Honderdjarig Hondje
Afgelopen mei werd ‘ie 15. In mensenleeftijd is dat 100 jaar of zo. Ons Hondje. Hoogbejaard, maar nog steeds van de partij! Gelukkig maar!
Vorig jaar schreef ik over de wonderbaarlijke wederopleving nadat hij zijn nieuwe artrose-medicijn kreeg. Daar krijgt hij nog steeds elke maand een injectie mee (waarna we elke maand € 65, en sinds afgelopen week zelfs € 80, af mogen tikken bij de assistente), en het zorgt ervoor dat hij nog steeds gewoon zijn ding kan doen. Dat geld hebben we er dus graag voor over.
Maar verder merk je aan alles dat ‘ie steeds ouder wordt. Z’n koppie ging van donker naar grijs naar spierwit. Hij is steeds sterker gehecht aan z’n normale ritme en ritueeltjes. Wordt steeds ongeduldiger en leeft in zijn eigen wereldje van ouderdomsdementie. En lijkt af en toe ’s ochtends te zijn vergeten wie wij zijn en waar hij is. Z’n gezichtsvermogen gaat gestaag achteruit door de ouderdomsstaar, en horen doet ‘ie al een paar jaar niet meer. En hij is moe. Heel erg moe. Maar hij is ons Hondje, en ik ben nog elke dag erg blij dat hij er nog steeds is!
Ik neem jullie dus graag mee in een gemiddelde dag in het leven van ons hoogbejaarde Hondje…
Het dagritme van ons Hondje
Als onze wekker gaat blijft Hondje liefst nog even liggen. Als hij mazzel heeft nemen wij eerst een kopje koffie op bed, en krijgt hij ook een snoepje. Maar zelfs als wij al lang aan het ontbijten zijn duurt het soms wel een half uur of drie kwartier voordat hij zijn kopje om de deur steekt. Dan is het tijd voor de ochtendwandeling. Die duurt meestal niet meer zo lang. Na een paar plasjes en soms een ‘nummer twee’ op het eerste grasveldje dat we tegenkomen wil hij alweer naar huis. Soms slenter ik in gedachten verzonken nog even wat verder, en als ik dan omkijk staat hij mij verongelijkt aan te kijken vanaf dat eerste grasveld. ‘Terug naar huis, sukkel, dit is wel ver genoeg’ lijkt hij dan te willen zeggen.
Thuis scharrelt hij dan nog even om ons heen (hij kan heel goed in de weg staan zodat je over ‘m struikelt), maar al snel zoekt hij zijn mandje weer op om een tukje te doen. Van maandag tot en met donderdag wordt hij dan rond 09.30 uur opgehaald door de uitlaatservice. Daar scharrelt hij nog vrolijk een beetje om de groep heen en doet z’n eigen ding in z’n eigen wereldje. En wandelt soms ook pardoes de verkeerde kant op. Met andere hondjes heeft hij weinig geduld meer, een enkele uitzondering daargelaten.
Meestal is hij rond de lunch weer thuis. Ik zorg dan dat er altijd een snackje voor hem klaarligt. Die komt hij enthousiast ophalen. Maar daarna is hij echt wel moe, en gaat in z’n mandje liggen om weer verder te slapen. Dat duurt rustig de hele middag. Als ik thuis werk ligt hij in zijn mandje in mijn werkkamer, naast mijn bureau. Meestal meldt hij zich rond 17.00 uur. Maar als ik om 18.00 thuiskom van kantoor dan kan het ook rustig zo zijn dat ik hem nog in diepe slaap aantref.
Op dagen zonder uitlaatservice laten we hem rond de lunch uit. Dan heeft hij vaak de hele ochtend liggen slapen. Soms heeft hij zin in een iets langer rondje, dan trekt hij ons echt de langere route op. Maar steeds vaker hoeft dat niet meer, en vindt hij een korte wandeling ook prima. Hij heeft steeds meer tijd nodig om bij elke graspol uitgebreid te snuffelen, je moet er dus wel de tijd voor nemen. Haast hebben wordt genadeloos door Hondje afgestraft. Ook dan is er bij thuiskomst een snackje, en wordt al snel het mandje weer opgezocht voor een welverdiend tukje.
Eind van de middag is het wel tijd voor zijn volgende wandeling. Ook die hangt weer van zijn stemming, lichamelijke toestand, en de weersomstandigheden af. Vaak is het de langste wandeling van de dag, in afstand en tijd. Maar niet als het regent, hard waait, of koud is. Het blijft een Hondje uit een Ver en Warm Land…
Na de middagwandeling komt het meest actieve deel van de dag. Dan wordt er gekookt, en is het tijd om om ons heen te scharrelen in de hoop dat hij nog iets lekkers krijgt. Liefst in zijn bakje, gemengd door zijn brokjes. Want die eet hij niet zo graag. We proberen steeds vaker om daar niet aan toe te geven. Want zijn spijsvertering kan daar niet meer tegen.
Heel af en toe wil hij na het eten nog even spelen. Holt hij nog achter een touw of speeltje aan als je het weggooit. Vroeger kon hij dat rustig een half uur of drie kwartier volhouden. Dan stond ‘ie je weer smekend aan te kijken met dat speeltje in zijn bek. Spelen! Meestal is het nu sneller klaar.
’s Avonds is zijn favoriete bezigheid om op mijn schoot te liggen. En te slapen. Daar geef ik graag aan toe. Een slapend, bij vlagen hard snurkend of luid piepend dromend, Hondje op mijn schoot is rustgevend en goed voor de geestelijke gezondheid. Maar zodra we in beweging komen springt hij op. Tijd voor het laatste wandelingetje. Meestal met zijn drietjes. Toch eigenlijk ook wel mijn favoriete moment van de dag. En daarna dat andere favoriete moment. Naar bed gaan. Want Hondje is al wel weer aan een goede nacht slaap toe. Ik schat in dat hij tegenwoordig minstens 16 – 18 uur per dag slaapt, en regelmatig meer dan dat. Geen beter leven dan dit hondenleven…
De kosten van Hondje
Zoals elk jaar kijk ik ook weer even naar de uitgaven voor ons Hondje. Hij is nog steeds goed voor ruim 10% van onze gezamenlijke huishoudbegroting. Het is dus goed dat hij zo lief en schattig is, daarmee betaalt hij al die uitgaven dubbel en dwars terug.
Ten opzichte van vorig jaar zijn er een paar dingen veranderd.
Onze dierenarts is gestopt met het Zorgplan. Daarbij betaalden we een vast bedrag per maand in ruil voor zijn vaccinaties, standaard medicijnen tegen vlooien, teken en wormen, en elk jaar twee medische onderzoeken. Die vaccinaties en medicijnen heeft hij wel nodig, en die betalen we nu dus zelf. Netto is dat uiteraard duurder dan dat de premie voor het Zorgplan was.
Wat toch al niet gedekt werd door de verzekering is de maandelijkse injectie met het artrose-medicijn. Ik schreef het al, die kost inmiddels € 80 per maand. En is dus vast onderdeel van de begroting.
Vorig jaar schreef ik al over de ontwikkelingen in de markt voor dierenzorg. Recent besteedde NRC ook nog eens uitgebreid aandacht aan de rol van grote ketens en investeerders. De vaste dierenarts van Hondje is jaren geleden al (stilletjes, zonder enig bericht aan de klanten) overgenomen door een van die grote ketens. Net als vrijwel elke dierenartsenpraktijk in Geldnerd City.
Eerder ging Hondje op maandag tot en met vrijdag mee met de uitlaatservice. Toen het vorig jaar slecht ging met zijn artrose werd dat eerst drie keer in de week. Maar uiteindelijk zijn we toch naar vier keer per week gegaan, op onze werkdagen maandag tot en met donderdag. In de praktijk werken we deels thuis en deels op kantoor, en dat geeft ons op werkdagen toch gewoon de meeste flexibiliteit. We hoeven er niet steeds voor te zorgen dat een van ons tussen de middag de hond uit kan laten. En Hondje gaat nog steeds elke dag blij kwispelend mee met de Uitlaatservice.
Vorig jaar constateerde ik nog dat een zak voer en zijn favoriete kauwstokjes de afgelopen jaren niet duurder waren geworden. Minder dan 1 procent erbij in de vier jaar tot 2022, dat viel me alleszins mee. Maar dat is dit jaar wel veranderd. Dezelfde zak voer is nu 14,2 procent duurder dan een jaar geleden. En zijn favoriete snoepjes zijn zelfs 30 procent duurder. Verder zijn er geen wijzigingen, hij krijgt ook nog steeds de voedingssupplementen om zijn ouderdomsklachten draaglijker te maken. De kunstnagels heeft hij gelukkig niet meer nodig sinds hij zijn huidige artrose-medicijnen krijgt.
Wat betekent dit allemaal voor onze uitgaven? Dat komt nog steeds keurig uit mijn administratie rollen, waar Hondje nog steeds zijn eigen groep rekeningen heeft.
Ontwikkeling uitgaven
In onderstaande grafiek zie je de procentuele verdeling van de kosten sinds 2016. Hier vinden nauwelijks verschuivingen meer in plaats. Uitlaatservice en dierenarts vormen samen nog steeds ongeveer 80% van de uitgaven.
De normale uitgaven voor Hondje blijven vrij constant. Voer, snacks, belastingen, het varieert niet echt van jaar tot jaar (al hakt de inflatie er wel in). Zonder de uitlaatservice kost ons Hondje gemiddeld ongeveer € 1.750 per jaar. Maar we gunnen hem die uitlaatservice nog steeds, het houdt hem fitter, vitaler en gelukkiger. En geeft ons flexibiliteit op werkdagen.
En het lijkt in onderstaand overzicht alsof Hondje sinds dit jaar geen snacks meer krijgt. Maar dat is schijn. We bestellen de snacks bij dezelfde leverancier als het voer, en dat splits ik niet meer uit.

Hij blijft natuurlijk nog steeds een duur Hondje, maar we zouden hem nog steeds voor geen goud willen missen. Al beseffen we ook dat hij op een leeftijd is waar dat zomaar ineens kan gebeuren. Maar we zijn blij dat hij er nog is en hopen dat hij nog lange tijd bij ons mag blijven!
Ben jij ook zo dol op jouw huisdier?