Het afgelopen half jaar wil ik snel vergeten, maar zal mij nog lang bijblijven. Het was een kwakkelwinter en -voorjaar. Zowel qua weersomstandigheden (veel regen, fris maar niet echt winters) als qua gezondheid. Dacht ik na de griep en de corona in de laatste maanden van 2022 het allemaal wel gehad te hebben, deed 2023 er nog een schepje bovenop. In geen dertig jaar leefde ik zo gezond als de afgelopen anderhalf jaar, en mijn lichaam beloonde mij vervolgens met een van de grootste stapelingen aan ellende die ik tot nu toe heb meegemaakt.

Gelukkig krabbel ik inmiddels weer overeind. Dat gaat langzaam, ik ben vooral nog snel moe en moet goed opletten hoe ik mijn energie doseer. Maar de huisarts heeft mij deze week ‘hersteld’ verklaard. Medio juli volgt er nog een longfunctie-onderzoek om te kijken of er schade overblijft.

De sportschool heb ik inmiddels al wel weer van binnen bekeken. Hardlopen? Ik begin het heel langzaam weer op te bouwen. Ik ben benieuwd wat er van mijn conditie overgebleven is, sinds begin april heb ik de hardloopschoenen in de kast laten staan.

Mijn financiële systeem heeft niet geleden onder mijn beperkte aanwezigheid. Goed, de administratie is een tijdje niet bijgewerkt. Maar dat is met één download bij de bank en één importactie in GnuCash weer opgelost. Rond mijn salarisbetalingen zijn alle gebruikelijke boekingen gewoon geautomatiseerd uitgevoerd en ook mijn maandelijkse aankoop voor de beleggingsportefeuille heeft gewoon plaatsgevonden. Heerlijk, een robuust systeem. Dat gewoon even een paar maanden door kan draaien zonder dat ik er bovenop moet zitten. Maar dat ook meteen weer helemaal bijgewerkt is zonder al te grote inspanningen. Minutenwerk, geen uren of dagen. Dat scheelt veel zorgen en stress.

Er blijven genoeg klusjes over die wel zijn blijven liggen. Klusjes in en om het huis, een volle persoonlijke mailbox, en afspraken buiten de deur, bijvoorbeeld. Maar dat ga ik de komende periode allemaal op mijn gemakje weer eens oppakken.

Ben jij wel eens overeind gekrabbeld?