Mijn wereld is een bubbel. Op allerlei manieren. Ik ben wit, van middelbare leeftijd, en hoog opgeleid. Geen kinderen. Geen auto. Allemaal factoren die een sterke invloed hebben op hoe je naar de wereld kijkt en zelf bekeken wordt. Ik lees The Economist, dat schijnt ook alleen in bepaalde kringen te gebeuren. We wonen in een grote stad waar we ook werken. We hebben een hondje. Allemaal factoren die mij in een hokje plaatsen, van waaruit ik naar de wereld kijk. De randen van dat hokje vormen het ‘kozijn’ van mijn raam op de wereld. Mijn ‘bubbel’.

Ook financieel leef ik in een bubbel. Een heel bevoorrechte bubbel. Echte schulden heb ik nooit gehad, behalve mijn hypotheek en een keertje een persoonlijke lening voor een auto. Mijn eerste baan na mijn studie betaalde al behoorlijk goed, en mijn inkomen is blijven groeien. Die studie ben ik uitgekomen zonder een cent aan studieschuld. Ik ben al lang genoeg bezig met financieel bewust leven om zelfs zonder problemen een echtscheiding door te komen, voor veel mensen toch een bron van financiële ellende. Zelfs een woekerhypotheek kon mij niet deren.

Dus ook mijn financiële schrijfsels hier op deze website komen vanuit een zeer bevoorrechte positie. Ik heb nooit grote schulden weg hoeven werken, nooit ieder dubbeltje om moeten draaien om rond te kunnen komen, nooit aan kinderen dingen moeten ontzeggen omdat ik er het geld niet voor heb. Dat zijn dus ook allemaal dingen waar ik wel over kan schrijven, maar dat zouden dan afstandelijke schrijfsels worden. Ik heb het zelf nooit gevoeld, nooit doorleefd, en ik weet dus ook niet echt (of beter: echt niet) hoe het is. Dus op dat terrein kan ik je niet helpen, sorry. En dan schrijf ik er liever niet over. Want mijn blog is toch vooral een verslag van mijn persoonlijke reis. Alhoewel je bij mij natuurlijk wel veel kunt lezen (leren?) over bewust met je geld omgaan, over hoe je dat bijhoudt en inricht, en het meten van jouw voortgang. Of je nu begint op nul of op minus 1 miljoen, het gaat erom om de weg omhoog te vinden. Op de manier die het beste bij jou en jouw situatie past.

Afgelopen weekend werd ik erg geraakt door een blog die ik las bij The 76K Project (inmiddels helaas niet meer actief). Dat is een Amerikaanse familie, die bezig is om US$ 76.000 aan studieleningen en creditcardschuld af te betalen. Hij wordt erg geraakt door alle commentaren die hij leest, en de competitie die er van gemaakt wordt. Dat zette mij ook weer aan het denken. De reis naar financiële onafhankelijkheid is geen wedstrijdje om het hoogste spaarpercentage, het meeste vermogen, of de snelste pensionering met behoud van levensstijl. Maar het gaat er wel om mensen te inspireren, en te laten zien wat je kunt doen om je eigen situatie te verbeteren, met respect voor andermans keuzes en situatie. Ik vermijd Twitter (waar 76K veel naar verwijst) overigens zoveel mogelijk, al worden mijn blogjes er wel geplaatst (maar dat gebeurt helemaal geautomatiseerd). Het voelt daar steeds meer als een bubbel die het slechtste in mensen losmaakt. Daar word ik niet vrolijk van, dus dan besteed ik mijn tijd liever aan dingen waar ik wel vrolijk van word. Ook één van de redenen waarom Geldnerd niet meer op Facebook te vinden is.

Een tijdje geleden schreef Early Retirement Extreme (ERE) een blog over zijn grootste fout als blogger, het niet (tijdig) veranderen van zijn blognaam. Naar iets wat beter past bij datgene waar hij over schrijft, zonder mensen af te schrikken. Blijkbaar schrikken mensen nog erger van het woordje ‘retirement’ dan van het woordje ‘extreme’. We houden ook erg van ‘extreem’ tegenwoordig. Extreme Sports, extreem weer, extreem dekkende verf (ja, die bestaat), extremisme…. Ook ik heb wel eens getwijfeld over mijn naam. Toen ik hier begon met schrijven dacht ik het (nog) meer over mijn spreadsheets en tools te hebben. Daar schrijf ik veel over, al zijn dat tegenwoordig mijn slechtst gelezen berichten. Mijn spreadsheets zijn al wel bijna tienduizend keer gedownload. Ik hoop dat mensen er iets aan hebben. Mij helpen ze nog elke week in het bijhouden van mijn financiën. Maar tegenwoordig is mijn blog steeds meer een persoonlijk verslag van mijn reis naar financiële onafhankelijkheid. Niet eens met het doel om meteen met pensioen te gaan, maar vooral met als doel om keuzevrijheid te hebben. Niet te ‘moeten’ vanwege die auto (hebben we niet), dat huis, of al die andere dingen die gekocht en (af)betaald moeten worden. Past een andere naam daar beter bij? Misschien wel. Maar ik bén Geldnerd. Al bijna 4 jaar. Dus dat laten we maar zo. En ik leef in mijn eigen bubbels. Maar kijk er ook graag af en toe buiten…

Zo hebben we allemaal onze eigen bubbel(s). Dat geeft ook niet, zolang je jezelf er maar bewust van bent. Het is ook niet iets nieuws, al doen de media soms alsof dat wel zo is. ‘Vroeger’ waren er ook bubbels, alleen werden dat toen ‘zuilen‘ genoemd.

Heb jij wel eens een identiteitscrisis?