Mijn lijfblad The Economist had weer eens een interessant artikel. Althans, dat vindt Geldnerd. Het heeft betrekking op de situatie in Groot-Brittannië, maar ik ben erg benieuwd hoe dit in Nederland is.

Wat blijkt? De Engelsen worden steeds dikker. De gemiddelde volwassene woog in 2014 77,5 kilo, een toename van 5,1 kg sinds 1993. In diezelfde periode is het percentage volwassenen met obesitas gestegen van 14,9% naar 25,6%. Maar terwijl de mensen groeien, krimpen hun hondjes. Dit blijkt uit gegevens van de Kennel Club, een vereniging van hondenliefhebbers. Deze club registreert de gegevens van ongeveer 250.000 hondjes. Een analyse door The Economist laat zien dat het gewicht van de gemiddelde Britse pup in de afgelopen tien jaar is gedaald met ongeveer 12%. Kleinere rassen worden steeds populairder en grotere dieren worden minder populair. De gemiddelde grootte van een hond, zoals gemeten door de omtrek van de nek, daalt ook. Waarom? The Economist denkt aan twee factoren.

De eerste is een dalende levensstandaard. Ook in Groot-Brittannië is het voor inflatie gecorrigeerde uurloon lager geworden dan voor de crisis van 2008. Mensen gaan dus op zoek naar goedkopere honden. Een kleine hond eet veel minder dan een grote hond, en de rekeningen van de dierenarts zijn vaak ook lager.

Daarnaast is er het leven in de stad. De huizenprijzen in Groot-Brittannië zijn sinds 2001 gestegen met 50%, en de bevolkingsdichtheid (gemeten als het aantal personen per kamer) in particuliere huishoudens met een huurwoning steeg met 1/3. Kleinere huizen, met krappe kamers en tuinen, vragen om kleinere huisdieren.

Heb jij na de crisis een kleiner huisdier genomen?