Verzonken kosten door corona?

Sunk costs (in het Nederlands ook wel ‘verzonken kosten’), zijn in de economie kosten die al gemaakt zijn en niet meer ongedaan te maken zijn. Dat zeggen de economieboekjes en ook Wikipedia. En ook in je persoonlijke financiën komen ze af en toe voor. Ik kwam tenminste een behoorlijke post tegen toen ik door mijn administratie heenliep.

Afgelopen jaar ben ik namelijk nogal afgevallen, daar heb ik vaak over geschreven. En begin dit jaar, toen het gewichtsdoel bereikt was, ben ik behoorlijk tekeer gegaan in de kledingkast. Er kwamen twee nieuwe kostuums en een stapel nieuwe overhemden. Die ik voor mijn werk dagelijks gebruik. Ik had bewust de tweede helft van vorig jaar geen enkel kledingstuk vervangen in mijn geoptimaliseerde garderobe. Want ik wilde mijn kleding niet te groot kopen als dat niet meer nodig is. Geldnerd kon dus weer ‘strak in het pak’.

En toen kwam corona.

En gingen we thuis werken. Sinds medio maart. In eerste instantie met de gedachte van ‘een paar weken’, maar al snel werden dat maanden. Inmiddels weten we hier zeker dat het tot september duurt, maar waarschijnlijk langer. Met z’n allen terug naar kantoor kan hier helemaal niet zolang er geen vaccin is en de anderhalve-meter regels gelden. Er is onvoldoende ruimte om iedereen een plekje te geven. Om over de verwachte wachttijd bij de liften maar te zwijgen. Misschien af en toe een paar uurtjes met je eigen team, dat zal het wel worden.

Vanaf het begin zag je de kledingregels relaxter worden. Directeuren tijdens video-vergaderingen in slobbertruien en later in slechtzittende poloshirts. Er werd er zelfs eentje in een camouflage-hoodie gesignaleerd. Ook ik gaf al gauw de voorkeur aan een lekkere warme trui. Alleen voor bijzondere gesprekken haalde ik nog wel eens een overhemd uit de kast. Dat is sinds medio maart nu een keer of vijf gebeurd. Dat betekent dat eenderde van mijn overhemden sinds medio maart een keer gedragen is, en de rest heeft werkeloos in de kast gehangen. Mijn kostuums zijn sinds medio maart nog helemaal niet gebruikt, van de twee nieuwe kostuums heb ik er eentje zelfs helemaal niet meer gedragen sinds het passen in de winkel. Een extra broek (broeken slijten sneller dan jasjes, vandaar), die ik bij dat kostuum besteld had en die nageleverd werd, heeft drie maanden in de winkel gehangen voordat ik een keer in de buurt was op ‘m op te halen.

Niet zo’n heel zinvolle uitgave dus, die grote hoeveelheid kleding. In elk geval niet op dit moment.

Investopedia constateert terecht dat je verzonken kosten niet moet meewegen in toekomstige besluiten, omdat ze voor de huidige en toekomstige staat van de financiën niet relevant meer zijn. En zo kijk ik er ook maar naar. De kostuums en de overhemden hangen hier in de kast. Voorlopig zullen ze weinig gedragen worden. Dus slijten ze ook niet. Het zal waarschijnlijk betekenen dat ik de komende 12 maanden minder aan kleding uit ga geven. Want wat je niet gebruikt hoef je ook niet te vervangen. Want ik heb nu niet de neiging om bij de komende kledingkast-check gewoon weer een stapel nieuwe overhemden en een nieuw kostuum te kopen, gewoon ‘omdat ik dat altijd doe’ en omdat er weer boorden en manchetten versleten zijn. En waarschijnlijk zal ik de kostuums en overhemden echt nog wel ‘verslijten’ voordat ik stop met werken. Hoop ik.

Heb jij te maken met ‘verzonken kosten’ door corona?

Marie Kondo rukt verder op

  • Berichtcategorie:Minimalisme

Het is geen geheim dat Geldnerd fan is van de Japanse opruimgoeroe Marie Kondo. Zelfs mijn sokken moesten eraan geloven. En toch… Toch is het nog steeds mogelijk om verder te optimaliseren. Marie Kondo rukt verder op in ons huis.

Ken je dat? Van die plekken in je huis waar troep zich als vanzelf weet te verzamelen? Onlangs moesten drie van die notoire hotspots eraan geloven. Het begon eigenlijk met eentje, maar van het een kwam het ander. Het ging om de voorraadkast in de keuken, het kastje onder de gootsteen en uiteindelijk ook een van onze vaste bergkasten. Opruimen leidt tot opruimen, zullen we maar zeggen.

Gootsteenkastje

Het begon in het gootsteenkastje. Onze keuken heeft een L-vorm, en de gootsteen zit naast het hoekelement. Het kastje eronder loopt helemaal door tot in de hoek. Extra diep en veel ruimte, maar erg inefficiënt. Vooral veel loze ruimte. Tel daarbij op dat er zich allerlei flessen en potjes en schoonmaakbenodigdheden verzamelden. Het was dus verworden tot een dertien in een dozijn chaotisch keukenkastje.

Allereerst heb ik het kastje helemaal leeggehaald en van binnen schoongemaakt. Vervolgens heb ik in het diepe gedeelte van het kastje een extra legplank gemaakt. Hiermee is dat gedeelte beter te benutten. Ook heb ik een haakje gemaakt aan de binnenkant van het deurtje. Daar hangen we de afwasbak aan op. Want die nam bovenmatig veel legruimte in beslag.

Vervolgens ben ik eens goed door de inhoud van het kastje heengegaan. Er stonden vooral veel dubbele flessen. Maar onze voorraad bewaren we elders, dus die gingen naar de grote opbergkast. Waarover later meer. Er stonden ook een aantal flessen schoonmaakmiddel die we helemaal niet gebruiken in de keuken. Ook die gingen in de bak voor verhuizing naar de opbergkast. Het keukentextiel (handdoeken, theedoeken en vaatdoeken) heb ik op keurige stapels op het nieuwe plankje gelegd. De afwasbak aan de deur, en de overgebleven flessen netjes op een rijtje.

De spullen die toen nog op het aanrecht lagen, kon ik sorteren in drie categorieën: afwas en afwasmachine, reinigingsdoekjes, en overige (vooral borstels). Hiervoor kwamen er drie opbergbakjes. Er slingert niets meer los rond in het kastje, alles heeft een plek. Dat is toch wel een van de basisprincipes van ‘opruimen en opgeruimd houden’.

Ik heb helaas geen ‘vooraf’ foto. Maar wel een ‘achteraf’ foto…

Voorraadkast

Ook de voorraadkast in de keuken had wat aandacht nodig. Groot, en met diepe schappen. Ik heb een haat-liefde verhouding met diepe schappen. De eerste gedachte is ‘veel oppervlakte, hoera’, maar door de diepte zijn ze vaak minder praktisch in het gebruik. We hadden al geëxperimenteerd met verschillende opbergsystemen, maar het was nog niet ‘af’. En daardoor een rommeltje.

Het begint hetzelfde. Eerst helemaal leegruimen en schoonmaken. Het aanrecht was te klein, en we hebben best een groot aanrecht.

Vervolgens sorteren. Ontbijtgranen. Houdbare etenswaren, zoals bloem en verschillende pasta’s. Deels in al dan niet geopende pakken, deels in potten. Zie ik daar nou beestjes lopen in dat pak? Ja, getver. Dit is het Verre warme Land niet! De vuilniszak raakt voller en voller. Gewetensbezwaren, voedsel-weggooi-schaamte. Er moeten dus meer potten komen, en die zijn er inmiddels. Daarmee kunnen we de dingen veel beter opbergen en is er minder kans op ongedierte.

De tweede categorie. Kruiden en specerijen. Best wel veel potjes. Ook hiervoor komen er opbergbakjes en rekjes. Daarmee zijn ze veel netter op te bergen en beter te vinden en gebruiken.

Dan noten en andere gedroogde vruchten. Prima spul voor een opbergbakje. En alle soorten olie. En de accessoires voor onze keukenmachine. Alles komt keurig bij de juiste categorie te liggen.

Ook hier helaas geen ‘vooraf’ foto. Maar wel een ‘achteraf’ foto…

Opbergbakjes en Mijn Eerste Keer

Opbergbakjes. Het grote geheime wapen. Marie Kondo heeft een productlijn en verdient er veel geld mee. Ik ben door de behoefte aan opbergbakjes en dozen, voor het eerst in mijn leven, bij de Action geweest. Ik haat die winkel tot in het diepst van mijn ziel, die tempel van alles wat fout is aan het consumentisme. Maar je krijgt er wel heel veel (opbergbakjes) voor weinig geld. Vriendin en ik hadden dus een uitstapje, en kwamen beladen met alle mogelijke opbergmiddelen weer thuis. Voordat jullie denken dat we in het wilde weg gekocht hebben: we hebben van tevoren een keurig lijstje gemaakt, en daar hebben we ons ook keurig aan gehouden.

Opbergkast

En dan het pièce de résistance. De ultieme rotzooiverzamelaar. Dat is de beste omschrijving van deze opbergkast. Niet in de keuken, maar op onze slaapverdieping. Een inbouwkast met een stellage erin, 50 centimeter diep. Ik heb er eerder al eens over geschreven, dit is de plek waar alle rommel zich verzamelt waar we elders geen plek voor hebben.

Deze kast is een manusje van alles en erg groot. Dat is ook een van de oorzaken van het probleem. We bewaren er ons gereedschap. De schoonmaakspullen staan er, inclusief de voorraad schoonmaakmaterialen. En verder liggen er allerlei ‘bewaardingen’. En met zo’n naam weet iedere Marie Kondo fan dat er gevaar dreigt. Reserve-onderdelen van meubels, bijvoorbeeld. Potjes verf. Een doos met schroeven, pluggen, en dat soort dingen. Een doos met kit, lijm en muurvuller. Allemaal van die dingen die in de meeste huishoudens wel rondslingeren, hoop ik.

En daar kwamen dus nog wat dingen bij uit het gootsteenkastje. Terwijl de kast al uitpuilde en rommelig oogde. Ook voor deze kast kwamen er dus een aantal opbergoplossingen, ook deze kast werd uitgeruimd, de dingen werden gesorteerd en op de juiste bestemming opgeborgen. Voor sommige dingen was dat helaas de afvalemmer. Maar ook deze kast kan er weer even tegen.

Klein grut

En toen we toch bezig waren… Heb ik ook maar de doos met elektra (verlengkabels, reservelampen, dat soort dingen) uitgezocht en opgeruimd. En Vriendin had in de keuken het kastje met pannen al aangepakt. Kortom, Huize Geldnerd is klaar voor de herfst. Of gewoon een beetje laat met de Grote Voorjaarsschoonmaak, dat kan natuurlijk ook.

Hoe pak jij grote opruimklussen aan?

Verder optimaliseren in de kledingkast

  • Berichtcategorie:Minimalisme

Minimaliseren, dat is een proces dat bij Geldnerd al jaren aan de gang is. Het is een kwestie van bijhouden, en elke keer vind ik toch weer iets om te optimaliseren en te verbeteren.

Zo was het onlangs weer tijd voor mijn halfjaarlijkse inventarisatie in de kledingkast. Een minder grote vervangingsoperatie dan vorige keer, dat scheelt weer in de uitgaven. De komende periode moeten er 1 of 2 nieuwe kostuums komen, maar daarvoor kan ik ook de aanbiedingen nog even afwachten. En de ontwikkelingen van mijn gewicht…

Wel heb ik nog een paar optimalisatieslagen gemaakt. Zo vond ik mijn sokkenla een rommeltje. Dus heb ik daar een half uurtje aan besteed om ze volgens de methode van Marie Kondo op te bergen. Daar werd ik heerlijk rustig en ontspannen van. En het resultaat mag er ook zijn. Het is ook een mooie maat voor mij. Als de sokkenla vol is, hoef ik geen nieuwe sokken bij te kopen. Ik houd van eenvoudige indicatoren, die werken toch het beste…

Waar ook nog wel iets te optimaliseren viel: mijn stropdassen. Over de jaren heen bouw je toch een hele collectie op. En op een gegeven moment heb je een aantal favorieten. Daar komt bij dat ik wel elke werkdag een kostuum draag, maar niet elke dag een stropdas. Kortom: ik heb meer stropdassen dan nodig, en een aantal exemplaren die ik niet meer zal dragen. Ook hier ben ik dus maar eens goed doorheen gegaan.

Verder ben ik helemaal niet ontevreden hoe alles erbij ligt. Het is makkelijk om het opgeruimd te houden. En het scheelt ook veel tijd ’s ochtends. Allemaal dingen die motiveren om het vol te houden!

Hoe gaat het met de optimalisatie van jouw kledingkast?

Alles heeft een thuis

  • Berichtcategorie:Minimalisme

Ken je dat? Dat je voortdurend op zoek bent naar dingen? Naar je huissleutels, net als je haast hebt om op tijd op een afspraak buiten de deur te zijn? Naar dat belangrijke document, dat vorige week per post is binnengekomen? Naar dat ene specifieke stukje gereedschap, waarvan je zeker weet dat je het hebt? Ken je dat gefrustreerde, agressie-opwekkende gevoel, dat ontstaat als je iets niet kunt vinden?

Ik niet.

En dat heeft een simpele reden. In Huize Geldnerd heeft alles een thuis. Alles heeft een plekje waar het opgeborgen kan worden. Dat scheelt enorm veel zoektijd en ergernis. Ik ben nogal vergeetachtig, vandaar… en de meeste van die vaste plekken zitten achter dichte deuren. Dat ziet er erg opgeruimd uit.

Dat is er niet zomaar gekomen. Het heeft me Jaren gekost om dit ‘in mijn systeem’ te krijgen. Eigenlijk is het pas echt gelukt na de verhuizing naar Geldnerd HQ, eind 2016. Bij de inrichting hebben we er zelfs al rekening mee gehouden, door te zorgen voor voldoende kastruimte met dichte deuren. En verder was het vooral een kwestie van opruimen. Rigoureus opruimen. In mijn kledingkast. Mijn boeken. Zelfs memorabilia moesten er aan geloven.

En het systeem vraagt ook wel onderhoud. Het belangrijkste is: voorkomen dat er weer veel nieuwe spulletjes je huis binnenkomen. Dat valt vaak nog niet mee. En ik maak vrijwel elke ochtend na het ontbijt ‘een rondje’. Afwas in de machine, doekje over het aanrecht, ‘troepjes’ uit de woonkamer en werkkamer, droge was opvouwen en opruimen. Kost me maximaal een minuut of 10, en we komen altijd thuis in een opgeruimd huis. Dat geeft heel veel rust. In die zin kan ik me helemaal aansluiten bij de woorden van Minimalist Dutchie.

Verdere optimalisatie is nog steeds nodig. Zo hebben we een diepe vaste kast. Daarin ligt ons gereedschap en de schoonmaakspullen. Die kast oogt nog rommelig, daar heb ik nog geen echte oplossing voor gevonden.

Minimalist Dutchie schreef een tijdje geleden ook over de voordelen van het elke dag volledig leegmaken van je handtas en/of werktas. Een handtas heeft Geldnerd niet, maar een werktas wel. En die gaat niet elke dag leeg. Dat hoeft ook niet. Ik heb ook dit geminimaliseerd, en alles heeft een vaste plek.

Ik werk volledig papierloos, zowel zakelijk als privé. Eigenlijk neem ik mijn totale kantoor mee in een tablet en een smartphone. Met toegang tot vergaderstukken en digitale dossiers, en ook de systemen voor HR en financiën. Het zit redelijk goed in mijn systeem om die ‘s avonds aan de opladers te hangen. Dat betekent dat ik ‘s ochtends altijd (bijna altijd) met volle batterijen vertrek, en de dag wel doorkom.

Wat zit er dan nog meer in mijn tas? Een paar accessoires, zoals een verloopkabeltje om de tablet en telefoon aan een extern scherm te koppelen, en een koptelefoonsetje. En mijn toegangspas voor onze panden. Zonder kom je niet binnen, en ook niet in je locker. Mijn portemonnee uiteraard. Een kleine opvouwbare paraplu, die ik ook echt altijd bij me heb (met dat betrouwbare Nederlandse weer). Dat is alles. Meer heb ik niet in mijn tas zitten.

Nou ben ik wel een beetje obsessief in het opruimen, dat heb ik al vaker toegegeven. Maar denk je eens in hoeveel gemak je ervan hebt, zelfs als je klein begint. Al heb je maar een vaste plek voor alle post die binnenkomt, voor alle rekeningen die je nog moet betalen, voor je sleutels? Denk eens even na over de grootste ergernissen en de dingen die je het meeste kwijtraakt? Zou het niet fijn zijn om dat een klein beetje minder te hebben? Dat zou veel stress schelen, toch?

Hebben de dingen bij jou thuis een vaste plek?

Ik ben er bijna ingetrapt

  • Berichtcategorie:Minimalisme

Marketing is geniepig. Dat weet ik. En ik verzet me er stevig tegen. Met behoorlijk succes, want mijn spaarpercentage zit in de lift. Maar soms, heel soms, trap ik er (bijna) in.

Zo ook onlangs. Geldnerd was jarig. Nou is mijn geboortedatum (en -jaar) staatsgeheim, maar sommige mensen en sommige bedrijven weten dat helaas toch. En dus kreeg ik een mailtje van een grote woonwebwinkel waar we, rond de verhuizing naar Geldnerd HQ, wel eens wat gekocht hebben. “Beste Geldnerd, van harte gefeliciteerd, en hier is een actiecode voor 10% korting, die een week geldig is”. Je kent het soort mailtjes vast wel.

En tsja, we kunnen eigenlijk nog wel een bijzettafeltje gebruiken in de woonkamer. We hebben er drie. Twee uit een setje van dezelfde woonwebwinkel, en één goedkoper oudje van onbestemde herkomst. En die is, op z’n zachtst gezegd, nogal wankel. Het tafelblad staat zelfs scheef.

Dus, voordat ik wist wat er gebeurde, klikte ik door naar de website van de woonwebwinkel en zocht het setje tafeltjes op. “Nog zo’n setje erbij kopen,” dacht ik, “dan hebben we een nieuwe ter vervanging van het oudje én nog een reservetafeltje voor als er nog eens eentje kapot gaat of ernstig beschadigd raakt”.

Ik vond het setje tafels. En kijk eens! Ze waren in de Sale!! Maar liefst 30% extradubbelplus korting op het setje. Klik, klik, en ze lagen in mijn winkelmandje.

Op weg naar het afronden van de bestelling. Kijk, de inlogpagina is al vooringevuld met mijn gebruikersnaam en wachtwoord voor de woonwebwinkel. “OK” klik ik, en ik ben in mijn eigen omgeving. En daar zie ik die andere handige functie. Het Verlanglijstje. Met een hartje ernaast, want je houdt van de spullen die je op je Verlanglijstje zet, toch? Net als vroeger in de aanloop naar Sinterklaas. En in het hartje het cijfer 5. Dat suggereert dat er nog 5 artikelen op dat verlanglijstje staan.

Toch maar even kijken naar de dingen die nog op het verlanglijstje staan. Die staan er al een tijdje, want sinds de periode net na de verhuizing ben ik hier eigenlijk niet meer geweest. Oh ja, een mooie nieuwe afvalemmer. RVS en met een kleurtje dat bij onze inrichting past. Die wilden we toen heel graag, waarom hebben we die destijds eigenlijk niet besteld? En ook in de aanbieding! Klik, klik. Even later zit er voor ruim € 200 aan spullen in mijn winkelwagentje.

En verder naar het afronden van de bestelling.

Gelukkig greep Vriendin in. Wacht even. Waar zijn we eigenlijk mee bezig? We hebben die afvalemmer toch helemaal niet nodig? En ook die tafeltjes niet. Drie tafeltjes is toch al teveel, twee tafeltjes is ook voldoende.

“Klik”. Dicht die webpagina. Was Geldnerd er toch bijna ingetrapt!

Word jij wel eens te grazen genomen door de marketing van bedrijven?

Mijn geheime spullenboel

  • Berichtcategorie:Minimalisme

Geldnerd is behoorlijk minimalistisch. Dat is niet ‘op z’n Marie Kondoos’ in één keer gegaan, maar het is een proces van jaren. Zelfs nu gaat er nog regelmatig een doos of vuilniszak vol spullen het huis uit, zoals onlangs uit mijn kledingkast. Maar het is tijd om maar weer eens een bekentenis te doen. Ik heb een geheime spullenboel die al mijn manmoedige minimaliseerpogingen trotseert. Die ik met geen vinger aanraak. Een Verzameling.

Al sinds mijn jeugd ben ik namelijk fan van Olivier B. Bommel en Tom Poes, de hoofdpersonen uit een lange serie verhalen van Marten Toonder. De unieke opzet van tekeningen samen met tekst, de prachtige verhalen vol kritische waarnemingen van de samenleving, en de fantastische taalvondsten van de schrijver, maken dat ik al vroeg geboeid was. Er moest destijds over vergaderd worden door de sectie Nederlands van mijn middelbare school, maar ik heb zelfs één van de Bommelverhalen op mijn literatuurlijst voor het eindexamen mogen zetten.

Ik heb alle verhalen van Bommel, het zijn (samen met enkele andere ‘specials’) de enige papieren boeken die ik nog bezit. Maar ik heb ook de nodige boeken over Toonder en Tom Poes. En dat is nog niet het enige… Ik heb daarnaast een verzameling ingelijste prenten en zeefdrukken van Bommel. Er hangt er een boven mijn werktafel, maar verder staan ze ingepakt in een van onze kasten. Verder heb ik diverse plastieken. En zelfs een stropdas (die ik nog nooit gedragen heb….).

Ze zijn er. Ik weet dat ik ze heb. Maar ik ‘gebruik’ ze niet, de meeste dingen liggen ‘uit het zicht’. Maar wegdoen? Nee. Want ik blijf een bewonderaar van de Bommel-verhalen…

Heb jij ook geheime spulletjes die jouw minimalisme trotseren?