Als je al jaren bezig bent met financieel bewust leven en de weg naar financiële onafhankelijkheid, dan wordt het soms een beetje ‘gewoon’. Als je systeem staat, dan is het gewoon een kwestie van herhalen. Elke maand, zodra het salaris binnenkomt, eerst overboeken naar beleggingen en hypotheek. Op je uitgaven letten. Af en toe een beetje sleutelen aan de portefeuille. En vooral doorgaan.
Van nature is Geldnerd wel een beetje een piekeraar. Ik blijf erover nadenken. Ik blijf analyseren. Nieuwe grafieken en manieren verzinnen om naar mijn eigen situatie en ontwikkeling te kijken. De aard van het beestje. En af en toe word je dan toch verrast. Soms door een gedachte. Maar vaker door een gevoel.
En zo’n gevoel bekroop me laatst. De beurs had een slechte week. Iets met Trump en Twitter en zo. Niks belangrijks voor de langere termijn en het grotere geheel, maar op dat moment was het een ‘dingetje’, zullen we maar zeggen. De beurs ging met procenten naar beneden.
Nu zijn procenten vaak niet zo interessant, absolute getallen zeggen mij meer. En ook in absolute getallen kun je groei zien.
Toen ik net begon met beleggen, had ik op een gegeven moment een portefeuille van een paar duizend gulden. Je weet wel, die munteenheid die we hadden voordat de euro ingevoerd werd. Als de beurs dan eens een procent verloor op een dag, dan was je een paar tientjes kwijt. Vond ik best wat, op die paar duizend gulden. Echt kwijt was je het natuurlijk niet, dat ben je het pas als je de fondsen verkoopt. Maar op een of andere manier voelt het toch als ‘kwijt’. Gisteren was het op papier 2.000 gulden waard, vandaag 1.975 gulden. 25 gulden ‘kwijt’.
Als je portefeuille groeit, dan groeien ook de bedragen. Op een gegeven moment wordt 1 procent gelijk aan € 100, misschien wel € 1.000. En op een gegeven moment duizenden. Dat voelt toch gek. Halve maandsalarissen. Maandsalarissen. Per dag of per week. Die je beleggingen naar boven en naar beneden gaan. Veel mensen kijken om die reden niet, of niet vaak, naar hun portefeuille. Ik kijk juist wel regelmatig. Om alvast te wennen. Zowel naar boven als naar beneden. Gelukkig heb ik er nog nooit wakker van gelegen.
Word jij wel eens nerveus van de fluctuaties van je beleggingen?
Herkenbaar verhaal. Nerveus wordt ik er niet van, maar om enkele tientjes per dag te zien verdampen is niet tof, laat staan enkele honderden of duizenden euro’s inderdaad. We houden maar voor ogen dat het voor de heeeeeeeeeeellee lange termijn is en dat het daardoor wel goedkomt.
Regelmatig kijken doe ik ook. Juist om er aan te wennen.
ik kijk elke week… En ik zit maar te wachten op die crash van dr. Doom… Maar het daalt me niet hard genoeg. Dus nee, niet nerveus van de fluctuaties maar nerveus van het te lang wachten op de crash voor die extra inleg en dus van mijn eigen getwijfel… 🙁
Ooit komt ‘ie… ? Ik leg nog steeds gewoon elke maand in.
In mijn sheet heb ik ook een kolommetje dat (zoals vorig jaar december) aangeeft hoeveel vrh ik bespaar als de boel daalt…. In het kader van elk nadeel heb ze voordeel, enzo.
Heb er weinig last van. Ik kan mijn emotie goed uitschakelen. Moet er eerder om lachen, in plaats van dat ik mij zorgen gaat maken. Maar ik kan mij voorstellen als je dicht tegen je pensioen zit, dat je van de grote schommelingen minder vrolijk wordt.
nee, totaal niet. Eén van de redenen dat ik niet beleg.
Heel herkenbaar en ik heb dezelfde aanpak: vaak kijken om te wennen, ook bij dalingen.
Soms daalt of stijgt mijn portefeuille €400-€500 per dag en dat wordt alleen maar meer. Dat is even slikken (bij dalingen) maar het went als je de lange termijn in de gaten houdt.