Die ene geblondeerde politicus is ermee begonnen, en nu zag ik dat zelfs de Partij van de Arbeid er aan mee doet: sleutelen aan de pensioenleeftijd. En ik denk alleen maar: “zucht, daar gaan we weer”. Verkiezingsretoriek. Stoere beloften (wie herinnert zich nog de ‘iedere werkende Nederlander € 1.000’ van Rutte) die in verkiezingstijd gemakkelijk gedaan worden.
Toen de meester in de 6e klas lagere school van Geldnerd eens iemand betrapte op een leugentje, zei hij “jij kunt altijd nog politicus worden”. En dat klopt ook wel een beetje. Nu ik wat ouder wordt vraag ik me ook wat vaker af wie al die sprookjes van politici nog gelooft. Ja, natuurlijk kunnen we eerder met pensioen. Maar als je uitrekent wat dat je gaat kosten zullen veel mensen het al niet meer willen. Het staat ook een beetje haaks op wat je in de wereld ziet gebeuren. Vergrijzing, een kleinere beroepsbevolking. Misschien dat dat op termijn wel opgelost wordt als robots inderdaad het grootste deel van ons werk overnemen, maar ik weet niet of dat gebeurt voordat ik met pensioen wil.
De verkiezingen zijn pas op 15 maart 2017. Het wordt nog een lang half jaar. En daarna krijgen we coalitie-onderhandelingen. Waarin allerlei compromissen worden gesloten en er meestal van dit soort ideeën weinig overblijft. Ik ben wel blij met al die coalities. Het zorgt voor stabiliteit en voorkomt grote schokken. Maar elk voordeel heeft z’n nadeel, het duurt in Nederland vaak wat lang voordat we echt grote (maar vaak wel noodzakelijke) hervormingen doorvoeren.
Voor het eerst van mijn leven ben ik een echt zwevende kiezer. De partijen waar ik vroeger op heb gestemd spreken me niet meer aan. Vaste lezers zal het niet verbazen dat ik mij aan het liberale eind van het politieke spectrum bevind. En dat is moeilijk. VVD en D66 pretenderen het wel te zijn, maar zijn het absoluut niet. En ik vind financiële discipline belangrijk. Meestal stem ik op de financieel woordvoerder van een partij. Maar voor de komende verkiezingen moet ik me nog gaan verdiepen in de programma’s. Alhoewel er ook genoeg partijen zijn die vantevoren al afvallen. Op principiële gronden. Of op leugentjes.
Wat vind jij de meest memorabele verbroken verkiezingsbelofte?
Herkenbaar, ben tegenwoordig ook zwevende kiezer. Voor wat betreft (vroeg)pensioen, door het rekenen ben ik juist gemotiveerder om eerder te stoppen omdat ik besef dat dat kan. Maar dat geldt inderdaad voor veel mensen niet
Pfoe, waar moet je beginnen? Maar ja ik zweef ook steeds meer. Ik zat juist altijd meer ter linkerzijde, daar is wel iets meer keus dan aan de liberale kant. De libertarische partij niets voor je? Of vind je dat weer te ver gaan?
Hmmm. Qua filosofie waarschijnlijk wel, maar ik vind een stem op een partij die waarschijnlijk niet in de kamer komt een verspilde stem.