Zul je net zien. Ik kondig aan dat ik een maandje vakantie neem, zet wat blogposts klaar, en prompt gebeurt er weer iets dat het bloed onder mijn nagels vandaan haalt een extra blogpost rechtvaardigt.

Een tijdje geleden kreeg Geldnerd een brief van de Belastingdienst. Eentje waar ik niet vrolijk van werd. Ik had namelijk het voorrecht om, samen met enkele honderdduizenden andere Nederlanders, geregistreerd te staan in de Fraude Signalering Voorziening (FSV). Het systeem waarin de Belastingdienst ‘risicosignalen’ registreerde. Er konden allerlei redenen zijn om daarin opgenomen te worden. Heel simpel, bijvoorbeeld als een gemeente of het UWV het inkomen van iemand opvroeg. Of dat een belastingaangifte volgens het computersysteem van de Belastingdienst misschien niet klopte.

De brief blonk destijds niet uit in informatie. Er stond niet in wat er van mij geregistreerd was, maar ook niet wat de aanleiding was en sinds wanneer ik geregistreerd was. En als mondige burger klom ik dus in de pen en schreef een heuse brief aan de Blauwe Enveloppen Brigade. Dat doe ik niet vaak meer, maar het was de enige optie die men mij bood.

Ik kreeg al snel een ontvangstbevestiging. Met de mededeling dat ze een maand hadden om op mijn vraag te reageren. Maar dat ze die termijn ook twee keer met een maand mochten verlengen. En dat dat ze dat ook alvast deden, want ze verwachtten meer vragen. Een typische bureaucratische standaardbrief zoals ik ze zelf ook regelmatig verstuur, heel confronterend. Dus ik zette een reminder voor de deadline in mijn agenda en ging rustig afwachten. Want ik weet, ambtelijke molens malen traag maar wel gestaag. Dus dat antwoord ging echt wel komen.

En het kwam. Een week voor de deadline. Een lijvig epistel van 5 hele pagina’s A4. Op papier. In een welbekende blauwe envelop, zoals ik ze niet vaak meer ontvang. Dus ik ging er eens goed voor zitten.

En ik werd weer teleurgesteld. Op meerdere fronten.

Teleurstelling

Ten eerste de brief zelf. Die is onleesbaar. Tenzij je zelf lid bent van de Haagse Samenzwering Om Burgers Te Pesten bij de overheid werkt, en geoefend bent in het lezen van juridisch correcte en zeer doorwrochte edoch nauwelijks leesbare epistels. Lezers van mijn blog hebben een voorsprong. Want ik schrijf als een ambtenaar…

Ten tweede ook de inhoud. Nadat ik alle juridische mitsen en maren en voorbehouden en standaardformuleringen en voorbehouden had weggestreept bleef er een kort overzicht over van de gegevens die van mij geregistreerd waren. Ze zijn ook eerlijk genoeg om toe te geven dat ze sommige vragen die ik gesteld heb nog niet kunnen beantwoorden. Zoals de vraag waarom ik in de FSV stond. En de vraag met wie mijn gegevens gedeeld zijn. Ze verwachten die vragen in het najaar wel te kunnen beantwoorden. En beloven mij dan een nieuwe brief te sturen.

Reconstructie

Door de informatie in de brief kan ik zelf in elk geval wel een kleine reconstructie maken. Het lijkt inderdaad gerelateerd aan mijn verblijf in het Verre Warme Land (VWL). Ik heb wel eens geschreven dat mijn fiscale situatie toen bijzonder was. Ik woonde weliswaar in VWL en werkte voor een lokale werkgever, maar was toch belastingplichtig in Nederland. Dat komt niet veel voor. Mijn werkgever hield wel lokale belastingen en premies in, dus dat mocht Nederland niet meer doen. Het werd er erg ingewikkeld van.

Ik heb destijds dan ook regelmatig gecorrespondeerd met de vrienden van de afdeling Buitenland van de Belastingdienst. Voordat ik mijn aangifte 2014 indiende heb ik per mail uitgebreide afstemming gezocht over hoe ik de aangifte in zou gaan vullen. Na wat correspondentie heen en weer kreeg ik per e-mail een keurige bevestiging dat dit de goede manier zou zijn.

Dus diende ik mijn aangifte in. Die vervolgens werd afgewezen door een medewerker van afdeling B omdat hij/zij niet wist wat afdeling A met mij afgesproken had. Tegelijk met de afwijzing werd er blijkbaar een registratie in de FSV gezet omdat ik in mijn aangifte gegevens had gebruikt die niet zouden kunnen kloppen. Fraude dus. Geldnerd is een witteboordencrimineel.

Ik heb vervolgens keurig bezwaar gemaakt tegen de afwijzing, met daarbij de hele e-mailcorrespondentie tussen mijzelf en afdeling A inclusief hun instemming. Dat bezwaar is toegewezen en mijn aangifte werd alsnog goedgekeurd. Maar daarbij is (blijkbaar) niet mijn registratie in de FSV verwijderd. Dat had wel gemoeten, want die was ten onrechte. Ik heb daar ook niet om gevraagd, wij onschuldige slachtoffers van de Grote Boze Staat burgers wisten toen nog helemaal niet van het bestaan van deze database. Ik heb inmiddels wel een vermoeden waarom al mijn aangiften sindsdien wat meer tijd nodig hadden om behandeld te worden…

En nu?

Ik ben best nog een beetje boos. En teleurgesteld. In mijn eigen werkgever notabene… Ik voel me onheus bejegend. Maar ik ga eerst even rustig afwachten. Op de volgende brief, met meer informatie. En even opletten of ik ergens in de media nog meer reacties zie van mensen die in de FSV hebben gestaan. Wordt vervolgd dus.

Het meest teleurgesteld ben ik door het feit dat nergens in de brief het woord ‘sorry’ of ‘excuses’ staat. Terwijl juist dat mij milder had kunnen stemmen. Een gemiste kans voor de Blauwe Beulen die ik ook collega mag noemen. Sorry seems to be the hardest word.

Heb jij wel eens excuses gekregen?