Pas op, Opa Geldnerd maakt zich weer even boos….
Geldnerd vindt het belangrijk. Je eigen verantwoordelijkheid nemen. Niet bij alles wat er gebeurt maar meteen de oorzaak buiten jezelf zoeken, een ander de schuld geven. ‘Ze’ zijn overal de schuld van. Bij ‘ze’ mag je invullen wat je wilt. De overheid. De EU. Buitenlanders. Het maakt niet uit. Zo lang je maar niet in een spiegel hoeft te kijken, en hoeft te erkennen dat je heel misschien zelf ook een ietsiepietsie verantwoordelijk bent voor je eigen situatie. Voor je eigen gedrag en de uitkomsten daarvan.
Sommige mensen lijken zelfs trots te zijn op hun eigen onwetendheid. Intelligente en vaak zelfs hoogopgeleide mensen die weigeren een handleiding te lezen, en die er trots op zijn dat ze hun mobiele telefoon nauwelijks kunnen bedienen. Niet alleen weten ze niet hoe, ze willen het ook gewoon niet leren. Hoog verheven boven deze eenvoudige aardse materie. En je hoeft ook niet ver te zoeken om mensen te vinden die met enige trots beweren dat ze nooit goed zijn geweest met cijfers en rekenen. Dat is sowieso iets dat mensen vaak zeggen, dat ze nooit goed waren in wiskunde. Al die ingewikkelde wiskunde van vroeger op de middelbare school, dat heb je anno nu toch helemaal niet meer nodig? En dan is het maar een hele kleine stap naar onwetendheid over de economie en vooral de persoonlijke financiën.
Een beetje dom vind ik dat wel. Onze samenleving draait nou eenmaal om geld. Dus je kunt daar wel niets van willen weten, uiteindelijk heeft het toch een enorme invloed op jouw leven. Dan kun je er maar beter een beetje van afweten, toch? Een beetje basiskennis over boekhouden, beleggen, verzekeren, belastingen, hypotheken zou een vereiste moeten zijn. Je weet immers ook hoe je jouw tanden moet poetsen, jezelf aan moet kleden, en hoe je je veters moet strikken. Tenminste, dat hoop ik dan maar…
Geldnerd is al ruim twintig jaar bezig met zijn persoonlijke financiën, en is inmiddels bijna acht jaar aan het bloggen. Ik praat ook graag over dit onderwerp, dat zal je niet verbazen. Maar ik blijf versteld staan van het grote verschil in persoonlijk financieel bewustzijn tussen degenen die actief geïnteresseerd zijn in persoonlijke financiën, en degenen die dat niet zijn.
Omgaan met je persoonlijke financiën is echt niet moeilijk. Wie tot tien kan tellen, kan zijn/haar eigen boekhouding doen. Wie begrijpend kan lezen (ik geef toe, steeds minder mensen), kan een hypotheek, een verzekeringspolis, of de essentiële beleggersinformatie bij een beleggingsproduct begrijpen. En zoals vrijwel alles in het leven wordt het makkelijker als je het regelmatig doet.
Ook gezond verstand, een eigenschap die ook al steeds minder mensen lijken te bezitten, helpt. Gezond verstand vertelt je dat je geen dingen zou moeten kopen die je niet kunt betalen, niet alles uit te geven wat je verdient, en te sparen voor tegenslagen en voor een pensioen.
Nu zijn we natuurlijk in onze hedendaagse samenleving gewend om ons in alles bij te laten staan door externe adviseurs. Ook Geldnerd zelf had een zetje nodig van een diëtist en een personal trainer om zijn levensstijl te veranderen, maar inmiddels kan ik het wel helemaal op eigen kracht. Ik kon het niet zelfstandig, maar ik nam uiteindelijk na veel te lang mijn kop in het zand gestoken te hebben mijn verantwoordelijkheid en vroeg om hulp.
In onze wereld is er geen tekort aan financieel adviseurs, lifestyle-coaches, kledingadviseurs, paardenfluisteraars, hondenfysiotherapeuten, noem ze maar op. Ik twijfel niet aan de behoefte aan dit soort beroepen, maar vraag me wel af waarom we er zo afhankelijk van zijn geworden. We verschuilen ons er soms ook achter, denk ik wel eens. Want vaak gaat het om relatief eenvoudig oplosbare problemen. We zijn natuurlijk zelf ook steeds meer gespecialiseerd en besteden dingen die we niet goed kunnen makkelijker uit aan anderen. De twee linkerhanden van Geldnerd besteden klusjes ook liever uit aan mensen die dat veel beter kunnen dan hijzelf…
Het moge duidelijk zijn, ik ben er wel voorstander van dat mensen weer wat meer verantwoordelijkheid nemen voor hun eigen financiën. Alles is duurder geworden, maar voor de meeste mensen zou een gang naar de schuldhulpverlening niet nodig moeten zijn. En ik ben ook de eerste om toe te geven dat we de dingen in Nederland erg ingewikkeld hebben gemaakt, maar met wat inspanning kan een grote groep mensen echt wel meer snappen dan ze nu doen. Wie tot tien kan tellen, kan de eigen financiën beheren. Ik val in herhaling…
Ik ben het dan ook hartgrondig eens met auteur Oeds Jan Postma die ook pleit voor het nemen van de eigen verantwoordelijkheid. Hij pleit ook voor een zo simpel en saai mogelijk financieel leven. Ook iets dat Geldnerd al jaren nastreeft….
‘Verantwoordelijkheid nemen, hoe dan?’, zullen veel mensen denken. Dat is best simpel. Begin met lezen. In kaart brengen van je eigen situatie. Er zijn legio hulpmiddelen online, ook zonder dat je er voor hoeft te betalen (jullie kennen mijn mening daarover). En lukt het je niet, vraag dan hulp. Ook dat is verantwoordelijkheid nemen. Denk na, en wees niet te goed van vertrouwen. Geld trekt ook de verkeerde mensen aan…
Als ik de afgelopen twintig jaar één ding geleerd heb, dan is het dat de financiële situatie van elke persoon uniek is. Het is niet alleen een kwestie van de cijfers op een rijtje zetten, maar ook een kwestie van jouw financiële waarden afstemmen op jouw persoonlijke normen en waarden. Niemand is een gemiddelde. Ik geloof dus ook niet in alle bloggers en goeroes die je vertellen dat ze dé oplossing voor je hebben (als je maar even lid wordt / betaalt). Er is er maar één die dé oplossing voor jou kan creëren, en dat ben je zelf.
Op mijn eigen hoekje op het internet probeer ik dus ook weg te blijven van advies. Ik probeer wel om mensen mee te nemen in wat ik doe en waarom. Maar mijn enige hoop is daarmee mensen te inspireren om in beweging te komen en hun eigen weg te zoeken. Ga niet mijn weg volgen, of de weg van willekeurig welke ‘finfluencer’, omhooggevallen ZZP’er, of ‘goeroe’. Ik heb het antwoord niet voor jou, zij ook niet. Je zult je eigen antwoorden moeten vinden. Kies je eigen richting en loop door. Het is een leerproces. Dat zou je niet moeten willen missen.
Zo, dat was wel weer even genoeg boosheid voor deze week…
Neem jij jouw eigen verantwoordelijkheid?
Verantwoordelijkheid nemen voor je eigen leven is voor veel mensen confronterend. Op dit moment is er bij de de EO weer de serie “Waar doen ze het van” te zien en dat is opnieuw ontluisterend. Absolute aanrader om te gaan kijken. Alle aspecten die je aankaart zie je terug.
Ik vraag me dan wel af, waar die boosheid vandaan komt? Stond je op een borrel met iemand die eindeloos zeurde over niet met pensioen kunnen, waarna ‘ie in z’n nieuwe Ferrari stapte? Was er ergens een nieuwsartikel over iemand die arm was maar echt alle alle verantwoordelijkheid over z’n eigen leven afschoof?
Dat vertel ik niet, want mogelijk herleidbaar. 🤐 Maar zoiets, ja.
vroeger heette het gezond _boeren_ verstand. maar ja ….
De geld dokter schrijft dat hij twee maal modaal verdient, 1000 euro per maand belegd, geboren is in 1971, fouten heeft gemaakt met beleggen, geld heeft verloren met een koopsompolis, in een middenklasse woning in Nieuw-Vennep woont, en twee kinderen heeft. Hij adviseert index beleggen.
Als ik dit probeer na te rekenen komt het niet uit. Met 1,000 euro per maand inleg en 5% rendement duurt het 34 jaar voor je een miljoen hebt. Het boek “miljonair met een gewone baan” is uit 2017. Dan is hij met index beleggen begonnen in 1983? Op zijn 12e? Hoe kon een Nederlander in 1987 beleggen in VWRL? Welke werknemer “met een gewone baan” hield toen 2200 gulden per maand over? Hoe heeft hij zijn beleggingsverliezen goed gemaakt?
Zijn boek vermeldt helaas niet welke bedragen hij wanneer in welk fonds heeft ingelegd. Ik ben wel benieuwd!
Ik ben in mijn sociale leven vrij open over mijn spaardoelen en bespaardoelen en ben daar ook best trots op, dat ik het als gescheiden vrouw toch prima voor elkaar heb door mijn doelen. Vrienden complimenteren me daar ook wel mee en zijn soms jaloers, maar toch kopen ze weer het zoveelste paar schoenen terwijl er al meer dan 50 paar staat. En meer van dat soort uitgaves. Maar ik kan me daar niet boos over maken, iedereen bepaald zijn eigen leven. Wel vind ik er wat van dat sommige mensen die het financieel best zouden kunnen redden, toch hun handje ophouden bij moedertje staat omdat ze geen eigen verantwoordelijkheid nemen.
Lastig, ik ben het niet helemaal met je eens dat de informatie omtrent hypotheken en verzekeren is opgesteld voor een breed publiek. Datzelfde geldt bijvoorbeeld voor de begrijpelijkheid van overheidsinformatie, bijvoorbeeld informatie over jaarruimte: dat is echt niet bekend bij een breed publiek, en te complex weergegeven. Maar ik ben het absoluut met je eens dat mensen hun eigen verantwoordelijkheid wegschuiven door zich dom te houden. Ik zie dit helaas veel bij vrouwen.
Ik ben het meteen met je eens dat we dingen in Nederland graag te ingewikkeld maken. Goed nadenken wat we op 22 november aankruisen in het stemhokje…
Amen. Mensen lopen liever weg van hun problemen dan ze te confronteren. Dat is ook lastig, maar wel iets wat je kunt leren.
Het geldt trouwens niet alleen voor particulieren, maar ook voor bedrijven. Ik las net op nu.nl dat veel ondernemers in de problemen nu ze de coronaschulden binnenkort echt moeten gaan terugbetalen. Hoezo is dat opeens een probleem? Heel rot wat er allemaal is gebeurd, maar dit wist je twee jaar geleden ook al en dan heb je blijkbaar geen verantwoordelijkheid genomen.
Komt van twee kanten. Enerzijds een steeds grotere overheid die steeds grotere groepen wil ontzorgen (en afhankelijk maken denk ik dan) van de wieg tot het graf, of kosten steeds verder opvoeren waarna compensaties en toeslagen de boel weer moet egaliseren. En anderzijds steeds meer mensen die het wel fijn en comfortabel vinden als een ander voor ze zorgt. Soms begrijpelijk, heel vaak (ook) gemakzucht.
Ik maak me daar ook boos over soms, voel me dan ook een oma 😅
Zoals mijn leven van mij is, is het mijn verantwoordelijkheid om dat te leven zonder mijn eventuele onvermogen op een ander af te schuiven. Gaat uitstekend, zelfs mijn 2 linkerhanden zijn door de jaren heen iets minder links geworden.
Begrijpelijke ‘rant’… Ik loop mentaal ook altijd een beetje vast als mensen hun eigen onkunde als symbool van status etaleren.
Ik vrees echter dat het toch ook een resultaat is van een decennialang beleid. Niet bewust met de huidige situatie als doel, maar ik zie het wel als gevolg.
We nivelleren alles kapot. Scholen bewegen elk individu naar het gemiddelde van zijn eigen hokje. (En gek genoeg doen ze dat onder de noemer ‘passend onderwijs’…) En als iemand ‘iets’ wil staat er binnen no time een autoriteit te vertellen dat het niet kan/mag etc.
Paar voorbeelden:
– Juf zegt tegen klas dat het er niet om gaat wie als eerste aan de overkant is, maar dat we daar ‘samen’ aankomen. Weg competitie-element: 75% van de jongetjes mentaal afgehaakt… (misschien is dit niet heel woke, maar ik vrees dat het wel dichter tegen de werkelijkheid aan zit dan die betreffende wokeness)
– Buurtkinderen willen hut bouwen. Begane buurman belt overijverige stadstoezichthouder over illegale afvalstort en alle zuur verzamelde pallets zijn gelukkig snel opgeruimd! Kinderen leren gelukkig wijze les: nooit iets zelf doen.
– Puber spaart zich kapot voor brommer. Koopt brommer en gaat er zelf aan sleutelen en mogelijk wordt brommer iets sneller. Politie pakt gauw brommer af. Überhaupt is al het beleid erop gericht brommers uit de maatschappij te verbannen. Belangrijk vermaak en een geweldige manier om jongeren een doel te geven om zich ergens voor in te spannen is gelukkig voorkomen!
En zo zijn er nog wel meer…
Wat overblijft is dat je enkel succes kan veinzen door breed uit te meten dat je niets doet / niet kan. Bijkomend voordeel: je steekt dan ook niet met je kop boven het maaiveld uit. Wel zo veilig.
Ach ja,
Op school heb ik geleerd dat ik mijn mond moet houden als de juffrouw praat. Op mijn werk wordt er verwacht dat ik wat zeg als ik in een vergadering zit.
Op school moest ik met mijn armen over elkaar zitten omdat ik niet stil kon zitten. Op mijn werk moet ik ineens initiatief tonen en een hands-on mentaliteit hebben.
Op school moest ik een 8 halen want een 6 was wel erg matig. Op mijn werk moet ik een 6 halen, want een 8 is te duur.
Op school deed ik maar iets en kwam tot de mooiste bouwwerken. Op mijn werk volg ik tegenwoordig plannen en processen en bereik ik matige consensus.
Op school moest ik toestemming vragen om naar het toilet te mogen en te eten, maar kon ik onbeperkt tekenpapier pakken. Op mijn werk kan ik onbeperkt naar het toilet en eten, maar moet ik toestemming vragen om tekenpapier te pakken.
Op school zeiden ze dat ik autistisch ben omdat ik niet luister, op het werk zeggen ze dat ik in mijn rapportages altijd precies weet wat de klant wil.
Soms is een slachtofferrol ook wel lekker 🙂
Ik kan me jouw boosheid voorstellen. Ik heb dat weleens wanneer ik in de supermarkt mensen hun kar vol zie gooien met vette en zoete producten die slecht zijn voor de gezondheid. Maar ik ben er inmiddels ook achter dat veel mensen echt niet weten wat wel en niet goed is voor ze. En dat kan, want niet iedereen is hoog (genoeg) opgeleid om het te snappen, om het te kunnen lezen, om de goede informatie te vinden. Is vervelend maar kan ik persoonlijk niets aan doen, dus moet ik me er eigenlijk ook niet boos om maken. Tandenpoetsen heeft ook niet iedereen goed geleerd, net al lezen en rekenen en schrijven en spellen…. helaas.