Zo’n tweeëneenhalf jaar geleden kregen we in Nederland te maken met de coronapandemie. Met lockdowns, beperkingen in bezoek en bewegingsvrijheid en reisbewegingen, onzekerheid en polarisatie. En zoals wel vaker in grote crises hoorde je al gauw geluiden dat dit echte grote veranderingen zou brengen. We zouden nu echt minder gaan vliegen, minder gaan reizen, en minder op kantoor gaan werken.
Nou. Menselijke gewoontes zijn lastig te veranderen. Dat blijkt maar weer. Zo we al minder reizen, dan heeft dat vooral te maken met het personeelstekort en de daaruit voortkomende chaos op Schiphol en onbetrouwbaarheid van het openbaar vervoer. Zo wel al minder uitgaan, dan is de torenhoge inflatie een factor. Maar het lijkt toch vooral ‘business as usual before the pandemic’.
Gemiste kans?
Toch jammer. Een gemiste kans. Hadden we eens een echte gelegenheid om ons gedrag te veranderen, om te wennen aan nieuwe patronen, en dan weten we niet hoe snel we terug kunnen kruipen naar ons oude vertrouwde leventje. En Geldnerd is geen haar beter. Ook wij gingen dit jaar weer met een auto naar het vertrouwde buitenland op vakantie, nadat we vorig jaar in eigen land bleven. We vlogen niet, dat hebben we voor het laatst in 2018 gedaan. Voor het overige is ons patroon nog niet zo heel veel veranderd. Geldnerd geniet soms zelfs teveel van het kluizenaarsbestaan, Vriendin moet hem af en toe met geweld het huis uit schoppen / sleuren. Ik vind het leven gewoon erg comfortabel op mijn vierkante kilometer in het westen van het land.
Nog steeds vooral thuis
Nu verlang ik ook niet meteen terug naar de beperkingen en onzekerheid van de verschillende lock-downs. Maar ik werk toch nog steeds meer dan de helft van de tijd thuis. Dat houd ik bij, we krijgen als rijksambtenaren sinds begin dit jaar een thuiswerkvergoeding van € 2,00 per dag, die we zelf moeten declareren. Van de 16 – 18 werkdagen per maand (ik werk vier dagen per week) heb ik dit jaar elke maand er minstens 10 thuis gewerkt. Dat bevalt me nog steeds uitstekend. De koffie is thuis oneindig veel beter dan op kantoor. De lunch is veel goedkoper en het is makkelijker om gezond te eten. En de werkdag is efficiënter. Met één klik op mijn tablet zit ik in een volgende vergadering, in plaats van dat ik door een groot kantoorpand moet zwerven of mij moet verplaatsen naar een ander ministerie. Dat scheelt veel tijd. Ik merk ook dat dit soort overleggen, met mensen uit verschillende organisaties, nog steeds vooral digitaal plaatsvinden. Dat is efficiënter voor iedereen, en daar ben ik blij mee.
Maar wat niet helpt is dat onze digitale werkplek nog steeds vooral gericht is op persoonlijke productiviteit, en niet op digitaal samenwerken. Veel verder dan de uitrol van een videovergadersysteem zijn wij nog niet gekomen. Dat is echt wel een beperking. En een van de redenen dat mensen elkaar toch weer vaker opzoeken op kantoor. Een kantoor dat overigens nog niet is omgebouwd voor een nieuwe werkelijkheid. En met dus een groot tekort aan individuele werkplekken waar je even rustig kunt bellen of videovergaderen. Want een echte ‘hybride’ werkdag is immers al gauw een mix van online en fysieke ontmoetingen. Dat tekort aan geschikte werkplekken jaagt mensen dan ook al gauw weer naar huis…
Ik sta ook weer vaker te strijken, merk ik. Er moet weer vaker een overhemd aan Maar ik heb veel minder vaak een pak aan dan drie jaar geleden. Er gaan nu weken voorbij dat er geen kostuum uit de kledingkast komt, en dagen met een stropdas zijn op de vingers van één hand te tellen. Dat mis ik echt niet! Toch heb ik ook wat vaker weer een echte kantoordag, begin augustus zelfs weer eens een kantoordag met een broodtrommel. Het komt namelijk niet vaak voor dat ik een hele dag op kantoor ben, meestal ga ik een dagdeel of voor een specifieke bijeenkomst. Iets dat kan omdat ik op 10 minuten fietsen van kantoor woon, voor collega’s die verder weg wonen is het lastig.
Quo vadis…?
Ik ben benieuwd hoe dit verder gaat. Wat er over een jaar nog overgebleven is van de voordelen en veranderingen die de pandemie ons toch echt gegeven heeft. Hopelijk kan ik nog steeds minimaal twee dagen per week thuiswerken. Ik verlang zeker niet terug naar de volgepropte kantoordagen met aaneengesloten vergaderingen. Mijn huidige werkdag heeft veel meer rust en dat vind ik persoonlijk erg prettig. Maar ik ben onderdeel van het sociale systeem dat ‘organisatie’ heet, dus ik heb niet helemaal zelf in de hand hoe mijn werk zich ontwikkelt. Helaas…
Werk jij nog wel eens thuis?
> Werk jij nog wel eens thuis?
WHAAHAHAHAHAHA ik kom nog altijd niet op kantoor. Als in nooit. Alleen afgelopen 1 december toen ik m’n laptop en telefoon ophaalde (en ook uitsluitend voor dat) was ik 45min ‘op kantoor’ of liever bij de IT servicedesk aan het wachten totdat alles geïnstalleerd was.
Veel in teams, soms Miro en natuurlijk bellen en mail. Heerlijk in m’n thuis kloffie (enigszins acceptabele polo is voldoende). M’n pakken en overhemden kwam ik laatst tegen. Toen ik achterin de kast keek voor iets anders….
En dat bevalt me prima.
Ik durf niet te zeggen dat ik nog 100% thuiswerk, maar de 90% – 95% red ik toch zeker wel waar ik erg blij mee ben.
Kort na het stoppen van de regels was er wel een druk vanuit het bedrijf om maar naar kantoor te komen, want het kon weer. Afspraken moesten er gemaakt worden wanneer we elkaar zagen. Vaste dagen etc etc. Maar gezien er op onze afdeling een hoge individualiteitsgehalte hangt was dit snel gepareerd en werken de meeste op een zelfde manier als ik. Lekker thuis.
Toch zijn er andere afdelingen die wel aanwezigheidsplicht hebben. En zijn er mensen die het nog steeds fijner vinden om elke dag naar kantoor te gaan. Alles is mogelijk en gelukkig is de druk vanuit het bedrijf dan ook inmiddels verdwenen om iets te moeten. Want dat merkte ik wel, hoe meer druk er was, hoe meer verzet. Laat het los, heb vertrouwen in je medewerkers en het komt allemaal goed.
Ik ben sinds maart 2020 welgeteld drie keer naar kantoor geweest. Klantkantoor dan: ons eigen hoofdkantoor heb ik niet weer van binnen gezien. Op krap 4 uur ov reizen (enkel) van mijn woonplaats was het altijd al een onderneming, en nu heb ik er geen trek meer in om een hele dag te reizen om daar mensen niet te treffen, want druk is het er bepaald niet.
Dit weekend stond ik overhemden te strijken voor een bruiloft. Zo lekker dat dat geen wekelijks klusje meer is!
(Klantkantoor is 2,5 uur enkel reis, maar zij hebben gedeeltelijke bezetting met voorrang voor eigen personeel)
Ik vraag mezelf af. Nu de energieprijzen door het dak gaan, gaat dat veel mensen terug naar kantoor brengen?
Ik denk dat komende winter mensen massaal naar hun werkplek gaan. Zeker als ze kunnen fietsen of met OV op kosten van de baas rijden. Thuis de kachel laag of uit. En zelfs met dure benzine met de auto naar je werk, naar een warm kantoor en thuis de kachel uit is goedkoper op het moment dat de gasprijs €6,- is geworden.
Ik lees net in het FD dat een ‘dagje kantoor’ tegen de huidige tarieven € 15 gaat schelen in de energierekening.
Vanaf het begin heb ik niet geloofd dat we opeens gingen veranderen. Die geluiden waren voornamelijk wensdenken.
Ik werk eerlijk gezegd liever niet thuis. Ondanks dat ik een hekel heb aan de open kantoortuin en forenzen. Want thuis komen de muren wel eens op me af en dan kan ik eigenlijk niets meer. Maar ja, ik werk niet in een vacuüm. Als de meeste anderen wél vanuit huis werken dan zit je op kantoor alsnog alleen maar online te werken.
Zoals je ook al aangeeft voldoet de oude kantoorinrichting niet meer. En dat is een kans die we hopelijk niet gaan missen.
Ik werk 2 dagen thuis en 2 op locatie. Ik vind het echt super en ik hoop dat ik nooit terug hoef naar 4 dagen locatie.
Ik werk nog steeds volledig thuis, en als het aan mij ligt blijf ik dat ook doen. Ik ben dit jaar een keer of drie naar kantoor geweest voor een overleg, meer niet. Het scheelt dat mijn directe collega’s ook liever thuis blijven werken, want het wordt wel steeds drukker in al onze kantoorpanden. Andere afdelingen werken dus alweer meer op kantoor.
Mbo-onderwijs leent zich niet echt voor thuiswerken. Hooguit wat voorbereidend werk, of nakijkwerk. Online een les geven is voor helemaal niemand leuk. de studenten haken af, zelf moet je ook heel erg je best doen om enthousiast te blijven. Met een groep jongeren in een klaslokaal komt het enthousiasme vanzelf en is de interactie altijd leuk. Dus nee… ik ben gewoon vijf dagen per week op school. En hoop dat nog lang te mogen doen!
Ik zit bij mijn huidige klant gelukkig al weer meer dagen op kantoor. Mijn team is gewoon veel productiever wanneer wij samen in dezelfde ruimte zitten en elkaar scherp houden. Aan sommige reacties hier zie je dat veel mensen daar anders over denken. Wat mij betreft is dat gedacht vanuit eigenbelang i.p.v. productiviteit. Dat gebrek aan sociale controle zie ik leiden tot lagere productiviteit en effectiviteit. Efficiëntie en effectiviteit zijn twee verschillende zaken…
Ik merk dat een deel van de mensen bij mijn klant ook komen voor het sociale aspect. Ze zijn uren met elkaar aan het kletsen… Dus dat is ook niet persé goed voor de productiviteit. 😀