Soms is er een druppel die een spreekwoordelijke emmer doet overlopen. De afgelopen week had ik er daar eentje van. Wat is er gebeurd?

Zoals jullie weten heb ik een stukje van mijn vermogen gestald bij Alex Vermogensbeheer. Vorig jaar heb ik dat al eens geëvalueerd. Ik aarzelde toen over blijven of weggaan. Maar vervolgens was het bij mij ook weer een beetje weggezakt, en heb ik er geen verdere actie op ondernomen. Want mijn Alex portefeuille bewoog vorig jaar keurig mee met mijn benchmark. Geen noodzaak tot actie.

Maar afgelopen week kreeg ik een mailtje over een wijziging in de beleggingsstrategie van Alex. Dat is niet de eerste wijziging, het ‘Europese’ universum was een paar jaar geleden ook al uitgebreid met Scandinavische, Zwitserse en Amerikaanse aandelen.

De wijziging nu gaat verder. Alex Vermogensbeheer gaat werken met aandelentrackers. Met uiteraard een heel marketingverhaal over hoe de wereld verandert en wat de voordelen van trackers zijn. Ammehoela… Dat weten wij natuurlijk al jaren.

En hier trek ik dus een streep. Want voor indexbeleggen heb ik Alex echt niet nodig. Integendeel, met de kosten en prestatiebeloning kost mij dat geld.

Dus einde oefening. Alex gebeld. De portefeuille wordt nu afgebouwd. En ik voeg het bedrag toe aan mijn eigen portefeuille. Voelt ergens ook wel als een opluchting. Want ik had dit een beetje voor me uit geschoven.