Breek me de bek niet open…

De komende maanden moet ik dit gezegde heel letterlijk nemen. Deze ochtend word/ben (afhankelijk van wanneer je dit leest) ik geopereerd. Ik heb er als een berg tegenop gezien. Terwijl ik dit schrijf, de avond ervoor, hoop ik dat het allemaal mee zal vallen.
En ik ben tegelijkertijd heel opgelucht dat het nu eindelijk gebeurt. Al jarenlang weet ik dat er nodig iets moet gebeuren in mijn mond. Al jarenlang ben ik heel voorzichtig met wat ik eet en hoe ik eet. Zomaar in een appel bijten? Een hard broodje? Vergeet het maar. Dat zal nog 6 tot 9 maanden zo blijven, terwijl het bot en het tandvlees moeten herstellen van de operatie. Maar daarna kan dat allemaal wel weer.
En ja, het is een hoop geld. Maar die heb ik, die heb ik deels zelfs met dit doel gespaard. En die geef ik hier dus graag aan uit. Sparen is zinloos als je geen doelen hebt om het uiteindelijk aan uit te geven. En dit is voor mij één van die doelen.
En nu is het tijd om de pilletjes in te nemen die mij gaan ‘voor-verdoven’. Tijd dus om op ‘Inplannen’ te klikken. Voordat ik onsamenhangende taal uit ga slaan.
Zie jij wel eens ergens tegenop?