<schaam>Ook ik had een Woekerpolis</schaam>. Vroeger, in de dagen dat ik nog niet zo heel goed op mijn financiën lette, hebben Geldnerd en Ex zich allebei een levensverzekering laten verkopen. Die was bedoeld om eerder met pensioen te kunnen gaan, op ons 63e. Een beleggingspolis, waarop we maandelijks inleg stortten vanuit onze spaarloonregeling, want dat was fiscaal aantrekkelijk. Vooral voor de verzekeraar, realiseerden we ons na een paar jaar. Uiteraard bleven de beleggingsresultaten (ver) achter bij de ‘verwachte’ 8% gemiddeld per jaar. De kosten liepen wel gewoon door, dus Verzekeraar hoorde je niet klagen.

Toen we een paar jaar later onze persoonlijke financiën zelf stevig ter hand namen, was een van de eerste acties om deze polis stop te zetten. We hebben de inleg gestopt. Uitbetalen was lastig, want dan moest je afrekenen met de fiscus. Gewoon laten staan dus, en wel zien wat er op de beoogde einddatum (toen nog ruim 30 jaar weg) beschikbaar zou zijn.

Eens per jaar kwam er een overzicht van de verzekeraar met de actuele stand der dingen. Er kwam een voorstel voor woekerpoliscompensatie (een fooi, belachelijk). En het ding bleef me ergeren. Ieder jaar als dat overzicht kwam werd ik weer herinnerd aan die domme beslissing. En ieder jaar als ik mijn eindejaarsbalans maakte zag ik weer hoe de waarde achterbleef bij de rest van mijn beleggingen.

Dus heb ik een drastische stap genomen. Ik heb de polis uit laten keren. Een derde van de waarde op dit moment mag naar de Belastingdienst, maar dat zie ik maar als afkoopsom voor mijn financiële geweten. De rest gaat bij mijn eigen vermogen. Waar ik zelf wat van probeer te maken.

De polis woekert dus niet meer voort… En kan me dus ook niet meer jaarlijks ergeren.

Wat zijn jouw ervaringen met woekerpolissen?