Vroeger waren al mijn financiële zaken ondergebracht bij één dienstverlener. Mijn ouders hebben namelijk daags na mijn geboorte een spaarrekening voor mij geopend bij deze dienstverlener, en voor de rest van mijn leven gebeurde alles dus bij de Rabobank. Bankzaken, sparen, beleggen, verzekeren, de hypotheek, de hele boel. Totdat ik langzaam maar zeker in de gaten kreeg dat dit wel gemakkelijk en overzichtelijk was, maar zeker niet op ieder terrein voor mij de financieel voordeligste optie. Sindsdien ben ik een beetje op drift geraakt.

Overigens heb ik nooit enige (re)actie gezien vanuit de Rabobank toen ik stap voor stap al mijn producten weghaalde. Terwijl ik toch in elk marketingboekje lees dat een klant behouden veel goedkoper is dan een nieuwe werven. Dat geeft toch een beetje het gevoel dat ik interessant was als melkkoe, maar niet interessant genoeg om vast te houden. Een gemiste kans voor de Rabobank. Maar waarschijnlijk waren ze druk met dingen waar ze veel meer geld aan verdienen en nu ‘gemengde gevoelens’ over hebben. Of met het versturen van heel veel Rabo-scanners naar ZuinigAan.

In onderstaand overzicht zie je waar ik de afgelopen 10 jaar mijn financiële diensten afgenomen heb. Interpolis is de ‘huisverzekeraar’ van de Rabobank. Heel lang heb ik dus in mijn Rabo internetbankieren omgeving alles kunnen zien. Zeker in de periode tot en met 2010, toen ik ook mijn beleggingen en mijn (woeker)hypotheek bij de Rabobank had. Maar de afgelopen 10 jaar werd het snel minder. Vanaf 2008 werden de beleggingen stapsgewijs overgeheveld naar SNS Fundcoach. In 2013 opende ik een spaarrekening met hogere minder lage rente bij Nationale Nederlanden en openden Vriendin en ik een gezamenlijke rekening bij ABN AMRO. In 2016 kochten Vriendin en ik ons huis en namen we een hypotheek (en inboedelverzekering) bij ABN AMRO. En in 2020 beëindigde ik mijn hele verzekeringspakket bij Interpolis en nam een aansprakelijkheidsverzekering en inboedelverzekering bij Ditzo. En ondertussen verhuisden in 2013 mijn beleggingen naar Alex Vermogensbeheer, waarna ze door overnames nu bij Saxo Bank terecht zijn gekomen.

Per saldo zijn mijn financiële diensten sinds 2017 (het eerste volledige jaar na terugkeer uit het Verre Warme Land) behoorlijk goedkoper geworden. Vooral de wisseling van verzekeraar in 2020 is een klapper geweest. Ook zie je de effecten van mijn passieve beleggingsstrategie (één aankoop per maand, en alleen verkopen bij herbalanceren van de portefeuille) op de sinds 2017 gedaalde transactiekosten van mijn beleggingen. De overige fees van mijn beleggingen zijn een percentage van de portefeuillewaarde, dat is afgelopen jaren wel meegegroeid met de waarde van mijn beleggingsportefeuille. Binck en Saxo zijn niet de goedkoopste brokers.

Soms denk ik wel eens dat ik het mijzelf te moeilijk maak. Verlang ik terug naar de eenvoud van alles op één plek bij één aanbieder. Want dat is immers ook een vorm van minimalisme. En na al die jaren buiten de grijpgrage klauwen van het Rabobank imperium ben ik eigenlijk ook wel eens benieuwd naar de overeenkomsten en verschillen met mijn huidige situatie. Zeker sinds de migratie van mijn beleggingen van Binck naar Saxo, een stap waar ik nog steeds niet heel enthousiast over kan worden. Zeker nu ik recent las dat de problemen bij Saxo nog niet voorbij zijn. Ik heb al eerder nagedacht over waar ik mijn financiële diensten afneem, maar het is goed om af en toe te kijken of je er nog hetzelfde over denkt.

Dus ben ik maar weer eens op onderzoek uitgegaan. Wat kosten mijn financiële diensten mij op dit moment? En wat zou het kosten als ik dat allemaal via een huisbank zou laten lopen? En welke voor- en nadelen zitten daar in qua voorwaarden? Daarbij maak ik een onderscheid in drie categorieën: Betalen en sparen, verzekeren en beleggen.

Wat heb ik nodig wil ik hebben?

De eerste vraag hierbij is natuurlijk welke financiële diensten ik eigenlijk nodig heb om mijn leven te kunnen leiden. De enige ‘must haves’ zijn een lopende rekening en een paar verzekeringen. Maar ik wil wel iets meer dan dat. Ik heb mijn eerdere analyse dus maar eens even bijgewerkt.

Bij de lopende rekening wil ik in elk geval een bankpas. En ik wil graag kunnen betalen met Apple Pay. Dat is gewoon gemak. Toegang tot contant geld vind ik dan weer minder belangrijk, want dat gebruik ik nauwelijks. Een veilige en moderne internet omgeving voor mijn bankzaken vind ik dan wel weer essentieel. Net als dat ik mijn transacties wil kunnen exporteren om ze te verwerken in mijn administratie.

Ik heb ook een tweede lopende rekening nodig, voor de gezamenlijke huishouding met Vriendin. Een bankrekening met twee passen dus. En liefst ook toegang tot Apple Pay en Google Pay (want Vriendin leeft in het ‘Android universum’).

Dan een creditcard. Die vind ik toch wel erg handig. Ik gebruik ‘m voor verschillende doelen. Voor online aankopen, voor het spreiden van grote aankopen over de tijd (er hoeft alleen voldoende geld op mijn lopende rekening te staan als de creditcard eens per maand wordt afgerekend), voor borg bij autohuur, en voor betalingen tijdens vakanties in het buitenland. De echte puriteinse consuminderaars vervloeken natuurlijk het gebruik van een creditcard, maar ik ben gewoon een gemakzuchtige ‘boomer’. Dus voor mij is dit een ‘must-have’.

Ook heb ik een spaarrekening nodig. Niet dat ik veel spaargeld heb, het merendeel van mijn geld zit in het huis (versneld aflossen) en in mijn beleggingsportefeuille. Maar ik heb een buffer en een aantal voorzieningen op een aparte spaarrekening, bij een andere aanbieder. En ik gebruik de spaarrekening die bij mijn lopende rekening hoort om overtollig geld van de lopende rekening gedurende de maand te parkeren.

In principe zou ik dit allemaal met één spaarrekening kunnen doen. Zeker nu mijn potjes boekhoudkundig gedetailleerd bijgehouden worden in GnuCash. Maar in het verleden was het renteverschil tussen de grootbanken en de prijsvechters op de spaarmarkt te groot. Bij 0,50% renteverschil scheelt dit op een saldo van € 10.000 toch € 50 per jaar. Ik verwacht niet dat dit beter wordt. En ergens blijf ik het fijn vinden om de potjes een beetje op afstand te houden, een drempel te hebben om dit over te boeken naar mijn lopende rekening. Maar als minimaliseren het doel is, dan kan ik met één spaarrekening toe.

Met verzekeren kun je het zo gek maken als je wilt. Ik denk dat dit voor veel mensen de grootste uitgavenpost in het financiële segment is. Dat was het bij mij in elk geval wel voordat we hier een drastische schoonmaak hielden. Ik sta nog steeds achter de uitgangspunten van destijds. Alleen verzekeren wat wettelijk verplicht is en welk risico je niet zelf kunt of wilt dragen. Voor ons is dat momenteel een aansprakelijkheidsverzekering en een inboedelverzekering. Opstal loopt via onze VVE, dat hoeven we dus niet zelf te regelen. En een auto hebben we niet, dus die hoeven we ook al niet te verzekeren.

En tenslotte mijn beleggingen. Ik merk dat mijn behoefte daarin steeds eenvoudiger wordt. Een heel beperkte set Exchange Traded Funds (ETFs). Eén aankoop per maand. Zo min mogelijk verkopen, eigenlijk alleen bij herbalanceren of het vervangen van een fonds in de portefeuille. Maar ik wil hier wel zelf keuzes in blijven maken. Zelf beleggen dus, geen vorm van beheerd beleggen. Dat scheelt ook in de kosten

Samenvattend betekent dit dat ik op zoek ben naar de volgende producten:

1. Persoonlijke lopende rekening
2. Persoonlijke spaarrekening
3. Persoonlijke Creditcard
4. Gezamenlijke lopende rekening met twee bankpassen
5. Inboedelverzekering
6. Aansprakelijkheidsverzekering
7. Beleggingsrekening

De eerste drie komen bij de meeste banken overigens gebundeld in een pakket.

Waar wil ik dit hebben?

De volgende vraag is waar ik deze producten af wil nemen. Het vertrekpunt van deze blogpost is dat ik dit allemaal van één huisbank zou willen afnemen. Dat beperkt de keuzemogelijkheden. Ook omdat ik mijn lopende rekening echt alleen bij een systeembank af zou willen nemen. Een ’too big to fail’ bank.

Feitelijk heb ik dan in Nederland drie opties: de Rabobank, ABN AMRO, en ING. De eerste is al mijn hele leven mijn huisbank geweest, bij de tweede ben ik al klant met de gezamenlijke rekening en onze hypotheek. Van Rabobank weet ik dat het beleggingsaanbod schraal is, en is uitbesteed aan een derde partij. Met ING heb ik helemaal niks. Ze sponsoren veel sport, en daar ben ik niet in geïnteresseerd.

Beschikbaarheid vind ik ook nog een belangrijke factor. Kan ik inloggen en bankieren op de momenten dat ik dat wens? Maar dat is in Nederland niet echt een onderscheidende factor. Alle grote Nederlandse banken zitten vrijwel altijd boven de 99,8% beschikbaarheid, lees ik bij de Betaalvereniging Nederland.

Ik heb ook wel eens gekeken naar de relatief nieuwe online aanbieders van bancaire diensten, zoals Revolut en N26. Die zal ik zelf niet snel gaan gebruiken. Ik heb maar één lopende rekening nodig, en die wil ik zoals gezegd echt wel bij een ‘systeembank’ hebben. Ik vind die nieuwe dienstverleners dus overbodig. Maar ik kan me voorstellen dat ze voor andere mensen met specifieke gebruiksdoelen wel nut kunnen hebben.

Daarmee is eigenlijk alleen ABN AMRO voor mij een serieuze kandidaat om mijn huisbank te worden. Alleen daar kan ik alle belangrijke financiële elementen van mijn leven in één omgeving beschikbaar krijgen. Inclusief mijn hypotheek.

Wat zou dat betekenen?

Wat zou het betekenen als ik alles onder zou brengen bij ABN AMRO? Naast alles in één overzicht, welke voordelen heb ik dan nog meer? Wat kan ik dan niet meer? En: wat zou het verschil in kosten zijn?

1. Bestaande uit lopende rekening met bankpas, vrij opneembare spaarrekening, en een creditcard.
2. Op basis van huidige beleggingsstrategie.
3. Maximaal € 48,50 per maand.
4. 0,20% portefeuillewaarde per jaar tot € 100.000, daarboven 0,12% portefeuillewaarde per jaar tot € 400.000, daarboven 0,06% portefeuillewaarde per jaar. Achteraf per kwartaal verrekend.

Wat ik in deze situatie bespaar op beleggingstransacties ben ik extra kwijt aan verzekeringen… En de beleggingsfee bij ABN AMRO is (bij mijn huidige portefeuille-omvang) duurder dan bij Saxo Bank. Dat vind ik opvallende verschillen. Met slechts twee verzekeringen kom je bij ABN WMRO overigens niet in aanmerking voor de pakketkorting van 5%. Daar heb je minstens drie verzekeringen voor nodig. Ook kan ik niet al mijn huidige ETFs verhandelen bij ABN AMRO. Dat vind ik minder een probleem, het afgelopen jaar koop ik namelijk alleen VWRL bij.

Ik heb ook nog even gekeken naar de Rabobank, maar ook daar ben ik niet goedkoper uit. En heb ik nog steeds geen totaaloverzicht, in elk geval niet zolang onze hypotheek bij ABN AMRO staat.

Conclusies

Qua kosten maakt het weinig verschil, al is (door de beleggingsfee en mijn huidige portefeuille-omvang) mijn huidige strategie goedkoper dan alles bij één huisbank onderbrengen. Maar deze exercitie laat me wel weer zien dat ik niet de goedkoopste beleggingsoptie heb gekozen. Dat weet ik, en is een bewuste keuze. Maar het is iets waar ik wel weer over aan het nadenken ben. Want vanwege die omvang wil ik wellicht mijn beleggingsportefeuille gaan spreiden over meerdere aanbieders. Het is dus wel tijd om weer eens naar het aanbod van brokers in Nederland te gaan kijken. Voer voor een nieuwe blogpost!

En verder doe ik even niks. Houd ik het gewoon bij mijn huidige verdeling. De voordelen van overzicht bij één dienstverlener wegen voor mij niet op tegen de risico’s.

Waar neem jij jouw financiële diensten af?