Nee, geen race met auto’s of caravans op een camping natuurlijk. Of met fietsjes, aangemoedigd door een overenthousiast animatie-team en 500 dronken landgenoten (het moge duidelijk zijn dat Geldnerd geen fan is van campings of kamperen…). Nee, ik bedoel een campingrally op de aandelenbeurzen… Een campingrally of campinghausse is een onverwachte snelle stijging van de beurzen tijdens de doorgaans iets rustiger zomermaanden

Toen ik afgelopen zaterdag in mijn beleggingsspreadsheet op de knop ‘Bijwerken’ drukte viel het me namelijk op. Mijn portefeuille is de afgelopen maand omhoog gespoten. In absolute termen staat de portefeuille op het hoogste punt ooit, en als ik corrigeer voor alle inleg sinds het laatste hoogste punt dan sta ik nog slechts 0,9% onder mijn Virtual All-Time High (VATH). Als je me dat twee maanden geleden had voorspeld dan had ik je voor gek verklaard

Ik blijf me verbazen over dit soort steile bewegingen, zowel naar boven als naar beneden. Het maakt dat ik echt niet meer geloof in een rationele markt en in de ‘homo economicus‘, de mens die rationele beslissingen neemt. Het is allemaal emotie wat we nu zien. Angst, hoop, hebzucht, noem maar op.

Onderliggend zie ik namelijk wel veel ontwikkelingen die me zorgen baren. Huishoudens die te maken krijgen met kostenstijgingen voor boodschappen en energie die een gemiddeld huishouden echt niet kan dragen. Dat worden dus sterke loonstijgingen of sociale onrust. Grote onzekerheden op de wereldwijde energiemarkten. Scherpere verhoudingen tussen de grootmachten de Verenigde Staten, Rusland en China (met Europa als grootmacht wil het maar niet echt lukken). De trend van globalisering draait om, met alle risico’s voor de handel waar ons landje erg van afhankelijk is. En dan heb ik het nog niet over langere-termijn problemen op het terrein van klimaat en leefomgeving die we voor ons uit blijven schuiven maar die toch echt wel steeds dichterbij komen en steeds zichtbaarder worden.

En toch stijgt de beurs. Waarom, denk ik dan? Maar goed, vooralsnog geniet ik gewoon van stijgende grafiekjes en groene cijfertjes. Die zijn fijn. Voor mijn strategie maakt het niks uit. Ik maak elke maand zodra mijn salaris binnenkomt mijn vaste inleg over naar de beleggingsrekening. Daarmee koop ik weer een van mijn vaste ETFs. En dan weer wachten op het volgende salaris. Dat doe ik nu consequent sinds 2017. Ook toen de beurzen sterk daalden in de eerste maanden van de coronapandemie. ook gedurende de recessie-angsten en Russische agressie van het afgelopen jaar. Gewoon doorgaan.

Een van de redenen van het sterke herstel van mijn portefeuille is simpel. De sterkere dollar. Het afgelopen jaar is de dollar in heel hoog tempo sterker geworden ten opzichte van de Euro. Je krijgt steeds minder Amerikaanse Dollars voor 1 Euro. Op sommige momenten zelfs maar 1 Dollar of nog iets minder (mijn grafiek laat alleen de koersen aan het einde van de week zien). Mijn ETFs zijn genoteerd in Euro’s. Maar veel van de aandelen die onderdeel zijn van deze ETFs zijn genoteerd in Dollars. Valuta-effecten dus.

Waarschijnlijk is ‘valuta’ zelfs de belangrijkste reden voor het herstel van mijn portefeuille. Want als ik kijk naar de S&P500 sinds 1 januari dan zie ik de afgelopen maanden wel herstel, maar lang niet zo sterk als het herstel van mijn eigen portefeuille. Dankjewel, sterke Dollar…

Ik ga me niet wagen aan voorspellingen voor de komende periode op de beurs. Dat lukt zelfs de zogenaamde deskundigen niet. Maar als ik naar de historie kijk dan zijn de echt grote correcties (1987, of de dot-com crisis begin deze eeuw) in de orde grootte van 40% ten opzichte van het hoogste punt geweest. Dat hebben we nog lang niet aangeraakt. Het kan dus, gegeven alle onzekerheden, gewoon ook nog weer heel ver naar beneden donderen. Het hangt allemaal af van de emoties.

Profiteer jij ook van de campingrally?