Mijn recente blog ‘De onmacht van de middenklasse‘ riep meer reacties op dan ik verwacht had. Een lezer attendeerde mij op een artikel in de De Groene Amsterdammer. Dat is geschreven naar aanleiding van een rapport van McKinsey.
Het lijkt er steeds meer op dat er een trendbreuk optreedt. Heel lang is het ‘normaal’ geweest dat elke volgende generatie het economisch beter heeft dan de vorige. Maar in de periode 2005 – 2014 ging 65 – 70 procent van de huishoudens er in reëel inkomen op achteruit. De term reëel inkomen betekent dat het gecorrigeerd wordt voor inflatie, en het zegt dus iets over de koopkracht van dat huishouden. En de rekenmeesters van McKinsey achten de kans groot dat dit ook de komende 10 jaar het geval blijft.
Ze wijten dit aan de trager wordende economische groei, iets wat inderdaad sinds de ‘crisis van 2008′ erg hardnekkig lijkt te zijn. Daarnaast gaat het rapport in op inkomensoverdrachten: het bedrag aan uitkeringen en subsidies dat iemand bovenop z’n reguliere salaris ontvangt. In Nederland hebben we natuurlijk een uitgebreid stelsel aan toeslagen, waarmee we belastinggeld rondpompen. Let wel: ik zeg niet dat we daarmee moeten stoppen, maar het is wel iets om goed in de gaten te houden. Verder concludeert het rapport dat de omstandigheden op de arbeidsmarkt veel minder zeker zijn geworden. Tijdelijke banen en ZZP’ers zorgen ervoor dat de jongere generaties minder zekerheid hebben over hun inkomen dan hun ouders hadden.
Conclusie: we worden gemiddeld genomen allemaal minder rijk, maar die last wordt wel oneerlijk verdeeld. Hoe lager je op de economische ladder staat, hoe sterker je de pijn gaat voelen.
Door het lezen van het rapport werd ik wel nieuwsgierig naar mijn eigen situatie. Gelukkig houd ik mijn administratie al sinds 2003 gedetailleerd bij, dus ik ben in mijn elektronisch archief gedoken. En vooralsnog heb ik geluk!
In 2004 verdiende ik netto € 2.950 per maand (exclusief vakantiegeld en 13e maand). Inmiddels is dat € 4.000 per maand. Op de website van het CBS vond ik de inflatiecijfers sinds 2004. Cumulatief is er sinds 2004 21,7% inflatie geweest. Betrek ik dat op mijn inkomen, dan zou ik nu € 3.590 netto per maand moeten verdienen om met mijn inkomen uit 2004 de inflatie bij te houden. Vooralsnog zit ik daar € 400 boven, doordat ik sinds 2004 best een aardige carrière heb gemaakt. Maar ik vraag me wel af hoe lang ik nog door kan groeien, en of (wanneer) de daling van het reëel inkomen ook mij zal treffen…
Hoe is het met jouw koopkracht?
Ik ben sociaal rechtshulpverlener en kan je zo hele verhalen vertellen over de ellende die mensen doormaken omdat ze toeslagen moeten terugbetalen. Eenderde van de huishoudens die toeslag krijgt moet terugbetalen. Omdat ze niet alle regeltjes hebben kunnen lezen, niet weten dat als zus zus is dat nog niet betekent dat zo ook zo is. Omdat ze een hulpbehoevend kind of ouder of pleegkind in huis nemen. Omdat de kinderopvangorganisatie een bende van de administratie heeft gemaakt en ze dus niet kunnen aantonen dat alle nota’s betaald zijn. Omdat iemand zich op hun adres heeft ingeschreven zonder hun medeweten en ze dat niet weten, en ook niet weten dat ze bij het GBA kunnen regelen dat niemand zich zonder hun toestemming op hun adres kan inschrijven.
En ga zo maar door. Nee, die toeslagen lijken mooi, maar ik zie vooral de ellende ervan. Veel maatschappelijk werkers sturen zulke klanten meteen door naar de schuldhulpverlening of schuldsanering en daar zit je dan.
Groet,
Een rechtshulpverlener.
Begin augustus schreef ook al een post over het McKinsey rapport. Niet echt rooskleurig qua toekomstperspectief.
In 2003 verdiende ik netto 1050 € per maand (halftijdse baan), met daarnaast variabele inkomsten als zelfstandige. Gelukkig kom ik momenteel nog boven dat inkomen plus de inflatie uit. Dit omdat ik inmiddels weer voltijds in loondienst werk en ondertussen twee keer promotie gemaakt had.
Was ik in mijn toenmalige situatie gebleven, dan was ik er zeker op achteruitgegaan.
De toekomst zie ik over het algemeen minder rooskleurig in, de economische groei blijft veel te lang op een laag pitje. Maar dan nog zal ik waarschijnlijk niks tekort komen, gewoon door simpel te leven. Dus ik sta er beter voor dan de meesten.
Ga er nog in reëel inkomen op vooruit, maar word vooral financieel zekerder door een spaarsaldo van ±50% en door dat te beleggen. Door de helft van mijn inkomen met 5% netto rendement te beleggen hou ik met dat rendement alleen de inflatie van ±2% van mijn inkomen ruimschoots bij, ook als het niet meer zou stijgen. Maar goed, ik besef me heel goed dat ik een stuk makkelijker praten heb dan de mensen lager op de economische ladder
hmm… in 2004 was ik nog aan het studeren. Kortom heel weinig inkomen in dat jaar. Maar even gekeken voor de periode van 2006 tot en met 2016, waarbij nog wel even gemeld moet worden dat het inkomen piekte in 2014-2015 (toen we nog een een ver koud lang zaten) en vervolgens flink terug zakte toen we weer naar Nederland kwamen, maar dan komen we aardig bij jou in de buurt (niet in waarde, maar wel in ratio). Kortom, we zijn er gelukkig nog goed op vooruit gegaan qua koopkracht, waarbij ik wel denk dat mijn ouders er minder goed vanaf zijn gekomen (ook omdat die wel gedeeltelijk met pensioen zijn gegaan in die tijd). Dus “armer dan mijn ouders” gaan in ons geval niet op.
P.s. mooi inkomen heb je, kunnen wij nog puntje aan zuigen 😉