Onlangs schreef Lekker Leven Met Minder (LLMM) een blogje over de relatie tussen je huis en bezittingen aan de ene kant, en je identiteit aan de andere kant. Ik raakte er ook over in gesprek met een collega. Het zette me weer eens aan het denken over mijn eigen woonsituatie.

Sinds 2009 ben ik 9 keer verhuisd, waarvan 5 keer naar een volledig gemeubileerde woning of appartement. Dat vele verhuizen was het gevolg van een echtscheiding en (een paar jaar later) vertrek naar en terugkeer uit het Verre Warme Land. Ook op dit moment woont Geldnerd met Vriendin nog ‘gemeubileerd’.

Zo vaak verhuizen, en zeker ook zo vaak verhuizen naar een volledig gemeubileerd iets wat niet van jezelf is, heeft voor- en nadelen.

Voordeel is dat ik mijn hechting aan ‘spullen’ voor een heel groot deel kwijt ben. Ontspullen en minimalisme zijn natuurlijk geworden. Het geeft me rust. Verder heb ik mijn leven vrijwel helemaal gedigitaliseerd. Dus belangrijk zijn server, laptop, tablet en mobiele telefoon. En de back-up. Maar aan andere spullen hecht ik nauwelijks meer. Soms zie ik ze niet eens staan, zoals de niet-helemaal-mijn-smaak frutsels en kunstwerkjes in ons tijdelijke huisje. Of ze staan me in de weg en ergeren me, zoals sommige in mijn ogen overbodige meubels.

Nadeel is dat je ook weinig meer hebt om aan te hechten. Ik heb er eerder over geschreven kort na mijn terugkeer uit het Verre Warme Land. En dat merk ik soms ook wel. Er zijn momenten dat ik ook verlang naar meer hechting, en me afvraag wat ’thuis voelen’ eigenlijk betekent. Thuis is waar Vriendin en Hondje zijn. En waar de WIFI automatisch verbinding maakt. En waar ik me fijn voel. Maar dat hangt erg weinig aan spullen. En dat vind ik ook wel fijn. Want spullen beperken, hebben aandacht en onderhoud nodig. Maar wat het nou precies is dat me een ’thuis-gevoel’ geeft, dat kan ik nog niet helemaal duiden.

Geldnerd heeft ook bijna niks meer van vroeger. Geen oude schoolspullen of studieboeken meer. Ja, de diploma’s, die heb ik nog wel. En de herinneringen. Die soms vervagen. En soms is dat vervelend, maar vaak ook niet. Want er komen ook altijd nieuwe mooie herinneringen voor in de plaats!

Zeggen je huis en je spullen iets? Ja, ik denk het wel. Tegelijkertijd zie ik om me heen veel eenduidigheid en eenvormigheid. Loop eens op een avond door een gemiddelde Nederlandse woonwijk, en gluur ongegeneerd naar binnen. Ik zie overal de uitwassen van dezelfde trends, gestimuleerd door woonprogramma’s op TV en de woon- en interieurbladen. Dat is nou ook niet iets waar ik een warm gevoel van krijg. Iedereen probeert z’n eigen uniekheid op dezelfde manier uit te drukken. Maar het niet hebben van spullen zegt ook iets. Dus je bezittingen zeggen wel iets, maar het is niet onderscheidend. Het bepaalt niet wie je bent, zoals LLMM ook zegt.

Heb ik nou nog een identiteit?