Onlangs was Geldnerd op zoek naar een cadeautje voor iemand. En ineens bekroop mij een hele relevante vraag. Wat zou ik zelf cadeau willen krijgen, nu ik overtuigd minimalist ben? Want ik wil zo min mogelijk materiële bezittingen. En als ik iets wel wil hebben, stel ik hoge eisen en maak ik een uitgebreide afweging. Relevant ook zo aan het begin van het jaarlijkse cadeautjes-seizoen.
Tijdens mijn zoektocht naar het antwoord op deze vraag stuitte ik ondermeer op een blogpost over dit onderwerp van MoedersMinimalisme. Haar drieluik communiceer (laat weten dat je minimalist bent), geef een alternatief (het aloude verlanglijstje) en accepteer (wat ik interpreteer als geef weg of gooi weg…) spreekt mij wel aan. MoedersMinimalisme heeft overigens ook een blogpost met cadeautips. Met wat Googelen vond ik nog een paar andere blogposts met cadeautips voor minimalisten, zoals Naoki, PapierWerken en Pearl Flamingo. Twee dingen vallen me op. Ten eerste, veel aandacht voor ‘ervaringen’ in plaats van materiële cadeautjes. En ten tweede, het zijn allemaal vrouwen. Worden / zijn wij mannen geen minimalisten? Of schrijven we er niet over?
Zelf wil ik eigenlijk helemaal geen cadeautjes. Ik vind het ook vaak erg moeilijk om iets leuks te verzinnen voor iemand anders, en voor mezelf vind ik het ook steeds moeilijker. Een goede fles whiskey of wijn, daar doe je me nog wel een plezier mee, in de categorie materiële goederen. En die komt ook wel op. Maar het allerliefst krijg ik een goed gesprek cadeau, over een stevig onderwerp, of meer filosofisch van aard. Dat zijn de echte cadeautjes.
Wat krijg jij graag cadeau?
Wat krijg jij graag cadeau? Bezoek van de mensen zelf. Net als jij heb ik totaal geen behoefte meer aan cadeaus. Heel erg leuk voor de kleine natuurlijk, maar als ik iets echt nodig heb ga ik het wel halen.
We worden hier inmiddels aardig om uitgelachen (aangezien we steeds aangeven op uitnodigingen, “neem niks mee behalve jezelf”), maar de meeste geven er inmiddels wel gehoor aan.
Soms gaat het fout, en dat is het toch gewoon accepteren (en daarna weer weggeven, doneren of verkopen).
Dus eh, wanneer kom je langs voor dat goede gesprek/stevige discussie?
Even druk met werk en huis (over dat laatste binnenkort meer), als dat is afgerond heb ik ook weer ruimte in mijn hoofd voor goede gesprekken!
Bloemen, planten, iets eetbaars/drinkbaars. Een mooi tijdschrift.
Bloemen, planten en tijdschriften: voor mij liever niet…
Voor mij wel :-). Ik heb een tuin die veel geld kost qua onderhoud en ik krijg graag I spirerende bladen of nieuwe planten of bloeiende eenjarigen. Dat geld spaar ik zelf dan weer uit en spek de pensioenrekening,
Ah, dan snap ik ‘m! Ik heb (nog) geen tuin…
Tijd, tijd voor dat goede gesprek, tijd voor een goede maaltijd met elkaar, tijd om in alle rust te wandelen.
Ik vraag dat nu een aantal jaar en ik merk dat mensen het beginnen te waarderen. Niet alleen dat kleine praatje op een verjaardag maar juist de exclusieve tijd die je elkaar als kado geeft.
Tijd is een schaars goed in het leven van een ouder met schoolgaande kinderen.
Het verdiept en verbind.
Als je iets niet hebt tijdens het vieren van een verjaardag is het wel tijd. Heen en weer lopen met koffie, zorgen dat iedereen het naar zijn zin heeft. Wat dat betreft kun je verjaardagen beter afschaffenen en op andere tijdstippen met elkaar quality time doorbrengen.
Ik geef en ontvang graag eten uit eigen tuin.
Een andere goede vind ik een dagje weg, en dan bedoel ik dat de gever en de ontvanger samen een dagje weg gaan. Dit doe ik meestal met mijn ouders. Dan gaan we gewoon samen naar de dierentuin ofzo.
Ik ontvang graag niks of dingen die ik ‘op’ kan maken, zoals etenwaren: drankjes, thee, chocolade dat soort dingen. En dan krijg ik soms nog een sjaal ofzo. 😉 Ik heb geprobeerd het cadeaugeven in de familie af te schaffen maar dat kwam niet door de ballotage. 😉 Er wordt door diverse mensen toch nog teveel prijs gesteld op cadeau’s. Allemaal mensen die geld zat hebben om dingen zelf te kopen maar stiekem heb ik het idee dat het ontvangen voor hen ander dingen omvat…
Ik zou graag een donatie vragen voor mijn favoriete goede doel, maar dan moeten mensen weer echt geld geven en dat is ook niet zo leuk voor ze. Ach ja, ik laat het maar gewoon gaan, er zijn belangrijkere dingen om je druk over te maken.
We kennen nogal wat mensen die graag koffie en thee drinken, dus vaak gaan we langs het koffiewinkeltje bij ons in de buurt om een zak goede koffiebonen en/of wat losse thee te kopen. Een fles wijn is inderdaad ook nooit weg, maar we hebben inderdaad liever dat je langskomt om die fles wijn gezellig met ons leeg te drinken. Voor ons geld inderdaad ook dat we liever een goed gesprek hebben dan meer spullen. Daar willen we juist vanaf!
Ook sparen we soms dingen op die we eigelijk zouden willen hebben, maar niet heel dringend. Zo vonden we van de zomer een vloerkleed wat we wel wilden hebben, maar hebben het toen niet gekocht. Voor we iets kopen wachten we meestal een maand of wat om te zien of we het ook echt nodig hebben. Toen familieleden ons toch echt iets wilden geven suggereerden we dat vloerkleed. Best leuk, maar de verrassing was er wel een beetje af.
Beste geldnerd,
Ik ben ook een minimalist en ik heb een vriendinentje die mij altijd wat brengt van al haar vakanties en altijd wat geeft bij feestelijk gelegenheid. Ook krijg ik alijd een kaartje van haar van waar ze ook is ter wereld. Ja het zijn extra spullen (en extra zooi) maar weet je geldnerd ik moet elke keer glimlachen als ik weer een kaartje zie liggen op de postmat uit Madrid, Oslo of Talin. Niet elke keer zijn het nuttige cadeautjes. Maar elke keer weer moet ik glimlachen dat iemand de tijd en moeite heeft genomen voor mij….. voor mij.
Ik geef graag belevenissen cadeau! Vind ik zelf ook leuk om te krijgen! Iedereen heeft meuk genoeg in huis als je ze zo hoort. Of ik vraag praktische dingen als een lekkere (lees dure) doucheschuim helemaal voor mij alleen…. Zoiets.
Ik neem mijn ouders geregeld mee uit eten voor het oppassen….daar kunnen we langer op teren dan een boeket bloemen!
Wij hebben aan een paar mensen verteld dat we liever ervaringen hebben dan dingen. Voorlopig werkt het: voor mijn verjaardag van mijn petekind gaan karten, de meter van een van de kinderen gaat een dagje op stap met haar.
Langzaam aan proberen we zo iedereen ervaringen te laten geven.
Het blijst ben ik als ik krijg wat ik wil: niks. Dat zegt mij namelijk dat mensen mijn wensen respecteren. Helaas snappen niet veel mensen in mijn kennissenkring dat. Ik merk dat ik het geven ook steeds lastiger vind worden, vaak vind ik het verspilling. Ik gaf altijd maar een drankje of eetbaars, maar ik vind wat Wieteke schrijft erg mooi. Misschien ga ik wel tijd geven vanaf nu. Onbetaalbaar 😉