Zoekresultaten voor “minimalisme”

Search results: "minimalisme" (page 1 of 3)

Privacy is een luxe (2)

26-08-2019 / Geldnerd / 6 Comments

De laatste tijd ben ik weer wat bewuster bezig met mijn digitale beveiliging, digitaal minimalisme en privacy. De grote hoeveelheid accounts die ik bleek te hebben zette mij aan het denken. Tijdens dat denkwerk schreef ik eerst nog dat het wel een hoeveelheid werk zou zijn om al die accounts om te zetten of op te zeggen. Maar binnen een week ben ik er toch aan begonnen. Het bewust verminderen van mijn ‘data footprint’.

Grote schoonmaak

Allereerst heb ik vrijwel alle nieuwsbrieven en reclamemails opgezegd die ik nog kreeg. Er is er nog een handjevol over, maar dat zijn ook echt alleen nieuwsbrieven die ik graag lees. Ik dacht dat ik er goed op gelet had, maar toch waren er enkele tientallen die opgezegd moesten worden. En dat proces zal nog wel even doorgaan, zo af en toe komt er nog een bericht binnen op mijn ‘oude’ e-mail adres.

Alle accounts die mijn Gmail adres gebruiken zijn opgezegd of vervangen door een eigen mailadres. Dat blijkt niet overal te kunnen… Dat was vooral een motivatie om die accounts op te zeggen. Bij die enkele account waar ik dat niet kan (wil) heb ik een nieuwe account aangemaakt op het nieuwe e-mail adres, en de oude account laten verwijderen. Sommige bedrijven zijn heel hardnekkig in het proberen te voorkomen dat je jouw account wilt verwijderen. Dat levert soms hilarische mailwisselingen op met clubs die je account willen deactiveren terwijl je om deleten hebt gevraagd…. Ze zijn dit duidelijk niet gewend. Het meest bont maakte Airbnb het. Die willen een kopie van je identiteitsbewijs om je account te verwijderen.

Gmail

Ik heb een Gmail adres sinds de tweede helft van 2004, vrij snel na de start van die dienst dus. En al snel liet ik al mijn online aankopen en nieuwsbrieven via dat adres lopen. Je had er destijds immers veel meer opslagruimte dan bij andere gratis e-mail providers. Er zat dus bijna 15 jaar aan e-mail in die box, al had ik tussentijds wel een paar keer goed opgeruimd. Maar in totaal waren het toch nog bijna 3.000 mailtjes.

Eerst heb ik alle mail uit mijn Gmail box gedownload. Daarvoor heb ik Gmail gekoppeld aan mijn Thunderbird mailclient, dat was vrij simpel. Vervolgens heb ik een nieuwe ronde ‘grote schoonmaak’ gehouden, en daarna heb ik de overgebleven e-mail gearchiveerd in het archief van mijn reguliere mailbox. Alles in één mailomgeving, lekker makkelijk. Daarmee heb ik het ook verwijderd uit mijn Gmail omgeving. Er staat nu nog een handjevol oude mails, en het is ook alweer een aantal dagen geleden dat er voor het laatst iets binnengekomen is. Misschien dat ik het adres over een tijdje helemaal verwijder.

Agenda en Adresboek

Dit is nog een beetje Work In Progress. Voor beide functies gebruikte ik sinds jaar en dag Google. Dat had ook vooral met gebruiksgemak te maken. Ik hecht aan één centraal adressenbestand. Vanuit Google Contacts kon ik eenvoudig synchroniseren met mijn smartphone, en (met een plugin) ook met het adressenbestand van mijn Thunderbird e-mail client. En het maakte niet uit waar ik een wijziging doorvoerde, rechtstreeks in Google Contacts, in Thunderbird, of op mijn telefoon, enkele minuten later was alles weer gesynchroniseerd en was op alle plekken de meest actuele informatie weer beschikbaar. Iets soortgelijks geldt voor mijn privé-agenda. Google Calendar, die ook synchroniseert met mijn smartphone, en (met een plugin) ook met de agenda in mijn Thunderbird e-mail client (die Lightning heet).

Idealiter wil ik beide functies ook op mijn server draaien, buiten het bereik van de grote datagraaiers. Maar functioneel wil ik er niet op achteruit gaan, dus ze moeten synchroniseren met mijn telefoon en mijn e-mail client, en liefst ook toegankelijk zijn via de browser op mijn laptop en ook op de tablet en de smartphone. En uiteraard moet er altijd een actuele back-up beschikbaar zijn op mijn tweede server.

En zo ver ben ik nog niet. Ik ben aan het experimenteren met diverse toepassingen op mijn server. Dat vraagt toch wel wat handwerk qua instellingen, dus echt lekker draait het nog niet. Voorlopig heb ik mijn contacten wel verhuisd van de Google omgeving naar de Apple omgeving. Die vinden privacy iets belangrijker dan dat Google het vindt. Ook hier kan ik eenvoudig synchroniseren met mijn smartphone, mijn tablet, en mijn e-mail client. Wordt vervolgd dus.

Instellingen

De meeste grote technologiebedrijven bieden tegenwoordig heel veel mogelijkheden om je privacy in te stellen. Want we gebruiken het toch niet, en klikken gewoon op OK. 85 procent van ons is te lui en/of te bang om iets te veranderen aan de standaardinstellingen. Dit staat ook wel bekend als het inertie-effect.

Ik zeg heel eerlijk dat ik de Algemene Voorwaarden ook niet altijd lees. Maar steeds vaker wel. Met elk stukje informatie over de macht van grote technologiebedrijven en de grote hoeveelheden geld die ze verdienen met onze data, raak ik iets meer gemotiveerd om mijzelf beter te beschermen. Dus ik heb ook weer een rondje langs alle instellingen op mijn smartphone, tablet en laptop gemaakt. En de nodige instellingen aangepast. En ik heb een reminder in mijn agenda gezet om dat een paar keer per jaar te herhalen.

Dit keer heb ik met name ook gekeken naar de locatie-instellingen. Die heb ik uitgezet voor alle apps waar ik niet kon bedenken wat het nut is. Waar het wel nut heeft, bijvoorbeeld bij de Buienalarm-app en de OV-apps, staat het nu zo ingesteld dat mijn locatie alleen gebruikt mag worden op die momenten dat ik de app gebruik.

Opruimen

Inmiddels heb ik echt al mijn accounts ondergebracht in mijn KeePass database. Alle inlognamen zijn nu losgekoppeld van mijn Gmail-adres en de wachtwoorden zijn vervangen door sterke wachtwoorden, gegenereerd door de wachtwoordengenerator van KeePass met mijn eigen specifieke instellingen.

Uiteindelijk bleek ik nog op vier verschillende plekken lijstjes met wachtwoorden te bewaren, en dan op sommige andere plekken nog wat losse toegangsgegevens. Al deze afzonderlijke lijstjes zijn zorgvuldig gewist. En 7 keer overschreven met random data.

Tenslotte

Het meest opvallende vind ik hoeveel moeite het kost om goed voor je privacy te zorgen. Het is blijkbaar niet meer vanzelfsprekend. We zijn zo geïndoctrineerd, zo gewend geraakt aan het blindelings ‘doorklikken’ op de gebruikersvoorwaarden van al die verschillende websites, zo gewend aan het niet kijken naar de standaardinstellingen van al die apps die we gebruiken. En de bedrijven achter al die apps maken dankbaar gebruik van onze inertie. In totaal heeft deze ‘Operatie Data Footprint’ me een groot deel van twee weekenden gekost. Dat allemaal voor het opruimen van ruim 20 jaar gebruik van internet.

Ik heb nog even rondgekeken naar diverse statistieken. Aan het eind van het tweede kwartaal van 2019 waren 2,4 miljard mensen minstens een keer per maand op Facebook te vinden. Dat is bijna een derde van de 7,7 miljard mensen die er inmiddels op deze planeet wonen. Eind 2018 had Gmail 1,5 miljard gebruikers, en medio 2019 had Android, het mobiele besturingssysteem van Google, maandelijks 2,5 miljard actieve gebruikers. Apple is iets bescheidener, met ongeveer 1,4 miljard actieve apparaten (inclusief de Mac). En Microsoft heeft ongeveer hetzelfde aantal gebruikers.

Samen zitten de grote dataverzamelaars op een enorme berg gegevens van en over ons. Uiteraard alleen maar om ons onschuldige reclames te laten zien. Maar ook die kunnen minder onschuldige gevolgen hebben. Wat dat betreft is de documentaire ‘The Great Hack’, nu te zien op Netflix, wel een aanrader. Of bijvoorbeeld ‘The Circle’ naar het gelijknamige boek van Dave Eggers (dat ik overigens een stuk beter vind dan de film).

Besteed jij voldoende tijd aan jouw privacy?

Privacy is een luxe geworden

06-08-2019 / Geldnerd / 11 Comments

Met deze titel vertel ik jullie natuurlijk niets nieuws. Regelmatig lezen we over grote schandalen waarbij de privacy van ons, de eenvoudige en naïeve gebruikers, met voeten getreden wordt. Facebook en Cambridge Analytica, bijvoorbeeld. Als je op internet zoekt naar privacy-schandalen, dan vind je vooral verwijzingen naar dat ene grote sociale netwerk. Mede daarom heb ik enkele jaren geleden mijn Facebookprofiel al verwijderd. Maar ze zijn echt niet de enige. Google weet zo mogelijk nog meer van mensen. Als je niet oplet met je instellingen, dan kun je op een kaartje gewoon iedere plek zien waar je de afgelopen jaren geweest bent. Ze lezen mee met je e-mail, zodat ze je betere advertenties voor kunnen schotelen. Ja, ook hier in de marge van dit blog. En dan onlangs dat bericht dat Google-medewerkers meeluisteren met Nederlandstalige opnames. Ik ben vooral verbaasd dat mensen hier nog verbaasd over zijn.

Nog zo’n leuke. Een tijdje geleden ontstond er ‘lichte verontwaardiging’ toen ING bekend maakte te overwegen het betalingsverkeer van klanten te gaan analyseren om gerichte advertenties te kunnen tonen. En, nota bene op de dag dat de Autoriteit Persoonsgegevens laat weten dat dit wellicht in strijd is met de privacy-regelgeving, wordt duidelijk dat ABN AMRO en Rabobank dat al doen. Veel gedoe. Ik voel me dan behoorlijk machteloos, terwijl ik een beetje halfslachtig probeer om de ergste privacyschendingen buiten de deur te houden. Zoals het vermijden van ‘de cloud’. Want dat is gewoon een computer die eigendom is van iemand anders. En ‘gratis’ bestaat ook al niet.

Data Footprint

Zo af en toe neem ik mijn eigen ‘data-footprint’ eens onder de loep. Want mijn streven naar minimalisme strekt zich ook uit tot de digitale wereld. Dan denk ik dat ik heel erg mijn best doe, maar in de praktijk valt dat tegen. Dat komt ook omdat het gebruik van al die ‘gratis’ diensten wel heel erg gemakkelijk is. Ook ik maak er gebruik van. In het verleden had ik mailadressen bij alle grote dienstverleners, Yahoo, Hotmail en Gmail. Die eerste twee heb ik verwijderd, maar Gmail is nog steeds mijn ‘primaire’ adres voor nieuwsbrieven en online shopping, en het adres dat ik gebruik als inlognaam voor veel online accounts. En dat is natuurlijk al dom, want daarmee krijgt Google veel inzicht in mijn voorkeuren. Maar ondertussen heb ik wel weer een adres van Microsoft (want ik gebruik Windows 10), en ook van Apple (want voor mijn smartphone en tablet heb ik een Apple ID). Beide gebruik ik niet actief, maar ik ben er wel ‘bekend’. Voor ‘reguliere’ e-mail heb ik een adres op mijn persoonlijke domein, voornaam@achternaam.com. Dat adres heb ik al sinds 1999 of zo. Dat valt dan weer buiten het bereik van de grote datamonsters. Of dat hoop ik in elk geval.

Maar ook betaalde e-mail diensten zijn niet boven alle twijfel verheven. Er zijn allerlei aanbieders van beveiligde e-mail. Zelfs over ProtonMail, bekend sinds de affaire rond Edward Snowden, zijn twijfels sinds ze kapitaal uit Amerika aannamen. Zelf een mailserver runnen dan maar? Dat kan, maar vereist wel wat technische kennis. En gebruikersgemak is een ding, we zijn inmiddels allemaal gewend aan e-mail en ander gemak op onze smartphones.

Eigen server

Bij pogingen om mijn privacy te bewaken kom ik vaak uit bij mijn eigen server(s). Dubbel uitgevoerd en op twee verschillende locaties, dus redelijk goed beveiligd tegen dataverlies. Toegankelijk via beveiligde verbindingen via mijn firewall. Ze bieden me allerlei functionaliteiten die ik steeds meer gebruik. Ook het gebruik van open-source software is essentieel. Zo ben ik erg tevreden over OpenWRT, de software waar mijn router op draait. Zelden zo’n stabiel stukje software gezien, de enige keer dat de router ge-reset wordt is tijdens een update. Mijn servers gebruiken Virtual Private Network (VPN) verbindingen en zijn beveiligd met een SSL-certificaat. En mijn wachtwoorden beheer ik met KeePass, stuk voor stuk vervang ik mijn oude wachtwoorden door sterkere, door KeePass gegenereerde, wachtwoorden.

Wat kan ik doen?

Maar wat zou het betekenen als ik écht voor mijn privacy zou gaan? In elk geval zou ik dan Facebook en Google zoveel mogelijk moeten vermijden. Die eerste lukt al aardig, behalve dat vrijwel iedereen WhatsApp gebruikt. Dat is ook gewoon van Facebook, mensen, ze werken er zelfs aan om Messenger en WhatsApp dezelfde ‘achterkant’ te geven, dus maak je geen illusies over wat ze met je WhatsApp-gesprekken doen… Misschien, als ze volgend jaar advertenties gaan tonen in WhatsApp, dat meer mensen overschakelen op Signal. Nu voel ik me daar nog redelijk eenzaam…

Google mijden is nog lastiger, want die zit dieper in mijn ecosysteem. Zoeken gaat prima met DuckDuckGo. Google Maps vermijden vind ik vrijwel onmogelijk. De concurrentie biedt toch beduidend minder informatie, en het is ook gewoon het verplaatsen van jouw data footprint. Ook met mijn adresboek en privé-agenda zit ik een beetje klem. Mijn NAS heeft daar wel apps voor, maar die bieden toch beduidend minder functionaliteit. Ik kán dus wel van Google Contacts en Google Calendar af, maar wil ik dat wel? En dan zit ik ook nog steeds met dat Gmail-adres. Eigenlijk moet ik daar dan ook vanaf, maar dat betekent dat ik vrijwel overal mijn account moet wijzigen. En dat mailadres moet vervangen door een nieuw adres. Dat is nog een behoorlijke stap… Ik heb inmiddels wel een nieuw adres voor accounts, nieuwsbrieven en online aankopen aangemaakt. Gewoon lekker op één van de domeinnamen die ik bezit. Dus in elk geval buiten het bereik van Facebook, Google en Microsoft. Ik ga nog niet zo ver dat ik een eigen mailserver neerzet.

Tsja, en dan mijn webbrowser. Ik ben ooit overgestapt naar Chrome omdat het op dat moment de enige browser was die op al mijn apparaten dezelfde favorieten kon laten zien. En het was een efficiënte en snelle browser. Was, want tegenwoordig is het de grootste geheugenslurper op mijn laptop. En het geeft Google volledig inzicht in mijn surfgedrag, zelfs nu ze beweren dat je jouw zoekgeschiedenis kunt wissen. Maar tegenwoordig kan Firefox dat ook, synchroniseren over al mijn apparaten heen. Dus eigenlijk is dat een makkelijke keuze. Die heb ik dus onlangs doorgevoerd.

En ja, dan is er ook nog Evernote. Dat gebruik ik al jaren. Zo is vrijwel elk blogje dat hier verschijnt z’n leven begonnen met een werktitel en een paar steekwoorden in Evernote. Stuk voor stuk wordt door mij daar wel alle gevoelige informatie verwijderd. Ik bewaar er geen wachtwoorden meer. En ook de beveiligingsinformatie van mijn netwerk is verhuisd. Maar het blijft voorlopig wel de plek waar ik schrijf, aantekeningen en ideeën bewaar. Mijn digitale aantekenboekje.

Indirecte effecten

Zelfs als ik mezelf helemaal los weet te rukken uit de greep van de grote tech-bedrijven, dan zal dat overigens nog steeds maar beperkt effect hebben. Want steeds wanneer ik bijvoorbeeld een mailtje stuur naar een Gmail-adres, krijgt Google indirect toch weer een stukje informatie over mij. ‘We come in peace, resistance is futile…’ Ik weet het nog niet, kun je de grote dataverzamelaars überhaupt nog ontwijken?

Denk jij na over jouw privacy?

Mijn geheime spullenboel

07-03-2019 / Geldnerd / 18 Comments

Geldnerd is behoorlijk minimalistisch. Dat is niet ‘op z’n Marie Kondoos’ in één keer gegaan, maar het is een proces van jaren. Zelfs nu gaat er nog regelmatig een doos of vuilniszak vol spullen het huis uit, zoals onlangs uit mijn kledingkast. Maar het is tijd om maar weer eens een bekentenis te doen. Ik heb een geheime spullenboel die al mijn manmoedige minimaliseerpogingen trotseert. Die ik met geen vinger aanraak. Een Verzameling.

Al sinds mijn jeugd ben ik namelijk fan van Olivier B. Bommel en Tom Poes, de hoofdpersonen uit een lange serie verhalen van Marten Toonder. De unieke opzet van tekeningen samen met tekst, de prachtige verhalen vol kritische waarnemingen van de samenleving, en de fantastische taalvondsten van de schrijver, maken dat ik al vroeg geboeid was. Er moest destijds over vergaderd worden door de sectie Nederlands van mijn middelbare school, maar ik heb zelfs één van de Bommelverhalen op mijn literatuurlijst voor het eindexamen mogen zetten.

Ik heb alle verhalen van Bommel, het zijn (samen met enkele andere ‘specials’) de enige papieren boeken die ik nog bezit. Maar ik heb ook de nodige boeken over Toonder en Tom Poes. En dat is nog niet het enige… Ik heb daarnaast een verzameling ingelijste prenten en zeefdrukken van Bommel. Er hangt er een boven mijn werktafel, maar verder staan ze ingepakt in een van onze kasten. Verder heb ik diverse plastieken. En zelfs een stropdas (die ik nog nooit gedragen heb….).

Ze zijn er. Ik weet dat ik ze heb. Maar ik ‘gebruik’ ze niet, de meeste dingen liggen ‘uit het zicht’. Maar wegdoen? Nee. Want ik blijf een bewonderaar van de Bommel-verhalen…

Heb jij ook geheime spulletjes die jouw minimalisme trotseren?

Maak je het wel eenvoudig genoeg?

23-04-2018 / Geldnerd / 5 Comments

Het is niet zo heel moeilijk om je leven erg ingewikkeld te maken, ook financieel. In het verleden ben ik zelf ook in die valkuil gestapt. Ik had een ingewikkelde hypotheek, een ingewikkelde woekerpolis, een stapeltje bankrekeningen en spaarrekeningen bij verschillende financiële instellingen, twee beleggingsrekeningen bij verschillende brokers, en ik deed ook nog mee aan premiespaarregelingen en spaarloonregelingen bij mijn toenmalige werkgever. Dan zijn en blijven het allemaal kleine potjes, en verlies je heel gemakkelijk het overzicht. Een van de gevolgen is dat ik nog steeds een klein pensioentje heb staan bij een bedrijf waar ik al heel lang niet meer werk, en dat kan ik alleen maar oplossen als ik weer eens van werkgever (en pensioenfonds) verander.

Naast deze puinhoop (en mede door die puinhoop) had ik ook een hele kast vol met papier in meer of minder (vooral minder) geordende vorm.

Toen ik actief begon te werken aan mijn financiële bewustzijn was dit een van de dingen die ik stapsgewijs aan ben gaan pakken. Dat was toendertijd niet eens echt bewust, het ontstond gewoon als onderdeel van het uitzoekproces. De papieren echt ordenen en op volgorde leggen, van begin tot eind doorlezen, en met (online) onderzoek en vragen stellen net zo lang doorploegen tot ik het begreep. Daar is best veel tijd in gaan zitten, maar dat was dan ook de prijs die ik betaalde voor een aantal jaren verwaarlozing.

Welke lessen heb ik hieruit geleerd? De belangrijkste les is om het zo eenvoudig mogelijk te houden. Ik heb nu één beleggingsrekening, dat zorgt in elk geval voor overzicht. Ook maar één spaarrekening. Die schuif (schoof) ik zo af en toe door naar een instelling met hogere rente. En ik stop het grootste deel van mijn vermogen in beleggingen, dus ik hoef vooralsnog niet bang te zijn dat ik boven de grens van het depositogarantiestelsel kom. En ik doe niet meer mee met ‘fiscaal aantrekkelijke’ regelingen. Want de overheid is onbetrouwbaar, als iets te succesvol wordt dan wordt het ze te duur en wordt de regeling afgeschaft. Meestal ruim voordat je ervan hebt kunnen profiteren. Eén pot, met één strategie, dat is mijn filosofie.

Dat (en de digitalisering) heeft er ook voor gezorgd dat de hoeveelheid papier in mijn leven drastisch verminderd is. Maar wat ik aan (digitale of papieren) post krijg over mijn financiën, dat lees ik van voren naar achteren. Geen verrassingen meer. Ik doe dus ook niet aan wezensvreemde beleggingen of speculaties.

En vandaaruit heeft de wens tot vereenvoudiging zich ook uitgebreid naar andere aspecten van mijn leven. Ook qua bezittingen hanteer ik een minimalistische benadering, bijvoorbeeld waar het gaat om mijn garderobe, maar ook mijn boeken. H.O.T. (Happy, Opportunity-rich, Time-rich) wordt voor mij dus eigenlijk H.O.T.S. Want de S van Simple vind ik inmiddels ook essentieel. En dat bevalt me uitstekend. Het geeft rust.

Hoe ingewikkeld is jouw financiële leven?

Het laatste peertje

11-04-2018 / Geldnerd / 7 Comments

Na 16 maanden is het eindelijk zover. Het laatste kale peertje is verdwenen uit ons huis. En dat was niet zomaar een peertje. Het hing niet in een logeerkamer of in een bergruimte. Het hing in de woonkamer, boven (of eigenlijk schuin naast) de eettafel.

Ik zag het niet eens meer. Iets met man-zijn, een bril op -8, en hoge plafonds waardoor het buiten mijn gezichtsveld viel. Alleen als we licht nodig hadden boven de eettafel, en ik de knop omzette, dacht ik nog wel eens “oh ja, dat laatste peertje”. Maar ja, dat was altijd maar even. Daarna was het weer weg.

Vriendin daarentegen ergerde zich mateloos. Zij was het dan ook die me regelmatig aanspoorde om mee te kijken naar eettafellampen. Dat doen we vooral online. Want van meubelwinkels en meubelboulevards krijgen we pukkeltjes op vervelende plekken. Maar die zoektocht viel nog niet mee. Het was best moeilijk, iets vinden dat past bij de inrichting, om kan gaan met een aansluitpunt 75 centimeter verderop zonder dat er lullige kabelgootjes nodig zijn, en geen vermogen kost. In het verleden gaf ik rustig € 1.250 uit voor een lamp. Maar dat was vroeger, in een vorig leven. Dat zou ik nu nooit meer doen.

Eén keer dachten we dat we ‘m gevonden hadden. Online. Dus wij bestellen. Nadat de levering 3 keer was uitgesteld, en we 2 maanden moesten wachten, kwam de felbegeerde lamp dan eindelijk. Om na een half uur weer terug de doos in te gaan, en retour naar de webwinkel. Het was ‘m toch echt niet. En wij gingen weer verder zoeken.

Een paar weken later kwam ‘ie toch ineens op ons pad. Dé lamp. Z’n eigen ophangpunt, en een apart aansluitpunt voor de elektra. Die dus makkelijk een eindje verderop kan zitten. Heerlijk minimalistisch ontwerp. Dus weer besteld. Nu kwam ‘ie sneller. En dit was ‘m.

En: Vriendin is een klusheld! Zij is absoluut beter in dit soort klussen dan Geldnerd. Dus een paar dagen later, met een aantal zorgvuldige nadenkmomenten, heeft zij de lamp opgehangen. Het laatste peertje is verdwenen uit Geldnerd HQ. Nu de tuin nog…

Heb jij nog kale peertjes hangen?

Opgeruimd blijven

02-02-2018 / Geldnerd / 9 Comments

Een van de eindeloze taken in een mensenleven is opruimen. Omdat het zo eindeloos is, beginnen veel mensen er maar niet aan. Maar ik vind het juist wel leuk. Tot verbazing van Vriendin, die minder ‘dwangmatig opruimerig’ is dan Geldnerd.

Nu hebben we in Geldnerd HQ wel een aantal maatregelen genomen om het makkelijker te maken en opgeruimd te houden. Alles heeft een vaste plek. Ook traditioneel rondslingerende ‘troepjes’ als sleutels, telefoons, et cetera. We weten dus van alles waar het thuishoort als we het ergens aantreffen. Dat scheelt ook een hoop zoekwerk en stress.

Daarnaast is opruimen ook onderdeel van mijn ochtendritueel. Ik ben ‘s ochtends een trage starter. Eerst een kopje koffie en ontbijten met het nieuws op de achtergrond. En daarna maak ik een rondje. Aanrecht leeg, doekje erover, alles in de vaatwasser en opgeborgen in de kastjes. Eventuele handafwas gedaan en opgeborgen. Drinkbak en voerbak van Hondje schoon en bijgevuld. Troep weg uit de woonkamer, afstandsbedieningen op hun plek, kussens op de bank netjes. Mijn werkblad in de studeerkamer opgeruimd (van die van Vriendin blijf ik af, dat doet ze zelf wel…). Eventuele droge en schone was opgevouwen en opgeborgen. Bed opgemaakt. Het klinkt als veel werk, maar het kost me een minuut of 10 per dag. En het maakt dat we elke middag in een schoon huis thuiskomen. Dat voelt veel rustiger.

Neurotisch en dwangmatig? Misschien… Maar ik voel me er goed bij.

Papieren ben ik jaren geleden al gaan scannen, ik heb er weinig meer over. Nu krijg ik sowieso steeds minder papier, en is het makkelijk bij te houden. Er gaan weken voorbij dat er hier niets in de brievenbus valt. Dat scheelt ook een hoop rommel.

Wat het hier nog het langst heeft volgehouden zijn de beroemde Post-It notes op mijn bureau. Met actiepunten en reminders. Soms wel 4 of 5 briefjes tegelijk. Maar zelfs die zijn nu verbannen, ik gebruik alleen nog de Notitie-app op mijn smartphone (als vervanger van de gele briefjes), Evernote, en de Notitie-app op mijn NAS. Die laatste kan ik ook buitenshuis gebruiken via smartphone.

En last but not least: minimaliseren. Want wat je niet hebt hoef je ook niet op te ruimen.

Hoe blijft jouw leven opgeruimd?

Geldnerd.nl

Blog over (financieel) bewust leven