Dat ik er minder over schrijf, wil niet zeggen dat ik er niet meer aan doe. Integendeel, zou ik willen zeggen. Minimalisme. Maar het is hier zover doorgevoerd in het dagelijks leven dat het mij al nauwelijks meer opvalt.

Minimalisme

De definitie van minimalisme die mij het meest aanspreekt komt van de Amerikaanse ‘goeroes’ van BecomingMinimalist.com. Minimalisme is het naar de voorgrond halen van de dingen die we het meest waarderen en het verwijderen van alles wat ons hier juist van afleidt. Het vereist steeds weer een bewuste beslissing omdat het een levensstijl is die ingaat tegen de cultuur van overconsumptie die ons omringt. De wereld waarin we leven is niet vriendelijk voor het streven naar minimalisme. De cultuur en meedogenloze reclamecampagnes roepen ons op om meer, beter, sneller en nieuwer te kopen. De reis naar het vinden van eenvoud vereist voortdurende aandacht.

Rust

Als jullie nu bij mij naar binnen zouden kijken dan kon je zien dat ik dit stukje zit te tikken aan een vrijwel leeg bureau. Die ziet er nog ongeveer hetzelfde uit als een jaar geleden. Van de plannen die ik destijds had om de werkplek verder in te richten heb ik niets gerealiseerd. Wel heb ik voor een paar tientjes een tablethouder gekocht. Gedurende de werkweek zit daar de zakelijke tablet in, die ik gebruik voor de meeste videovergaderingen. Dat geeft meer vrije ruimte op het bureau, die ik gebruik voor… niets eigenlijk. Ik gebruik zelfs geen schrijfboekje meer. Al mijn aantekeningen verwerk ik meteen elektronisch, in mijn huidige functie heb ik een systeem uitgewerkt waar alle acties en aandachtspuntjes en stukken logisch in passen. Dat kostte 6 maanden, in die tijd gebruikte ik juist wel papier. Maar nu is het niet meer nodig. Een leeg bureau geeft rust en focus.

Om mij heen dichte kasten, ook gericht op rust. En zelfs als ik mijn eigen kast opentrek is die erg leeg. Een schap met memorabilia, een schap met een paar dichte opbergdoosjes met kantoorartikelen en ICT-accessoires (kabeltjes en zo, alleen voor apparaten die ik nog daadwerkelijk gebruik), en een schap met één klapper en een bakje met wat losse spullen als de cardreaders voor het internetbankieren. De twee schappen daaronder zijn voor Hondje. Daar bewaren we zijn medicijnen, snoepjes, zijn voer, jasjes en speeltjes. Ja, onze hond draagt jasjes. Weet je hoe koud de Nederlandse winter is als je geboren en getogen bent in een Ver en Warm Land? Verder staat hier in mijn werkkamer alleen maar een SONOS speaker. En op de vloer een mand en drinkbakje voor ons Hondje. Daar ligt hij vaak ’s middags te slapen, nadat de uitlaatservice hem thuisgebracht heeft.

Onze woonkamer is ook een oase van rust. Een aannemer die een tijdje geleden kwam kijken voor een klusje vroeg ons zelfs wanneer de rest van de meubels zou komen. Die komen niet. Onze schoonmaakster is er blij mee. Die hoeft niet duizend-en-een dingen te verplaatsen als ze bezig is met haar ronde. En daarna weer terug te zetten. Dat scheelt haar een hoop tijd (en ons dus geld). Als Vriendin en ik zitten te kijken naar een programma als BinnensteBuiten dan zien we vaak huizen die totaal volgepropt staan met spullen. Brocante. Een duur woord voor oude lelijke rommel, wat mij betreft. Ik word er onrustig van. En dat wil ik niet. Deze wereld heeft al genoeg teveel prikkels. Ik geniet elke keer weer van de rust als ik onze woonkamer binnenkom. En elke ochtend neem ik de woonkamer en de keuken mee als ik, na het ontbijt, een opruimrondje doe. Zitgedeelte opgeruimd, kussens recht, de bakjes van Hondje schoon en bijgevuld, idem het koffie-apparaat, afwas weg, aanrecht leeg, doekje erover. Schoon. Opgeruimd. Rust. Daar hebben we de hele dag plezier van. Elke dag.

Ballast

Onze spullen zijn een grotere belasting voor het milieu dan ons reisgedrag of de hoeveelheid vlees die we eten, las ik een tijdje geleden in het AD. Mijn persoonlijke bezittingen (inclusief kleding) passen in 5 verhuisdozen en 2 koffers. Dat voelt prettig. Niet om snel weg te kunnen, want het bevalt me hier uitstekend. Maar wel omdat het betekent dat ik weinig ballast heb.

En toch kom ook ik nog om in de spullen. Onlangs bedacht ik dat ik geen fatsoenlijke ‘tussenjas’ had om op koudere en nattere voorjaarsdagen (het gemiddelde in Nederland?) ons Hondje uit te laten. En vervolgens realiseerde ik mij dat ik een opbergdoos heb met wandeluitrusting voor lange afstandswandelingen. Met daarin nog twee jassen die hiervoor geschikt zijn. En dan ben ik toch echt al een jaar of 10 met minimalisme bezig… Gelukkig had ik dit inzicht voordat ik een nieuwe jas kocht. En de jas uit de doos is misschien niet meer hip, maar dat heeft mij nog nooit geïnteresseerd. Ik heb een ‘klassieke’ kledingsmaak. En val qua leeftijd inmiddels ook wel onder de ‘klassiekers’.

Sneller en Complexer

Hebben jullie dat ook? Het gevoel dat de hele wereld steeds sneller en complexer wordt? Ik ben natuurlijk een ouwe zak en kan niet meer zo goed meekomen. Maar toch heb ik de stellige indruk dat het allemaal steeds complexer wordt. Het is ook makkelijker om iets complex te maken dan om het eenvoudig te maken, dat merk ik wekelijks in mijn werk. Het moet ook allemaal steeds sneller. Ik ben één van de weinigen die nog protesteert als er weer eens iets binnen twee dagen moet gebeuren zonder dat duidelijk is waarom dat moet. Meestal blijkt dan dat het helemaal niet hoeft. Dat scheelt een hoop onrust.

Ik heb daar geen zin meer in. Begin dit jaar ben ik overgegaan naar een vierdaagse werkweek. Daarmee ben ik, voor mijn gevoel, uit de Megasekte van de Hardwerkenden gestapt. En dat bevalt uitstekend. Op dinsdagavond komt Zaagmans om de week doormidden te zagen. De vierdaagse werkweek in combinatie met het thuiswerken geeft enorm veel rust en regelmaat. Daar word ik een blijer mens van.

Optimaliseringsdrang

Naast dat ik al bijna zes jaar schrijf op deze blog, volg ik ook heel veel andere financiële blogs. Een nogal beweeglijke collectie, want bloggers komen en gaan. En als je veel leest dan zie je ook opvallende overeenkomsten en verschillen. Ik zie op de meeste plekken een enorme optimaliseringsdrang. Wat is de allerbeste hypotheek, de beste beleggingsstrategie, de allergoedkoopste broker, het beste fonds, net die ene euro extra verdienen en besparen.

Het klopt, kosten zijn een belangrijke factor in het uiteindelijke rendement. Maar de ontwikkeling van de huizenmarkt en de aandelenmarkten heeft uiteindelijk veel meer impact op mijn rendement. En juist daar heb ik geen invloed op. Dat kan ik niet compenseren met dat ene Eurootje extra besparen. Dan ben ik maar een jaartje later financieel onafhankelijk, toch? Of eerder, als de markt meezit. Dat is wat het Stoïcisme ons leert. Voel je niet slecht over zaken die je niet direct kan veranderen, maar accepteer en waardeer dat juist.

Genoeg

Het gevoel hebben dat je genoeg hebt. Dat is de zoektocht. Want als je steeds meer wilt wordt de reis eindeloos.

Wanneer is het voor jou genoeg?