… Behalve mijn pincode. Aan die oude slogan moet ik nog vaak denken als het gaat om financiën en privacy. Geld blijft toch een gevoelig onderwerp, veel mensen praten er liever niet over.
Geldnerd vindt zichzelf best wel alert op privacy. Ik probeer op te letten met waar ik mijn gegevens achterlaat. Ik heb een Google Alert ingesteld op mijn eigen naam zodat ik een melding krijg als er ergens iets gepubliceerd wordt met mijn naam erin. Ik typ af en toe mijn eigen naam in bij verschillende zoekmachines. En ik heb me aangemeld bij alle bel-me-niet-mail-me-niet-spam-me-niet registers. Als ik ergens een account heb die ik niet meer gebruik, dan verwijder ik die account ook echt (dat valt vaak nog niet mee). Maar met steeds meer informatie die elektronisch beschikbaar en gekoppeld wordt het wel steeds lastiger om anoniem te blijven.
In het verleden deed ik al mijn geldzaken via één bank. Lopende rekening, creditcard, sparen, verzekeringen, beleggen, het zat allemaal bij die ene grote bank. Dat is de afgelopen 10 jaar wel veranderd. Mijn eisen werden anders en stapsgewijs gingen de meeste diensten naar anderen met een voor mij beter aanbod. Bijkomend voordeel (vind ik) is dat geen enkele dienstverlener meer compleet zicht heeft op mijn financiële situatie.
Het zal je niet verbazen, ik ben geen voorstander van al die ‘handige opties’ die de meeste banken inmiddels hebben toegevoegd aan hun internetbankieren. ‘Extra inzicht in je financiën’, ik zorg daar gewoon zelf voor in mijn spreadsheet. Misschien ben ik een beetje cynisch, maar een bank is een commercieel bedrijf, en wil me dus vooral meer diensten verkopen.
Hoe geheimzinnig ben jij over je geldzaken?
Ik geloof niet dat ik geheimzinnig ben. Op één ding na. Ik pin cashgeld en betaal cash. Die tik heb ik overgehouden aan de controledwang van de Sociale Dienst die bij elk wissewasje drie maanden bankafschriften wilde inzien. Ik maak zelf uit wat ik koop en waar en voor hoeveel, en wens er geen verantwoording van te moeten afleggen. Desnoods zeg ik wel dat ik het uitgegeven heb aan drank in de kroeg….
Maar verder, ben ik best open, hoeveel ik aan huishoudgeld uitgeef, hoe ik bespaar. Sterker, ik gebruik veel als voorbeeld in de schuldhulpverlening. Daar zijn de normen van de cliënten nog wel eens onrealistisch tot aan het lachwekkende toe. “Ik spaar voor vakantie naar Indonesie”…of…”Dit is een Levisbroek van 120 euro en Nike-schoenen van 160 euro”. Maar geen verzekeringen betalen. En dat terwijl ik in de uitverkoop een leuk setje koop voor twintig euro en op vakantie kampeer.
Mijn partner(nu ex) met koophuis en hypotheek, was niet zo open. Zijn uitgaven en inkomen wist ik dan ook niet. Het financiële plaatje was onbespreekbaar. Dat is dus ook heel fout gelopen. Baan kwijt, huis kwijt en o ja, ook mij kwijt.
(disclaimer: ik bedoel niet dat iedereen in de schuldhulp zo denkt als de voorbeelden die ik net gaf, maar dit is wél echt uit de praktijk, dus het bestaat ook wel…de meesten die op consuminderblogs meelezen zijn wel geïnteresseerd in goed financieel management)
Behoorlijk open. Ik blog, das niet zo handig als je ’t geheim wil houden 😉 Maar ook met collega’s of familie bespreek ik wel zaken. Je leert nog eens wat!