Goed, het is nog onder voorbehoud. Van een bouwkundige keuring. En van de financiering. Maar we zijn eruit. Na een paar rondjes onderhandelen hebben we een akkoord bereikt met de verkopers van ‘ons huis’.

Een beetje zenuwslopend vond ik het wel. Wachten op de reactie van de makelaar. De stukken bestuderen die we ontvingen. De vragen beantwoorden die er gesteld werden. De reactie bestuderen en het tegenbod. Maar ook de bevrijding, dat we elkaar aankeken en zeiden: ja, we doen het! Het voelt nog een beetje raar en onwerkelijk, maar het lijkt toch echt te gaan gebeuren. We hebben een huis. Ons huis.

En nu komt er een heel circus op gang. Naar de hypotheekadviseur. Taxatie. Bouwkundige keuring. Heel veel papierwerk. Veel lezen. We weten heel goed hoe we de financiering willen doen, zo’n 20% met eigen geld en de rest met een annuïteitenhypotheek. En daarop wil ik onbeperkt boetevrij kunnen aflossen. Met de huidige rentestand een lange rentevaste periode. Het huis blijft ruim binnen de scenario’s die we eerder hebben doorgerekend en doorgesproken. De maandlasten blijven dus ook zeker binnen de grenzen waar we ons comfortabel bij voelen. Er blijft ruimte om te leven en om te sparen. De Geldnerd in mij is daar erg blij mee.

Voor Vriendin is dit de allereerste keer in haar leven dat ze een huis koopt. Ze vindt het zo mogelijk nog spannender dan ik. En ik ben blij en trots dat ze die stap met mij wil zetten.

En er komt nog een ander circus op gang. We gaan de economie steunen. Aankopen doen. Sommige dingen kunnen wachten en gaan we op ons gemak doen. Maar andere dingen moeten iets sneller. Zo kan ik me niet voorstellen dat we verhuizen zonder een fijn bed en een wasmachine.

Kortom, drukke weken voor de boeg. Ruim voor Kerstmis willen we in ons nieuwe huis zitten. We hebben er enorm veel zin in.