Dankjewel Zuinigaan!

Gisteren schreef Zuinigaan een stukje over waarom mensen vroeg met pensioen zouden willen. Ook ik voelde me aangesproken en geroepen om te reageren.

Ook ik word door velen tot de ‘FIRE’ bloggers gerekend. Financieel onafhankelijk worden is het streven. Maar niet iedereen doet dat om (erg) vroeg met pensioen te kunnen. We hebben daar tijdens de eerste bijeenkomst van FIRE bloggers een interessante discussie over gehad. Daar moest ik aan terugdenken toen ik haar blog las en mijn reactie schreef. Ja, sommige FIRE bloggers willen vroeg met pensioen. Helemaal stoppen met werken. Zelf vind ik werken (nog) veel te leuk. Tegelijkertijd schrik ik als ik bij de SVB lees dat mijn verwachte pensioendatum eind 2040 is. Dat is nog heel ver weg. Dan ben ik bijna 70. Hoe gezond ben ik dan nog?

De meesten van ons gaat het erom om keuzevrijheid te hebben. Dat geldt ook voor mij. Ik heb in mijn omgeving teveel voorbeelden gezien van mensen die hard werkten, om dan ‘straks’ te kunnen gaan genieten, reizen, et cetera. Om vervolgens door het leven ingehaald te worden. Meest afschrikwekkende voorbeeld: een kennis, zeer succesvol manager van een internationaal bedrijf. Altijd keihard gewerkt, tot en met zijn 65e verjaardag. Om de dag na zijn afscheidsfeest een hartinfarct te krijgen. Klaar. Afgelopen.

Financieel onafhankelijk. Je mag werken maar het hoeft niet. Je kunt je veroorloven om een andere keuze te maken. Om deeltijd te gaan werken, om iets heel anders te gaan doen wat minder of helemaal niet betaalt, maar waar je heel gelukkig van denkt te worden. Uiteindelijk is het motief bij financieel-onafhankelijk bloggers volgens mij niet zo heel anders dan bij veel consuminder bloggers. Of het nu uit noodzaak of een ander motief is, je wilt uit de rat race stappen van consuMEERen, meer spullen, meer schulden en andere dingen die veel mensen gevangen lijken te houden.

Dankjewel Zuinigaan! Ik volg je al jaren, en je was één van de redenen waarom ik ook ben gaan bloggen. En ook nu heb je me weer getriggerd om mijn gedachten hierover eens op een rijtje te zetten.

Gisteren was het overigens ook onderwerp van een mooie blog bij Verlossende Aflossers.

Dit bericht heeft 7 reacties

  1. Chris

    Waarom blijven we consuminderaars en FIRE adepten inderdaad als verschillende groepen zien? Zullen we deze gewoon onder een nieuwe noemer “financieel bewusten” gaan scharen?

    OK, geen sexy term. Misschien heeft iemand een betere benaming anti-ratracers of iets leuks wat wel blijft hangen en de volledige lading dekt?

  2. hypotheekweg

    Mooie blog en ook een mooie term in de reactie hierboven: financieel bewusten…
    Het gaat bij mij ook om de keuzevrijheid.

  3. Project Lonica

    De blog van Zuinigaan triggerde mij ook. Met name deze twee veronderstellingen:
    1) Dat het nu keihard werken en sappelen is
    2) Dat je dan straks helemaal niks meer gaat doen
    Beide zijn erg bezijden de waarheid.

    Ik zie ook veel links tussen consuminderen en FO willen worden. Ik loop zelf wel tegen een ethisch dilemma aan. Consuminderen heeft voor mij een directe relatie met duurzaamheid en zorgzaam met de planeet omgaan. Om FO te worden, moet je beleggen (ik zie geen andere manier). En ik heb nog geen manier gevonden om alleen maar te investeren in bedrijven die het beste met onze planeet voor hebben én goede rendementen te halen.

  4. Truus

    Financieel onafhankelijkheid nastreven om keuzevrijheid te hebben, ik blijf ermee worstelen…. Ieder mens heeft toch keuzevrijheid, per definitie? Je hebt de vrijheid om te doen wat jij wilt: niet werken, deels werken, veel werken. En deze keuzevrijheid heeft bepaalde consequenties, maar die zijn per persoon, per situatie verschillend. Een persoon alleen hoeft niet te werken, krijgt dan bijstand, kan er wel/niet mee rondkomen, heeft zat tijd om te doen wat hij wil wat wel/niet veel geld kost. Een ander hoeft niet te werken omdat zijn partner dit doet, dan kan er wel/niet worden rondgekomen met dit geld etc. Een persoon die veel wil werken kan veel of weinig verdienen, heeft genoeg of te weinig tijd om dingen naast zijn werk te doen. Sommige consequenties zijn op korte termijn, sommige op langere termijn, maar altijd context gebonden.
    Waarom zou je nu veel werken om te stoppen met werken? Is het dan niet verstandiger om nu al minder te gaan werken en leuke dingen te gaan doen en je leefstijl zo aan te passen dat het vol te houden is?

  5. Zuinigaan

    Graag gedaan hoor! Ik schreef het stukje ook vooral omdat ik graag eens wat ervaringen en meningen wilde lezen en die kwamen er volop!
    Het is altijd goed om voor jezelf te bedenken wat voor jou het belangrijkst is.
    Mijn vader overleed toen hij net 70 was en leefde toen al een tijd in een slechte gezondheid. Ik ben nu bijna 64,5. Stel je voor dat ik ook tot mijn 70 leef, hoe lang wil ik dan nog blijven werken?
    Omdat ik weinig pensioen opgebouwd heb, heb ik nog twijfels wanneer met pensioen of misschien al deels met pensioen. Ik ben nu al heel blij met mijn vrije woensdag en vrijdag. Misschien neem ik er binnenkort nog wel een dag bij en dat ik nog maar 2 dagen per week werk. Ik werk namelijk 2 dagen voor 1 afdeling en 1 dag voor een andere afdeling. Met die laatste voel ik me minder verbonden. Dus die ene dag zou gemakkelijk kunnen komen te vervallen.

    1. Geldnerd

      Ja, het was een mooie set reacties (op een enkele, uiteraard anonieme, na).

    2. Rose

      Ja mooi om iedereen weer te laten denken waar ze staan en waar ze voor staan! En van Geldnerd erg goed omschreven dat we allemaal af willen van consuMEERen.

      Ik denk zelfs dat als ik straks, als ik in goede gezondheid bent, vanaf 60 of 65 financieel vrijer ben misschien nog minder hoef en moet en het geld niet nodig. Maar dan heb ik de opperste vrijheid als dat zo is. Het zou zo moeten zijn dat het mij straks en nu niet veel uitmaakt hoe het beleggen verloopt, met winst of verlies. Er staat straks wel geld ergens geparkeerd waar ik wat mee kan doen.

      Gelukkig kan ik nu al door het consuminderen zo veel minder willen en moeten en geniet ik zoals vanmiddag met mijn vrouw om de musjes die weer eens aankomen vliegen. Geluk in het kleine en vrijheid in het willen doen. Misschien blog ik nog eens iets over de mentaliteit van een vogelaar. Maar dat is een ander onderwerp over geluk.

      Maar leven Zuinigaan want ook zij heeft mij aan het bloggen geholpen en bij de eerste stappen in het consuminderen en het ontdekken van de gemeenschap consuminderaars EN fire mensen 🙂

Reacties zijn gesloten.