Home is where the heart is. Of, voor de meer cynische mensen onder ons: Home is where the WIFI connects automatically. Mijn WIFI connect op dit moment op een heleboel plaatsen, maar thuis is het niet. Vriendin zit in een gemeubileerd appartement in VWL. Hondje logeert bij mijn ouders. Daar moet hij in elk geval een weekje langer blijven, want de medische controle verliep niet helemaal vlekkeloos, en hij wordt morgengeopereerd. En ik pendel heen en weer tussen het gemeubileerde appartement in de buurt van mijn baan en mijn ouders.

Ik vind mijzelf niet iemand van de vaste stek en ‘huisje boompje beestje’. Maar de huidige situatie is het andere uiterste. En dan kom je erachter dat je meer gehecht bent aan ’thuis’ dan je denkt. En de huidige situatie duurt nog wel even. Over een week of twee zijn hopelijk Hondje en ik weer echt bij elkaar. Dat scheelt al iets. En een klein maandje later is Vriendin er ook weer. Ze moet daarna nog een paar weken terug naar het Verre Warme Land, maar dat is te overzien. Dan zitten we natuurlijk nog steeds met de gemeubileerde huizen die ons thuis niet zijn. Onze verhuiscontainer zit inmiddels op zee, en wordt begin juni in Nederland verwacht.

Met een beetje mazzel hebben we voor de Kerst van dit jaar een eigen huisje. Dat klinkt nog best ver weg…. Maar het is een onvermijdelijk gevolg van de uitzending naar het Verre Warme Land. Het is geen knop die je omzet. Het vertrek naar en de landing in het Verre Warme Land hebben ons ook ruim een half jaar gekost. En het vertrek uit het Verre Warme Land en de landing in Nederland kosten minstens net zoveel tijd.

Waar is jouw ’thuis’?