Dinsdag 30 augustus 2022, een uur of zeven ’s ochtends. Ik ben bezig aan mijn hardlooprondje. Op het programma staan zes intervallen van elk 750 meter, met na elk interval twee minuten herstel. Het laatste interval begint. Doelstelling is een tijd van 5 minuut 20 per kilometer, een snelheid van 11,25 kilometer per uur. Het gaat goed. het gaat lekker. Aan het eind van het interval voel ik een pijntje in mijn rechterbovenbeen. Aan de achterkant. In de hamstring. Ik schenk er weinig aandacht aan. Doe mijn afkoeloefeningen en stap thuis onder de douche.

Maar op donderdag is de pijn er meteen weer. Al tijdens de warming-up. Ik probeer het een minuut of vijf en geeft het dan op. Een paar dagen rust zullen me goed doen. Op zondag 4 september heb ik een afspraak met mijn hardlooptrainer. Ik ben goed uitgerust. Heb er zin in. Maar al na een minuut of 20 speelt het bovenbeen weer op. Hamstringblessure.

De trainer is onverbiddelijk. Drie à vier weken rust. Geen hardlooptrainingen. Daarna voorzichtig weer beginnen.

Ik baal als een stekker. Want het ging nog steeds goed met Healthnerd. Drie of vier keer per week aan het sporten. Op vrijdag in de sportschool met gewichten smijten, op zondag, dinsdag, en vaak ook donderdag vroeg naar buiten voor een hardlooptraining. Mijn gewicht nog steeds keurig binnen de range die ik als doel had aangemerkt. En vooral mezelf vele malen fitter voelen dan ik de afgelopen 25 jaar ooit geweest ben.

Het was ook al een tijdje mijn grootste angst, een blessure oplopen en al die voortgang weer kwijtraken. Daarom ben ik juist bezig met de trainer, om beter blessurevrij te lopen. Werk ik met eigen loopschema’s die ik bijstel op basis van mijn eigen voortgang, en niet met een of ander standaardschema voor ‘de gemiddelde loper’ (die niet bestaat) dat ik van internet geplukt heb. Maar het kan gebeuren. Niet zo gek als je meer dan 25 jaar je lichaam en je gezondheid verwaarloosd hebt. Eigenlijk nog wonderbaarlijk dat dit pas na een maand of 8 steeds intensiever trainen gebeurt.

En nu?

De komende weken dus even niet hardlopen. Over een week of drie maar eens voorzichtig proberen of de hamstring het weer aankan. Als dat zo is het hardlopen weer voorzichtig op gaan bouwen. En daarna ook wat extra aandacht aan de hamstring besteden in de sportschool. Want die kan blijkbaar wel wat versterking gebruiken.

Maar ik ga niet bij de pakken neerzitten. Want fietsen kan ik wel. En ik heb niet voor niets een onbeperkt abonnement op de sportschool hier om de hoek, waar ik ook elke vrijdag train. Ik ben zondag na de diagnose meteen doorgelopen naar de sportschool. En deze week stond ik er ook al een keer op de stoep op het moment dat ze de deur openden. En heb ik mijzelf 45 minuten afgebeuld op een hometrainer. Die ook nog eens compatibel bleek te zijn met mijn hartslagmeter, en dus de statistiekjes keurig voor mij bijhield. En morgen heb ik eindelijk een afspraak met een sportmasseur. Want een beetje extra onderhoud voor dit oude lijf kan geen kwaad, dat is duidelijk.

Op deze manier hoop ik de blessuretijd door te komen. En over een week of drie à vier weer vrolijk mijn hardlooprondjes te huppelen. Want zonder beweging? Dat kan ik mij niet meer voorstellen!

Heb jij wel eens een blessure? Hoe pak jij dan de draad weer op?