Jammer, NIBUD…

Eerder deze week bracht het NIBUD een rapport uit over ons spaargedrag. 2,5 Miljoen huishoudens hebben te weinig geld achter de hand. Veel collega-bloggers hebben er al over geschreven, en ook in de pers kwam het rapport regelmatig langs. In al die berichten lag de nadruk heel erg op één ding. Sparen zou niet in onze aard zitten. En volgens het NIBUD moeten we ‘geholpen worden‘.

Dan wordt het eng, vind ik. Ons Hondje is ‘geholpen’, en dat neemt hij de wereld tot op de dag van vandaag kwalijk… Maar ik ben het hartgrondig met Paul van der Kwast eens, die terecht zegt dat het NIBUD wel vaker doorslaat met dit soort dingen, en dat de overheid zich niet te veel met persoonlijk spaargedrag moet bemoeien. Mijn geld is mijn zaak. In hetzelfde artikel wordt (terecht) ook verwezen naar allerlei manieren waarop spaargedrag ‘vroeger’ werd aangeleerd, wat nu minder gebeurt. Allemaal waar. En inderdaad is mobiele toegang tot je (spaar)geld zowel een vloek als een zegen. Gemak heeft ook een keerzijde: discipline wordt steeds belangrijker. En discipline, daar zijn wij mensen vaak niet zo heel erg goed in.

Dit weekend heb ik het hele rapport maar eens gelezen. Taaie materie, maar wel de moeite waard. Veel om over na te denken. Veel ook wat de persberichten en nieuwsberichten helaas niet haalt.

Zelf hoor ik niet bij de politieke stromingen die vinden dat ‘de overheid’ ons maar tegen alle mogelijke gevaren (inclusief onszelf) dient te beschermen. Eigen verantwoordelijkheid. Maar wel met hulp voor mensen die door omstandigheden buiten hun eigen schuld niet mee kunnen doen. Het beschermen van zielige volwassenen die door allerlei reclames bestookt worden en daardoor al hun geld opmaken hoort daar in mijn ogen niet bij.

Waar ik ook moeite mee heb is de hoeveelheid mensen die claimt dat ze niet of nauwelijks rond kunnen komen, en daarom niet kunnen sparen. Ik denk zelf dat heel veel mensen eigenlijk boven hun stand leven. En, zoals het AD constateert, sparen is geen deugd meer. Dat zou het wel weer moeten worden, denk ik.

Sandra Phlippen trekt op basis van het rapport nog een andere conclusie: 70 procent van de antwoorden op de vraag ‘Waarom spaart u niet?’ suggereert dat mensen maar net rondkomen. Slechts 8 procent van de antwoorden zou je kunnen duiden als dat mensen het ‘nu iets kopen’ niet kunnen weerstaan. In dat licht is het helemaal vreemd dat er zoveel nadruk komt te liggen op de psychologie van ons spaargedrag.

En hier schiet het rapport echt tekort. Want als je gaat zoeken naar de achtergronden van deze 70 procent, is er weinig te vinden. Zijn dat inderdaad vooral ZZP’ers en mensen met tijdelijke contracten (zoals Sandra Phlippen suggereert)? Of is er toch nog wat anders aan de hand? We zullen het helaas nooit weten. Maar dat lijkt het NIBUD niet erg te vinden, zolang de overheid ons spaargedrag maar in de gaten gaat houden.

Wat lees jij in het NIBUD-rapport over ons spaargedrag?

Dit bericht heeft 9 reacties

  1. simpel, met een snufje liefde

    Ik krijg altijd de kriebels van het nibud. Als ik het nibud moet geloven moet ik het dubbele aan boodschappen, kleding en verzorging uitgeven met ons gezin van 4. Wij hebben een inkomen onder modaal en wij sparen. Ik zorg ervoor dat we rondkomen van het salaris door op de kleintjes te letten en absoluut niet boven onze stand te leven. Een keertje niet op vakantie is echt niet erg.

  2. Hypotheekweg

    Ik ben het 100% met je eens. Vooral dat stuk over mensen die claimen bijna niet rond te kunnen komen. Volgens mij is dat in heel veel gevallen een kwestie van keuzes maken.

    1. johmar

      Ik denk dat als ik van mijn inkomen kan sparen dat velen met mij dat kunnen, want zoveel verdien ik niet, zoals je al zegt het is een kwestie van keuzes maken. Een aantal mensen in mijn omgeving vind mij zielig omdat ik niet op vakantie kan, geen auto heb en een klein huurhuisje. Ik zelf vind dat ik het prima voor elkaar heb, kan mijn rekeningen betalen, eet lekker, heb genoeg kleding en mijn huisje heb ik naar mijn smaak ingericht, daarnaast stop ik regelmatig mijn dochter wat toe en he ik spaar ook nog, wat wil een mens nog meer?

  3. Minimaal

    Ik koester een gezonde achterdocht tegen de overheid. Ik besef dat we ze nodig hebben (zelf geen zin om hier de wegen te moeten onderhouden en zelf mijn onderwijs moeten regelen), maar soms kan de overheid echt doorslaan.

    Dat gezegd hebbende, als wij ons druk kunnen maken of de overheid wel of niet ons regels oplegt/in de gaten houdt met betrekking tot ons spaargeld, dan mogen wij ons in onze handjes knijpen. Er zijn zat landen waar het slechter geregeld is.

  4. Vlijtig Liesje

    Ik was vooral verbaasd omdat pas een paar jaar geleden juist werd geroepen dat we teveel spaarden en juist mee moesten uitgeven om de economie er bovenop te helpen. Het is ook nooit goed!

    1. Team CF

      Ha, tja, hier zat ik dus net ook aan te denken. Je doet het idd nooit goed 😉

  5. Arianne

    Toevallig heb ik mee gedaan met het onderzoek en mij viel op, dat er gewoon verkeerde vragen gesteld werden. Als ik naar onze eigen situatie kijk, zou je op basis van onze antwoorden op de NIBUD vragen kunnen constateren dat er niets bijgekomen is qua spaargeld. In werkelijkheid wordt er zo’n €3000,- per maand opzij gezet. Alleen tussen de begin-vragen en de eind-vragen hebben we een uitgebreide verbouwing gefinancierd, plus flink afgelost op de hypotheek. Op basis van de onderzoeksvragen haal je dat er niet uit.

    1. Geldnerd

      Daar was ik al bang voor. Eigenlijk hoop ik dat NIBUD-onderzoekers ook blogs lezen….

    2. N.

      Hier precies dezelfde ervaring als Arianne met het spaaronderzoek. Wij hebben in het jaar van het onderzoek veel gespaard, maar op basis daarvan ook veel kunnen bekostigen. Helaas werd er alleen gekeken naar de begin en eindstand van de spaarrekening en niet naar het totale spaarbedrag in dat jaar.

Reacties zijn gesloten.