren en man wat mistte we dat! Een ding wisten we zeker, we willen zekerheid en duidelijkheid. En belegingen kon niemand ons uitleggen hoe dat nou precies werkte zodat wij er een goed gevoel bij hadden. Dus die wilden we niet, we hebben een hypotheek (€1000) tegen tussen de 4 en 6 procent afgesloten met een dure overlijdensrisico, voor 30 jaar vast. Mijn man checkt de boel ieder jaar, nu is het natuurlijk veel te duur, en op dit moment in deze situatie zouden we het anders doen. Maar met net beginnende carrieres en een kinderwens, waren we heel blij dat t zo kon!
De afgelopen jaren zijn we op zoek geweest naar kleine ‘wooncomplexjes’ om te kopen en dan te verhuren, zodat de verhuur de hypotheek kosten dragen, na een stuk of 5 keer ver gekomen te zijn maar door onstandigheden t toch niet te doen, hebben we nu maximaal bijgestort in de hypotheek, en zijn we over 8 jaar klaar.
In het begin was de hypotheek heftig maar nu na flinke stappen in de carrieres, (en beide nu parttime ipv beide fulltime) en een consuminderend besef goed sparen en een creatieve manier om het geld gezellig uit te kunnen geven, is de hypotheek prima te doen en leven we heerlijk in ons bijna eigen (en inmidels ook flink verbouwde) huisje.
De verhuisplannen hebben we voor 8 jaar in de ijskast gezet, de kindjes die er gekomen zijn werden er onrustig van, en over 8 jaar zijn zij groot genoeg om er wel goed mee om te kunnen gaan (en/of hun eigen pad te kiezen) en dan zien we wel!