Kunstnagels ja. Niet voor Geldnerd. Zelfs niet voor Vriendin. Maar wel voor Hondje… Eerder schreef ik over de ouderdomsklachten van ons Hondje. Dat wordt er allemaal niet beter op. Huppelde hij in maart nog vrolijk de trap op en af, sinds mei lukt hem dat echt niet meer.

Sinds eind mei kreeg Hondje dagelijks een dosis pijnstillers voor zijn artrose. Als vloeistof verstopt in een snoepje ging dat goed naar binnen. Maar de resultaten waren wisselend. Goede momenten en slechte momenten (het zijn niet eens dagen) wisselden elkaar af. Goede momenten waarop hij weer rondspringt, dat hij wil spelen en zijn balletje wil apporteren. Dat hij erop staat om een lange wandeling te doen (en vervolgens de rest van de dag voor pampus ligt van vermoeidheid). En slechte momenten waarop we hem naar het dichtstbijzijnde veldje dragen om met veel moeite zijn behoefte te doen. Het deed me pijn om het te zien.

En door het slepen van zijn achterpootjes sleten een paar nageltjes inmiddels zo ver af dat ze gingen bloeden als hij over harde ondergrond (trottoir, asfalt) loopt. Toen dat gebeurde hebben we de uitlaatservice even een weekje ‘on hold’ gezet. Met pijn in het hart. Want we weten dat ons Hondje dol is op de lange wandelingen met de uitlaatservice.

Fysiotherapie

Inmiddels hebben we enkele sessies gehad met een dierenfysiotherapeute. Als je me dit een paar jaar geleden gezegd had, dan had ik je uitgelachen. Daarbij merken we dat zijn reflexen goed zijn, maar de kracht in zijn achterpoten wordt duidelijk minder. Oefeningen helpen wel iets. We weten inmiddels (ook door andere symptomen) dat het neurologisch is, de signalen uit zijn achterlijfje komen echt met vertraging aan in zijn koppie. Niet ongebruikelijk bij lange hondjes van deze leeftijd. Ouderdomsdementie.

De fysiotherapeute suggereerde om eens te kijken naar kunstnagels. Die blijken er dus inderdaad ook te zijn voor honden. Het zijn kunststof hoesjes die je vult met speciale lijm en over de (in ons geval) zwaar afgesleten nagels van Hondje schuift. Vijf minuten drogen en klaar. Ze worden vooral gebruikt voor honden die zichzelf dwangmatig krabben, maar werken dus ook prima bij overmatige slijtage door artroseklachten. Hondje gebruikt ze nu een paar weken, en het voorkomt bloedingen. En als hij er eens eentje kwijtraakt, dan plakken we er gewoon een nieuwe op. Er zitten er 40 in de verpakking.

Nieuwe medicijnen

Begin juli bespraken we de situatie van Hondje opnieuw met de dierenarts. Ons Hondje heeft toen een injectie gekregen met een nieuw medicijn, Librela. Ik zie er veel discussies over voorbij komen op huisdierenfora. Voor ons Hondje werkt het vooralsnog zeer positief. Hij was 24 uur lang een beetje verdwaasd en suf na de injectie, maar dat zien we ook bij zijn reguliere jaarlijkse vaccinaties. Daarna merkten we een duidelijke verbetering in zijn welbevinden. Hij wandelt duidelijk soepeler en heeft meer energie.

De bedoeling is dat Hondje elke 4 – 6 weken een nieuwe injectie krijgt. We hopen dat de positieve effecten lang zichtbaar blijven.

Voedingssupplementen

Ons Hondje is altijd al een slechte eter geweest. Erg kieskeurig. De laatste tijd werd dat weer erger, hij verloor zienderogen gewicht. We voeren hem nu bij met gekookte kip (zijn lievelingskostje). En dat is uiteraard iets wat meneer tot op het bot uitmelkt. Voor de korte termijn hebben we er wel belang bij. Want op die manier krijgt hij ook zijn noodzakelijke voedingssupplementen binnen. Zijn oogdruppels, de visolie, en ook het groenlipmossel-extract. Van andere hondenbaasjes horen we hier positieve verhalen over. We proberen het gewoon.

Fysieke maatregelen

Met name sinds ons Hondje Librela krijgt gaat het echt een stuk beter met hem. Hopelijk blijft dat zo. Een traphekje voorkomt inmiddels dat hij zelfstandig de trap probeert op en af te gaan, want hij heeft al een piepend en in paniek bij de trap gezeten toen hij niet zelfstandig terug kon komen. En de uitlaatservice hebben we teruggebracht van vijf keer per week naar twee keer per week. De maandag en de donderdag. Vaker lukt het ons Hondje niet meer. Enkele dagen rust tussen de wandelingen. Helemaal stoppen met de uitlaatservice willen we niet. We merken aan alles dat Hondje er heel veel levensvreugde uit haalt. Die vermindering levert overigens wel een forse besparing op van € 160 per maand. De helft daarvan gaat dan wel weer op aan medicijnen en voedingssupplementen.

Blij Hondje

Hoe ver gaan we hiermee? Die vraag blijven we onszelf stellen. Zoals ik al eerder schreef is de levensvreugde van Hondje voor ons het belangrijkste. Zolang hij nog kwispelt als er iets leuks gebeurt, zolang hij nog wil spelen, zolang hij nog heel blij met de uitlaatservice mee gaat en nog blijer weer thuis komt, zo lang hij nog enthousiasme toont voor snoepjes en lekkernijen, zo lang we nog merken dat hij vreugde heeft in het hondenleven, en we geen tekenen zien van continue pijn of lijden. We hopen dat dat nog heel lang zo blijft!

En zo af en toe verrast het Hondje ons dan ook nog weer. Lijkt er sprake van een wonderbaarlijke herrijzenis. Want afgelopen week klom hij zelf weer aarzelend een keer de trap op toen wij even niet aan het opletten waren. Verbazingwekkend mormel…

Gaat jouw huisdier ook wel eens naar de fysiotherapeut?