Vorige week sprak Professor Dr. Paul Schnabel, voormalig directeur van het Nederlandse Sociaal en Cultureel Planbureau en tegenwoordig bij de Universiteit Utrecht, op een conferentie. In zijn presentatie meldde hij dat 60% van de Nederlanders geen vermogen heeft.
Deze groep maakt het inkomen dat men (op welke manier dan ook) krijgt, aan het eind van de maand helemaal op, of komt zelfs tekort. Daar blijft dus geen geld van over om te sparen, laat staan om te beleggen.
Ik blijf me altijd verbazen over de grootte van deze groep. Dat je in de bijstand of met een uitkering geen ruimte hebt om vermogen op te bouwen, dat snap ik. En dat we met z’n allen de afgelopen jaren veel koopkracht hebben ingeleverd zie ik ook als ik naar mijn eigen financiën kijk. Maar 60%?
1,3% van de Nederlandse huishoudens heeft overigens meer dan EUR 1 miljoen aan vermogen. Ik hoor zelf bij de andere 38,7%.
Veel mensen hebben koudwatervrees voor beleggen. Ik snap dat wel. Het is heel wat, de gedachte dat je die moeizaam bij elkaar gespaarde centjes kwijt kunt raken. Een van de gouden regels is niet voor niets ‘Beleg alleen met geld dat je niet nodig hebt’. Maar er zijn nog meer dingen die je kunt doen om het risico te beperken.
Een tweede gouden regel is ‘spreid je risico’. Maar hoe doe je dat? De meeste mensen beleggen in individuele aandelen. Dat vind ik best riskant. We zijn allemaal op zoek naar de volgende Berkshire Hathaway (Warren Buffett) of Google. Maar de waarheid is natuurlijk dat de meeste individuele bedrijven dat nooit zullen worden. Zelfs gerenommeerde bedrijven kunnen failliet gaan, kijk maar recent naar Imtech, of een aantal jaren geleden naar de nationalisatie van ABN AMRO en SNS. Als belegger ben je dan (vrijwel) alles kwijt.
Om die reden ben ik bijna helemaal gestopt met beleggen in individuele aandelen. Ik heb het mezelf gemakkelijk gemaakt. Noem mij maar ‘de luie belegger’. Ik beleg vrijwel alleen in Index Trackers. Die doen eigenlijk niets anders dan een precieze afspiegeling zijn van een bepaalde beursindex. Zo spreid ik automatisch mijn risico over alle fondsen in die index. Als de index in een bepaald jaar met 8% stijgt, dan stijgt mijn indextracker ook met 8% (-0,1% kosten). En een index kan niet failliet gaan, dus er is geen risico dat ik mijn geld helemaal kwijtraak.
Natuurlijk gaan indexen ook wel eens (fors) naar beneden. In de onderstaande grafiek zie je bijvoorbeeld het verloop van de Standard & Poor 500 Index (S&P500) in de afgelopen 10 jaar. Als je eind 2007 zou zijn ingestapt, dan was je in maart 2009 niet zo heel gelukkig geweest. Ik heb zelf in 2008 alles verkocht, en ben in 2009 (tegen een lagere prijs) weer gaan terugkopen. Mijn rendement is dus een stuk beter geweest dan wanneer ik het geld op een spaarrekening had gezet.
Een andere tactiek om je risico te verkleinen is gespreid instappen. Iedere maand een beetje bijkopen. Zo voorkom je dat je te duur inkoopt als de beurs weer even daalt. Het lijkt me alleen niet handig om daar nu mee te beginnen, op een paar kleine correcties na stijgt de beurs al sinds 2009. Het is beter om te wachten op een ‘echt goede’ correctie.
Er zitten natuurlijk wel een aantal voor- en nadelen aan beleggen. Die komen in volgende blogs nog wel aan bod. Ook hoe ik fondsen selecteer vertel ik wel een keer. En ik ben uiteraard niet aansprakelijk voor het geld dat je verliest door mijn beleggingsadvies te volgen…
Vandaag een berichtje op nu.nl over de rol van gedrag bij financiële problemen van mensen. Dit naar aanleiding van een onderzoek van het NIBUD.
Het lijkt een open deur, maar daarom is het nog niet minder waar. Omgaan met geld is vooral een gedragskwestie. En op een of andere manier lijken cijfertjes toch nog steeds veel mensen af te schrikken. Ik ben als Geldnerd zeker niet representatief (ik ben dol op cijfers), maar ik merk in mijn omgeving dat veel (ook hele intelligente mensen) liever met een grote boog om cijfers heenlopen. “Zo hangt het niet op orde hebben van je administratie samen met weinig vertrouwen hebben dat je in staat bent om je administratie op orde te maken”, zegt de onderzoekster. “Of de noodzaak er niet van zien”, voegt Geldnerd daar aan toe.
Ik heb een missie. Laten zien dat iedereen die tot 10 kan tellen, z’n administratie bij kan houden. Zonder al te veel moeite. Want ieder boekje en iedere methodiek die ik lees begint ermee. Als je niet weet wat er in komt en wat er uit gaat, leg je de basis voor toekomstige financiële problemen.
Als je het nieuws de afgelopen weken een beetje gevolgd hebt kan het je bijna niet zijn ontgaan. Er is weer onrust op de financiële markten. De ‘oorzaak’ deze keer is China. Een land waar ik niet een groot deel van mijn portefeuille heb, want ik ben fan van andere politieke stromingen dan de regering daar.
Overigens is de ‘crash’ in China heel makkelijk te relativeren. Het ziet er best erg uit als je het verloop van de Shanghai SE Composite Index over de afgelopen drie maanden bekijkt.
Bekijk je ‘m over de periode sinds 1 januari 2015, dan is het beeld al genuanceerder.
En bekijk je ‘m over de afgelopen drie jaar, dan is mijn eerste gedachte dat het hoog tijd werd dat er wat lucht uit die bubbel liep.
Volgens mij is de oorzaak een heel andere. Namelijk: emotie. Dat is een dure les die ik zelf ook aan het leren ben. Onder invloed van de media (‘slecht nieuws verkoopt beter dan goed nieuws’) en onder invloed van onze eigen onzekerheid gaan we reageren. Terwijl allerlei onderzoeken aantonen dat dat in deze periode nu juist het domste is wat je kan doen.
Nu heb ik besloten om gewoon te blijven zitten. Het kost me veel moeite, dat geef ik toe. Stond aan het begin van deze ‘neerwaartse correctie’ mijn portefeuille op een gezonde +14% voor dit jaar, inmiddels is dat gezakt naar +3,5%. Nog steeds 3 keer het percentage dat ik op dit moment op mijn beste spaarrekening krijg, maar niet voldoende om mijn langere termijn doelen te halen. En dat is dan toch jammer.
Maar ja, ik mag niet klagen. Nadat ik in 2008 vrijwel volledig uit de aandelen was gegaan, ben ik in mei 2009 weer ingestapt. Terugkijkend was dat slechts 2 maanden na het toenmalige dieptepunt van de aandelenmarkt. Sindsdien heb ik gemiddeld een rendement van 15% per jaar gehaald op de aandelenmarkt. En je weet dat er na een periode van stijgende koersen altijd weer even een dip komt.
Mijn vader werkte bij één van de grote Nederlandse banken. Terugkijkend had dat een aantal voordelen. Zorgvuldig omgaan met je financiën werd ons met de paplepel ingegoten. Een van zijn gevleugelde uitspraken was: ‘Je leent alleen voor je hypotheek!’ En dat is nog steeds een van mijn financiële mantra’s.
Mijn financiële doelen zijn verder redelijk eenvoudig:
Ik heb alles in beeld en betaal grote uitgaven uit mijn buffer.
Mijn vermogensbeheer is erop gericht om:
Mijn buffers in stand te houden.
Onbezorgd met pensioen te kunnen.
Indien mogelijk tussentijds nog wat onverwachte grote dingen te kunnen doen, zoals een sabbatical nemen of een grote uitgave doen (en met ‘groot’ bedoel ik EUR 100.000 of meer).
Over mijn pensioendoel vertel ik in een volgende blogpost nog wel meer. En terwijl mijn doelen redelijk eenvoudig zijn, besef ik dat veel mensen hier alleen maar van kunnen dromen. Maar geloof me, deze doelen zijn niet vanzelf binnen bereik gekomen. Ik heb nooit echte schulden gehad, maar ik ben wel met weinig begonnen. Mijn ouders hebben ervoor gezorgd dat ik zonder studieschuld van school afkwam. Daar waren (en zijn) ze erg trots op. Terugkijkend is dat ook een van de grootste cadeaus die ze mij hebben kunnen geven. Om mij heen zie ik nog steeds leeftijdgenoten bezig zijn met het afbetalen van hun studieschuld.
Ik ben ooit begonnen vanuit de vraag ‘waar gaat mijn geld naartoe’. En toen ik recent mijn financiën op een rijtje zette, en vooruitkeek op basis van het rendement wat ik de afgelopen 10 jaar gerealiseerd heb en met een voorzichtig geschat spaarbedrag per jaar voor de komende 20 jaar, realiseerde ik me dat mijn doelen binnen bereik zijn. Ik hoef alleen nog maar de komende 20 jaar te blijven doen wat ik de afgelopen 10 jaar gedaan heb. OK, dat gaat niet vanzelf. Maar het kan. En dat heb ik bereikt. Daar ben ik best wel een beetje trots op.
En nu maar hopen dat er geen grote tegenslagen meer komen in de komende 20 jaar…
Het moet ergens in 2002 geweest zijn dat ik wakker werd. Om mij heen begon ik voorzichtig geluiden te horen over pensioenen die wel op zouden zijn tegen de tijd dat ik er van zou mogen genieten. Vervroegd met pensioen? Vergeet het maar!
En ik had wel allerlei dromen over zeilen rond de wereld en me terugtrekken op het platteland van Zuid-Europa, maar aan wat dat financieel zou betekenen wilde ik maar liever niet denken. Mijn toenmalige partner en ik verdienden allebei een goed salaris, maar waar dat geld eigenlijk naartoe ging: geen idee… We waren wel aan het beleggen, maar tijdens en na de dot-com crisis leverde dat ook vooral rode cijfers op.
Na het probleem nog ruim een jaar zorgvuldig ontweken te hebben, ben ik voorzichtig begonnen. Op een regenachtige zondagmiddag in september 2003 ben ik achter mijn PC gaan zitten. Inloggen bij Internetbankieren, en alle boekingen van het hele jaar tot op dat moment downloaden in een tekstbestand. Een beetje klooien in Excel om dat netjes zo te importeren dat de gegevens allemaal in verschillende kolommen terechtkwamen. ‘Ctrl’ en ‘+’ om er een lege kolom voor te zetten. En toen?
Ik had bedacht om alles eerst maar eens in een stuk of 10 categorieën in te delen. Ik heb die oorspronkelijke ‘bakjes’ nog eens even opgezocht (want uiteraard heb ik alles bewaard):
Appartement (inclusief gas/water/licht en servicekosten)
Verzekeringen en Bancaire kosten en Gezondheidszorg
Auto (inclusief brandstof, exclusief verzekeringen)
Eten en drinken (exclusief eten buiten de deur want dat is luxe)
Telecom en Internet
Abonnementen en lidmaatschappen
Kasgeld
Luxe
Inrichting
Kleding en schoenen
Vakanties
Overig
Het kostte me echt niet meer dan anderhalf uur, en toen had ik alles in een bakje gegooid. Oftewel: een nummertje in de lege kolom neergezet.
Daarna heb ik een nieuw, leeg werkblad in Excel aangemaakt. Daarop keurig de 12 nummertjes en hun omschrijving gezet. En in de kolom daarachter de formule waarbij ik me voor het eerst realiseerde wat je allemaal kunt met Excel (nee, ik heb geen aandelen Microsoft!):
SOM.ALS
Microsoft Excel
En daar stond het. Keurig in beeld wat ik in dat jaar tot op dat moment aan die categorie besteed had. Maar daarmee was het niet klaar. Het was slechts een begin.
Geldnerd.nl gebruikt cookies. Voor nadere informatie zie de disclaimer pagina. AccepterenWeigeren
Privacy Overview
This website uses cookies to improve your experience while you navigate through the website. Out of these, the cookies that are categorized as necessary are stored on your browser as they are essential for the working of basic functionalities of the website. We also use third-party cookies that help us analyze and understand how you use this website. These cookies will be stored in your browser only with your consent. You also have the option to opt-out of these cookies. But opting out of some of these cookies may affect your browsing experience.
Necessary cookies are absolutely essential for the website to function properly. This category only includes cookies that ensures basic functionalities and security features of the website. These cookies do not store any personal information.
Functional cookies help to perform certain functionalities like sharing the content of the website on social media platforms, collect feedbacks, and other third-party features.
Performance cookies are used to understand and analyze the key performance indexes of the website which helps in delivering a better user experience for the visitors.
Analytical cookies are used to understand how visitors interact with the website. These cookies help provide information on metrics the number of visitors, bounce rate, traffic source, etc.
Advertisement cookies are used to provide visitors with relevant ads and marketing campaigns. These cookies track visitors across websites and collect information to provide customized ads.
