failliet – Geldnerd.nl

Onlangs schreef ik, in navolging van Cheesy Finance, een (veel gelezen) blogje over mijn ‘minder succesvolle beleggingen‘. Eén van de reacties kwam van Joost van In De Fruitboomgaard, die zich afvroeg hoe een en ander uitgepakt zou hebben als ik een ‘Buy and Hold’ strategie had gevolgd. Dus wel aankopen, maar daarna niet meer verkopen, de strategie die ik (in navolging van vele anderen) tegenwoordig volg. Dat is een goede vraag, en ook weer stof voor een blogje.

Dat was nog best een uitzoekklusje…

NewConomy werd omgedoopt in Real Time Company, maar kwam in 2004 in een surseance van betaling terecht, en kwam daar in 2005 weer uit. Strafbankje van de beurs, dat soort dingen. Daarna wordt het speuren. In 2007 wordt de naam veranderd in Vivenda Media Groep, met daarbij een grote aandelenuitgifte en plaatsing bij BV’s met illustere namen als De Groote Zandschulp 1 B.V. Verliezen bleven ze maken, en in 2013 namen ze een afvalverwerker over en gingen ze verder onder de naam Inverko NV. Die naam werd in 2017 veranderd in Phelix NV. Eind 2017 nam Phelix dan weer Alumexx over, en werd de naam dus weer veranderd. En dat bedrijf bestaat nog, en staat op dit moment rond de € 1,50. Ik kan niet achterhalen of het aandeel in de tussentijd nog gesplitst is, dus ik ga maar even uit van mijn 100 aandeeltjes. Daar zou ik dus geen winst op gemaakt hebben, want ik heb op € 1,77 verkocht. Geen succesverhaal dus.

Dan Robeco Medical Biotech. Dat werd in 2003 met Robeco Health Care samengevoegd tot Robeco Health Care Equities, dat heb ik ook nog meegemaakt. Eind 2009 veranderde de naam in Robeco Health & Wellness Equities. Je moet de trends natuurlijk goed blijven volgen als veel te dure en onderpresterende fondsbeheerder… Dat fonds is dan in 2011 opgegaan in het SAM Sustainable Health Living Fund. En dat wordt nu verhandeld voor rond de € 190. Dat is fors hoger dan de prijs waar ik destijds voor verkocht, maar ik kan nergens achterhalen of mijn aandelen destijds in al die veranderingen en samenvoegingen wel een-op-een zouden zijn overgegaan. Geen enkele garantie dus dat buy-and-hold hier succesvol geweest zou zijn.

Merril Lynch Japan Opportunities Fund veranderde in 2008 in het BlackRock Japan Opportunities Fund. Dat bestaat nog, en het heeft sinds 2008 een geannualiseerd rendement van 11,84% gemaakt. Hier zou Buy and Hold dus wel geloond hebben!

Tot slot SNS Reaal. Dat verhaal moge bekend zijn, het werd op 1 februari 2013 genationaliseerd. Procedures over schadeloosstelling lopen nog, maar zien er niet goed uit voor de voormalige aandeelhouders. Hier zou ik dus waarschijnlijk mijn hele inleg zijn kwijtgeraakt.

Laten we het er maar op houden dat ik in die tijd een hele slechte neus voor fondsen had. Maar ik denk dat in deze specifieke gevallen ‘buy and hold’ me niet veel verder had gebracht.

Heb jij nog wel eens teruggekeken naar jouw beleggingsblunders?

Prachtig blogje afgelopen week bij Cheesy Finance over beleggingsblunders. Het deed me denken aan de serie blogs die een tijdje geleden verschenen is over de lessen die we geleerd hebben als huiseigenaar. Leren van elkaars fouten, en ze delen zodat anderen ze niet hoeven te maken. Alhoewel ik ook besef dat mensen van nature eigenwijs zijn, en vooral denken ‘dat overkomt mij niet’….

Zelf heb ik in mijn leven ook het nodige leergeld betaald. Niet alleen met mijn hypotheken, maar ook met een woekerpolis. En met investeringen, ook al heb ik me nog nooit beziggehouden met sprinters, turbo’s en opties… In navolging van Cheesy Finance in deze blogpost dus mijn belangrijkste / duurste blunders op een rijtje.

Ik was er al vroeg bij met beleggen. Vanaf ongeveer mijn 12e werd er al af en toe spaargeld in een aandeel gestoken. Van ETFs en index trackers had toen nog niemand gehoord. Geen Binck, geen De Giro. Beleggen deed je bij je bank, en de orders gaf je telefonisch op, of mondeling in het bankkantoor tijdens openingstijden. Voordat jullie denken dat Opa Geldnerd sentimenteel wordt, dat mis ik allemaal niet. Ik ben erg gelukkig met de mogelijkheden die we anno nu hebben.

Op die leeftijd was duizend gulden (€ 450) veel geld, maar dat was ongeveer wat ik in zo’n aandeeltje stak. Soms ging dat goed, bijvoorbeeld met DocData, een bedrijf dat machines maakte om CD’s te persen. En soms ging het gruwelijk mis. Zoals met TextLite, een bedrijf dat zaktelexen en lichtkranten zou produceren. Ze gingen in 1984 naar de beurs. En in 1990 spectaculair failliet. In de onderzoeken daarna kwam van alles aan het licht. Sjoemelende directeuren, onoplettende accountants, slapende commissarissen. Maar ik was mijn inleg kwijt. Hoeveel het was, weet ik niet meer precies. Ongeveer € 450, denk ik. Terugkijkend ook niet bepaald een breed gespreide portefeuille en zo. Dat was geen beleggen, maar speculeren.

Na mijn studie heb ik een tijdje te maken gehad met ‘insider trading’ bepalingen, in verband met het werk dat ik toen deed. Dat beperkte mijn mogelijkheden om te beleggen nogal, dus mijn activiteiten hebben toen even op een laag pitje gestaan. Ik werd pas weer meer actief aan het einde van de jaren negentig. Mooi op tijd om leergeld te betalen in de dotcom-crisis… Vanaf dat moment hield ik alles ook keurig bij in spreadsheets. Nog niet zo geavanceerd als de huidige, maar ik kan alles mooi terugvinden.

Zoals ik al schreef, ik heb me nog nooit beziggehouden met sprinters, turbo’s en opties. Gewoon aandelen en later beleggingsfondsen. Maar ook daar kun je mooie blunders mee maken.

Zo ben ik in 2000 bij de beursgang enthousiast ingestapt in NewConomy, de bijdrage van Maurice de Hond aan de internetbubbel in Nederland. Het internet was in opkomst en alles zou anders worden. Dus gekocht op € 10,50, en later nog bijgekocht op € 15,00. Een jaartje later uitgestapt op € 1,77. Gelukkig maar 100 aandelen, maar dat leverde toch een verlies van € 1.100 op.

Medio 2000 ben ik ook ingestapt in het Robeco Medical Biotech fonds. Want biotechnologie zou het helemaal gaan maken, en Robeco was natuurlijk een goede manier om daarvan mee te profiteren. Van kostenratio’s had ik nog nooit gehoord, ik weet ook niet of ze in de documentatie stonden. Ik weet eigenlijk niet eens of ik die documentatie gelezen heb. Tussendoor ook nog een paar keer bijgekocht, totale investering zo’n € 3.250. En uiteindelijk in 2004 de positie afgesloten met een verlies van zo’n € 1.150. Later heb ik overigens alsnog goed meegeprofiteerd van de biotech, met het Franklin Templeton Biotechnology Discovery Fund. Die meer dan verdubbelde in een paar jaar tijd.

Verder dacht ik in 2006 dat de crisis in Japan wel tot het verleden zou behoren. Dus heb ik voor € 1.750 Merril Lynch Japan Opportunities Fund gekocht. En dat begin 2008 weer verkocht, met een verlies van € 1.000.

Laten we verder ook mijn avonturen met SNS Reaal niet vergeten. Zat in de problemen, zou helemaal goed komen. In 2008 heb ik 200 stuks gekocht voor iets meer dan € 8 per stuk, en daar kreeg ik op 3 januari 2011 nog € 3,20 per stuk voor terug. Ook een verlies van € 1.000 op deze positie.

Uiteindelijk heb ik hiermee langzaam geleerd dat de aandelenmarkt niet rationeel is, en dat ik zeker niet slimmer ben dan de markt. Integendeel… Dus de markt volgen is voor mij de beste strategie. Af en toe kijk ik nog terug naar mijn oude spreadsheet met deze blunders. Om mij eraan te herinneren dat ik beter niet aan individuele aandelen en specifieke fondsen kan beginnen. Om over ingewikkelder en meer riskante mogelijkheden nog maar te zwijgen. Gewoon mijn eigen, saaie indextrackers. Dat geeft op de langere termijn de beste kans op succes.

Welke dure lessen heb jij geleerd in beleggingen?