Geldnerd is geen klusser…

…Maar is er nu toch mee begonnen. Ja, ik heb grotendeels een tuin aangelegd (die nu overigens vrijwel helemaal door Vriendin wordt onderhouden). Maar klussen in en aan ons huis is niet zo mijn ding. Het geeft me veel voldoening als iets netjes en af is. De combinatie van perfectionisme en niet zo handig en ervaren zijn met klussen is soms wel frustrerend.

Maar een huis heeft onderhoud nodig. En een oud huis extra, zeker als het decennialang niet zo heel goed verzorgd is. We wisten dus al een tijdje dat er wat te doen was. Het meest urgent zijn de kozijnen aan de voorzijde, op straatniveau. Dat is ook letterlijk op straatniveau, ons souterrain ligt ruim een meter beneden straatniveau namelijk. En die kant ligt pal op het westen. Het weer, de regen en de wind, staan er recht op. En ook het opspattend vuil van het verkeer. En dat allemaal op loopafstand van zee, in ons deel van Geldnerd City is zoute lucht echt wel een dingetje. Er zaten al wat scheurtjes in het verfwerk. Tijd voor actie dus.

Nou duurt dat bij mij altijd even. Ik moet moed verzamelen. Maar ik wilde het niet uitbesteden. Ik wil dit soort dingen zelf kunnen. En het leek me ook wel een rustgevend klusje, lekker zen bezig zijn en zichtbaar resultaat van je werk. Dus toen Vriendin wat schilderwerk binnenshuis aan ging pakken, heb ik al mijn moed verzameld en de verfkrabber in de kozijnen buiten gezet. Dat vond ik wel een spannend moment. Je weet immers dat er, zodra je de eerste verf hebt weggekrabt, geen weg terug is.

Ik had me goed voorbereid. Filmpjes gekeken van diverse hoe-het-zelf ketens en andere enthousiastelingen op YouTube. Een lijst van stappen en materialen gemaakt. Een trip naar de bouwmarkt. Ik was er dus helemaal klaar voor. En ik werd niet teleurgesteld. Want ik begon te krabben op het liggende deel aan de onderkant van het kozijn waar we al een aantal scheuren in de verflaag zagen. En waar het een beetje meeveert als je er met je vinger op drukt. De ervaringsdeskundigen weten dan waar ik het over heb. Houtrot.

Goed, eigenlijk geen verrassing dus. Maar de vraag is dan altijd: hoeveel? Met matig enthousiasme begon ik te krabben en te beitelen. Maar wat er ook verscheen, geen hout dat niet aangetast was. Al snel werd duidelijk dat ik het onderste liggende deel van één van de kozijnen als verloren moest beschouwen. En ook één van de staande delen was deels aangetast. Dat bracht een nieuw dilemma. Want dat moest dus eigenlijk vervangen worden. En dat is een klusje waar ik mij liever nog even niet zelf aan waag. Dus ging ik op zoek naar een klusjesman. En dat viel nog niet mee. Ik had al gehoord dat alles wat ‘handig’ is het extreem druk heeft. En dat beeld werd bevestigd. Diverse malen kreeg ik te horen dat er over 12 maanden wel ruimte zou zijn in de agenda. Maar zo lang wil ik natuurlijk niet wachten. Dit moest opgelost voordat de herfststormen Huize Geldnerd weer zouden gaan teisteren.

Even overwoog ik toch om het dan maar zelf te gaan proberen. En de verlamming sloeg weer toe. Want wat zou de fallback zijn als het mij niet zou lukken? Gelukkig was op dat moment de redding nabij, via een familielid elders in Geldnerd City, die al jarenlang een vaste klusjesman heeft die wel even tijd kon maken voor ons probleem. Dus een paar dagen later werd alles opgemeten en een weekje later is er een keurige nieuwe hardhouten balk geplaatst, en is ook het aangetaste gedeelte van het staande deel vervangen.

Ondertussen ben ik uiteraard verder gegaan met de rest van de kozijnen. Het andere raam bleek gelukkig niet aangetast. Dat stond na een paar dagen keurig in twee lagen grondverf, waarbij de oneffenheden zoveel mogelijk waren weggeplamuurd en de kitranden vervangen waren. En ook de rest van het aangetaste kozijn werd gekrabd, geschuurd, geplamuurd en twee keer in de grondverf gezet.

Met het aflakken heb ik gewacht tot het eerste kozijn gerepareerd was en ik ook dat in de grondverf kon zetten. Daarna heb ik tegelijkertijd beide kozijnen licht opgeschuurd en in de lak gezet. Dezelfde dag, dezelfde omstandigheden. En ik moet zeggen dat ik niet ontevreden ben over het resultaat. Het ziet er een stuk beter uit dan voorheen, en we weten nu zeker dat de kozijnen er weer even tegen kunnen. In totaal zitten er best veel uren in die twee ramen. Een echte schilder kan het sneller en ook wel beter, daar ben ik mij van bewust. En toch weet ik zeker dat deze aanpak mij geld bespaard heeft. Want ik heb geen arbeidsuren van schilders hoeven betalen. En ik heb nu wat kluservaring en iets meer zelfvertrouwen daarin, en ken ons eigen huis nu iets beter. Dat is ook waardevol.

Maar… Er zijn nog twee (grotere) ramen aan de voorzijde. Waar ik een steiger voor nodig ga hebben. En er is werk nodig aan een rotte vensterbank. En dan nog vier raampartijen aan de achterkant. Misschien wordt het ook tijd dat ik wat kluscursussen ga doen om meer dingen zelf aan te kunnen pakken. Ik zou best graag leren loodgieten, stuccen, timmeren, en ook meer van elektra weten. Dat zijn handige vaardigheden voor de toekomst. Maar ook die cursussen, zie ik, zitten al tot volgend jaar volgeboekt hier in de regio….

En voor die andere raampartijen moet misschien maar een vakman komen. Want helemaal tevreden ben ik niet over mijn schilderskwaliteiten. Misschien is het toch beter dat ik mijzelf beperk tot bloggen en programmeren?

Ben jij een klusser?