Vergeten Pensioen

Aan het begin van mijn loopbaan ben ik een aantal keren van baan gewisseld. Met mijn pensioen was ik toen nog helemaal niet bezig. Af en toe kreeg ik brieven waar het woord pensioen opstond. Die stopte ik dan in mijn mapje met het woord ‘Pensioen’ erop. En als ik ergens in dienst kwam riep ik iets over pensioenoverdracht. Dan kreeg ik formulieren om te tekenen en terug te sturen. Klaar. Alles onder controle. Dacht ik.

In januari 2011 las ik over MijnPensioenoverzicht. In dat register kun je zien waar je pensioen hebt opgebouwd.

Ik had het uiteraard niet nodig, want ik was ‘in control’. Maar uit nieuwsgierigheid ben ik toch even gaan kijken. Inloggen was simpel met mijn DigiD. En wat bleek? Ook ik had een Vergeten Pensioen. Eén deelpensioen van één van mijn vroegere werkgevers was niet overgedragen, en stond daar maar te staan. Het ging toch om een paar duizend Euro per jaar. Tegen de tijd dat ik met pensioen ga, kan ik daar echt nog wel een paar kopjes koffie van kopen!

Ik heb me snel gemeld bij het betreffende pensioenfonds, en sindsdien krijg ik weer keurig de overzichten, en houd ik ze op de hoogte bij adreswijzigingen. Het is van belang dat je je zelf meldt bij de pensioenfondsen, want het pensioen is een Haalschuld. Dat betekent dat je zelf actie moet ondernemen om ervoor te zorgen dat je krijgt waar je recht op hebt. Als de Pensioenfondsen zelf niet meer weten waar je woont, omdat je nooit meer iets van je hebt laten horen, blijft het geld op de plank liggen.

De pensioenen die je privé hebt afgesloten bij verzekeringsmaatschappijen zijn niet in het register opgenomen.

Heb jij je pensioen helemaal in beeld?

Beter met geldzaken?

Goed nieuws (?) vandaag van het Platform Wijzer met Geldzaken (hier en hier). Nederlanders hebben hun geldzaken beter onder controle dan twee jaar geleden. Steeds meer mensen betalen hun rekeningen altijd op tijd, en steeds minder staan mensen wel eens rood op de betaalrekening.

Maar het nieuws is niet alleen maar goed. Eén op de drie mensen zag de eigen financiële situatie de afgelopen drie jaar verslechteren. En het aantal mensen zonder financiële buffer is iets groter dan vorig jaar. Ook kijkt slechts 22 procent van de mensen verder dan tien jaar vooruit.

Dus we gedragen ons gemiddeld iets beter, maar de structurele factoren zijn iets verslechterd. Dat durf ik nauwelijks goed nieuws te noemen.

Mijn financiële situatie is het afgelopen jaar verbeterd. In 2014 heb ik een periode een onbetaald sabbatical genomen. Sinds ongeveer een jaar ben ik weer aan het werk en worden de spaarpotjes weer bijgevuld.

Hoe heeft jouw financiële situatie zich het afgelopen jaar ontwikkeld?

Hoe ik beleg (3) – Alle begin…

…Is moeilijk… En het vervolg soms ook…

Met beleggen ben ik vroeg begonnen. Niet zo heel vreemd, als je vader bij een bank werkt. Nog steeds is ‘de stand van de beleggingen’ een geliefd onderwerp bij ons aan de familietafel.

Een van mijn vroegste beleggingsherinneringen is dat mijn vader, mijn broertje en ik meededen aan een Beleggingsspel. Daarvoor moesten we software van een diskette installeren op de computer thuis. En via het modem en de telefoonlijn inbellen op een centrale computer. Zo konden we transacties doorgeven en onze score downloaden. Wat het resultaat was weet ik niet meer, maar we hebben zeker niet gewonnen.

Ik was 12 toen ik voor het eerst echt een stukje van mijn spaargeld belegde in een echt aandeel. En dat ging goed, want ik verdiende er 1.000 gulden mee. Maar een paar jaar later, in de beurskrach op Zwarte Maandag 19 oktober 1987, raakte ik dat geld net zo hard weer kwijt.

Na een pauze ben ik in 2000 weer opnieuw begonnen met beleggen, nu echt als onderdeel van mijn vermogensbeheer, als middel om mijn kapitaal te laten groeien. Ook die timing was niet zo handig. Na een piek in maart 2000 liep de internet-zeepbel leeg en zaten we in de dot-com crisis. Daar zat ik dan met mijn aandelen Newconomy (wie kent ze nog…).

Uithuilen en opnieuw beginnen. Goed nadenken over de strategie die ik wilde volgen. Risico spreiden. Beetje experimenteren. Maar vooral: leren dat het op geduld aankomt. Beleggen is een zaak van lange adem. Sinds 2005 heb ik het gevoel dat ik het een beetje onder controle heb. De beurscrisis van 2008 ben ik (met wat geluk en ‘voorgevoel’) goed doorgekomen. En nu maar hopen dat ik de komende 20 jaar geen fouten meer maak…

Hoe ben jij begonnen met beleggen?

Belasting betalen?

Bij Zuinigaan zag ik een berichtje over de betaaldatum voor de belastingen, aangifte 2014. Zelf wacht ik nog op bericht van de Belastingdienst over 2014. Dat heeft alles te maken met mijn complexe fiscale situatie. Ik woon en werk in het Verre Warme Land, maar ik ben belastingplichtig in Nederland (ja, er zijn gevallen waarin dat zo is). Voordat bepaald was dat ik belastingplichtig ben in Nederland, had ik er al heel wat correspondentie opzitten met de Belastingdienst. Dat ging overigens heel snel en heel correct. Het is ook best ingewikkeld. Ik bouw in Nederland pensioen op en betaal daar premie voor, mijn vermogen staat in Nederland, ik werk hier en heb hier inkomen, daar wordt ook weer lokaal belasting over ingehouden die eigenlijk verrekend moet worden.

Zelf ben ik in elk geval blij dat ik niet te maken heb met de Belastingdienst in dit Verre Warme Land. Er is een achterstand van minimaal 5 jaar. Alles gaat nog op papier en van elektronisch aangifte doen of voorinvullen hebben we nog niet gehoord. En als je geld terugkrijgt wordt dat voor het gemak alvast verrekend met aanslagen voor daaropvolgende jaren, want de overheid hier heeft onvoldoende geld om iedereen terug te betalen waar men recht op heeft. Er wordt veel geklaagd, maar de meeste mensen ondergaan het gelaten. Het hoort er een beetje bij, lijkt het.

Het zou me niet verbazen als de Belastingdienst alhier mij binnenkort toch ook papieren voor de aangifte 2014 gaat sturen. Dat zal dan nog wel een heel bureaucratisch gevecht gaan worden om dat weer recht te zetten.

Keurig op tijd heb ik elektronisch aangifte gedaan in Nederland. En rond 1 juli kreeg ik keurig bericht dat men meer tijd nodig had voor de beoordeling van mijn aangifte. ‘De Belastingdienst doet haar best om uw aangifte te beoordelen voor….’ 31 maart 2016. Ik wacht rustig af. Ik moet over 2014 namelijk een leuk bedrag terugkrijgen. En als dat lang duurt, dan moet de Belastingdienst daar wettelijke rente over betalen. En die is hoger dan de rente van mijn spaarrekeningen.

Ben je al wat minder ongelukkig met de Nederlandse Belastingdienst na het lezen van dit bericht?

Mijn wekelijkse finance-moment

Het is een ritueel, een gewoonte. Normaal ben ik daar niet zo van, maar dit is echt een gewoonte die er ingesleten is. Mijn zaterdagochtend administratie momentje.

Lekker kopje koffie (een van mijn ‘guilty pleasures’), laptop opstarten. Even inloggen bij mijn beleggingen. Het wekelijkse rapportje downloaden en verwerken in mijn beleggingsspreadsheet. Vroeger ging dat verwerken met de hand en kostte dat wel een kwartiertje. Nu heb ik het volledig geautomatiseerd dankzij mijn voorliefde voor Visual Basic en Excel, waarover vast nog een keer meer in andere blogposts.

201510 Kopje Koffie

Ik neem alle post door die gedurende de week is binnengekomen. Papier, maar ook e-mail. Meestal probeer ik het direct af te handelen. Daarna, niet iedere week maar wel elke paar weken, de bank. Voor binnengekomen rekeningen zet ik de betaling alvast klaar, zodat ze net voor de vervaldatum automatisch betaald worden. Toch altijd even kijken of er nog verrassingen zijn qua in- of uitgaande boekingen. Zelden, gelukkig. Ik houd mijn banksaldo op de lopende rekening zo laag mogelijk. En elke paar weken download ik alle nieuwe boekingen (volgens mij hebben alle banken die optie inmiddels wel in hun internetbankieren zitten) en verwerk ik die in mijn administratie. Dan ben ik weer bij.

Alle rekeningen en andere relevante post wordt door mij gescand. Ik bewaar alleen het hoogst noodzakelijke op papier. De rest bewaar ik alleen elektronisch. Dat ruimt lekker op en ik kan het gemakkelijk terugvinden in mijn elektronisch archief. Ook daarover vast nog wel een keer meer, want mijn eigen ICT is ook wel een beetje een obsessie….

Dit zaterdagochtend moment is een van mijn weinige echt vaste gewoontes. Al jarenlang. Het zorgt dat ik overzicht houd en dat geeft me rust. En langzaam maar zeker heeft het me ook een schat aan gegevens opgeleverd die me helpen om mijn eigen financieel management verder te verbeteren.

Nog zo’n vaste gewoonte: nadat ik alles heb bijgewerkt maak ik even een back-up. Kost een paar minuten, maar het zorgt er wel voor dat ik gerust slaap.

Wat zijn jouw vaste gewoontes rond financiën?

De Geldnerd-methode?

Hoe krijg je je persoonlijke financiën op orde? De afgelopen 15 jaar heb ik er veel over gelezen. Bruikbare en minder bruikbare boeken, artikelen en weblogs. Uiteindelijk zijn er een aantal dingen blijven ‘hangen’ en onderdeel geworden van mijn eigen methodiek. Ik ben niet iemand die heel strak volgt wat een boekje voorkauwt, ik probeer dingen uit en als het voor mij werkt dan blijf ik het gebruiken. Het is ook niet een methode of zo, dit is wat er werkt voor mij. Ik probeer het vooral simpel te houden.

Weten wat er in komt en uit gaat
De basis voor mij is dat ik weet wat er inkomt en wat er uitgaat. Dat lees ik ook in vrijwel elk boek, elk artikel en elke blog. Of je het nou doet op basis van een schriftje, een spreadsheet of met een geavanceerd boekhoudpakket, dat maakt eigenlijk niet uit. Maar als je niet weet wat er inkomt en wat er uitgaat, zal je je financiën nooit echt onder controle hebben.

Korte termijn en lange termijn in beeld
Korte en lange termijn. Dat is en blijft lastig. Het hier en nu inzichtelijk hebben, de korte termijn, is en blijft voor mij de basis. Toen ik dat eenmaal op orde had merkte ik dat ik makkelijker na kon denken over de lange termijn. En ik heb ook moeten wennen aan het idee dat lange-termijn doelen ook niet vast staan, maar best kunnen en mogen veranderen. Zo is het leven. Je wensen en ideeën veranderen, en soms gebeuren er dingen (in mijn geval: een echtscheiding) die alle tot dan toe gemaakte plannen goed overhoop kunnen gooien. Dat is niet erg.

Budgetteren en Doelen Stellen
Nog zo’n lastige. Budgetteren lukt me uiteindelijk wel. En me eraan houden lukt ook nog verbazend goed. Behalve op die momenten dat mijn leven even drastisch verandert. Zoals toen ik ging scheiden, of toen ik voor een aantal jaren naar het buitenland vertrok. Maar dat is ook logisch. Grote veranderingen in je leven leiden tot grote veranderingen in je financiële situatie en je administratie. Op die momenten is het juist belangrijk dat ik mijn dagelijkse uitgaven goed in de gaten houd.
Doelen stellen heb ik echt moeten leren, zoals ik al aangaf onder het vorige kopje. Of eigenlijk vooral: ik heb moeten leren accepteren dat doelen kunnen en mogen veranderen.

Geld moet Groeien
Dooddoener, zou je denken. Maar het volgde voor mij automatisch uit de vorige stappen. Als je geen doelen hebt, doe je maar wat. Maar als je doelen hebt wil je die ook bereiken. Ik tenminste wel. En financiële doelen bereik je sneller als je meer geld aan je vermogen toevoegt. Dat kan door meer te verdienen, minder uit te geven, of door meer rendement te halen.

De spaarrente is al een aantal jaren laag. Zo laag dat deze de inflatie nauwelijks bijhoudt, om nog maar te zwijgen over die fantastische uitvinding van de overheid: de vermogensrendementheffing. Dus beleggen. Maar wel steeds de balans proberen te houden. 100% van mijn vermogen beleggen vindt zelfs ik een beetje riskant.

Eenvoud (Keep It Simple…)
Deze stelregel werd belangrijker toen ik meer ging beleggen. Want beleggen kun je met allerlei constructies en producten. De een nog ingewikkelder en riskanter dan de andere. Ik wil het nog wel zelf kunnen begrijpen. Echt snappen wat ik doe en welke risico’s ik loop. Dat is een les die ik ook met schade en schande heb moeten leren. Want <schaam>ik heb me ooit wel eens een woekerpolis laten verkopen</schaam>. Maar daarover vast meer in een toekomstige blogpost.

Wat is jouw financiële filosofie?